De Chinese expansie(drift)

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

Japan's Navy: Sailing Towards the Future

January 21, 2013 / By James Hardy

While China's growing naval power grabs headlines, Japan's evolving navy might just be the real story.

While Japan's dispute with China over the Senkaku/Diaoyu islands has been notable for a number of reasons — mostly negative — one of the few positive elements has been the refusal of either side to send in the military. That may have changed with the recent deployment of Chengdu J-10 and Mitsubishi/Boeing F-15 fighter aircraft after a Chinese Y-8 maritime patrol aircraft headed toward the islands, but so far, at least, the confrontations have been limited to coast guard and other maritime paramilitary organizations.

For military strategists – and defense journalists – that means we are still in the dark as to how the two countries' navies would handle such a contingency. China's development into a full spectrum, blue-water navy is well catalogued, whether it is the commissioning of its Type 071 landing platform docks (LPDs), new Type 52D frigates, Type 51A destroyers or Liaoning, its Kusnetsov-class aircraft carrier. But what about Japan?

Back in October 2012, James Holmes argued convincingly that Japan had a "Cold War navy" designed to fill specific niches in a mutually beneficial partnership with the United States."Under the division of labor worked out between the two navies, the U.S. Navy supplied the offensive firepower, manifest in aircraft carriers and other high-end implements of war. The defensive-minded JMSDF [Japan Maritime Self-Defense Force] acted as a gapfiller, making itself proficient at niche missions like minesweeping, anti-submarine warfare, and offensive submarine warfare."

I'm not about to argue with that assessment, which brings us to the next point: is Japan doing anything to change this situation, and if so, what?

Speaking to IHS Jane's Navy International in October, Admiral Katsutoshi Kawano, chief of staff at the JMSDF, sounded like he was more interested in steadying the ship than bringing new capabilities on board. He highlighted Japan's role in recent international minesweeping drills and new procurements such as a 5,000-ton anti-submarine warfare (ASW) destroyer; two Kawasaki P-1 maritime patrol aircraft (MPAs) to replace ageing P-3C Orions; and modernization of the service's Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance and Reconnaissance (C4ISR) systems.

"The developments in C4ISR and ASW platforms are in line with the JMSDF's goal of improving specific capabilities," Adm Kawano noted. He also mentioned the upgrade of two destroyers so they can play a part in Japan's SM-3 ballistic missile defense system, along with the expansion of the submarine fleet from 16 to 22 boats.

So far, so low key: no one could accuse the JMSDF of an expansionist agenda – just a steady ramping up of the "defensive-minded" capabilities at which it already excels. But if you are looking for evidence of a slightly more proactive stance to match Japan's new policy of "active deterrence", then some recent procurements and exercises make the picture a little more interesting.

First up are the navy's new 22DDH helicopter carriers, the first of which is currently being built by IHI Marine in Yokohama and will be ready in 2015. At 248 m long and with a displacement of 27,000 tons (full), it dwarfs the 197-m long, 19,000-ton Hyuga-class "helicopter destroyers" that are currently the JMSDF's largest vessels. Like the Hyuga class, two are being built.

Unlike the Hyuga and its sister ship, Ise, the 22DDH will not be fitted with a torpedo launch system aboard, instead relying on its seven ASW helicopters to fulfill that task. What is clear about 22DDH (which derives its name from the 22nd year of the Heisei era – or 2010), is that it could quite easily double up as the kind of light aircraft carrier that the U.S. Marine Corps uses for expeditionary operations, although it lacks a well deck (something that a senior U.S. marine told me was "unforgivable" – and he was only half joking).

Along with the submarine fleet's ASW service in the Cold War, amphibious landings and island defense are among the few JMSDF operations that come close to deploying the kind of offensive capability that might rile defenders of Article 9 of the Constitution. Interestingly, it's not a brand new capability: the JMSDF has had "true" amphibious vessels in the form of three 14,000-ton Oosumi-class dock landing ships (LSDs, officially tank-landing ships) since the late 1990s. What has changed is the threat perception: until recently the JMSDF did not train for amphibious landings and so far has resisted the urge to create a marine corps.

This is changing: in Guam in late 2012 Japan Ground Self-Defense Force (JGSDF) rangers took part in landing training with U.S. Marines "on real islands," in the words of a Ministry of Defense (MoD) spokesman, and Adm. Kawano noted that Japan's offshore islands remain vulnerable to attack. The JGSDF practiced another amphibious landing drill recently, although this was launched from helicopters rather than ships. While no one explicitly mentioned the Senkaku Islands, a Chinese attack would provide a tantalizing test case for how confident Japanese military planners were in these upgraded capabilities.

The recent landing drills and the Senkaku dispute notwithstanding, in the medium to long-term the MoD and top brass are more concerned with contingencies around Okinawa. A leaked 1997 Japanese MoD planning document – and James Holmes – noted that Miyako and Ishigaki islands are both seen as potential Chinese targets to allow the PLA Navy to break out of the First Island Chain and into the Pacific proper.

It's important to note that these are just contingencies: much would need to go wrong for China to decide that an invasion of Japanese territory was the best way to solve whatever crisis the two countries found themselves in. And of course, if that invasion involved Okinawa, then the U.S. Marine Corps III Marine Expeditionary Force (III MEF) based at Camp Courtney on the main island would almost certainly have a major part to play in the response.

Away from worse-case scenarios and back in the real world, Japan's navy is facing up to a few new realities. The participation of two JMSDF destroyers in the international anti-piracy mission in the Gulf of Aden has provided valuable experience, while P-3Cs based at Djibouti have also provided excellent on-the-job training and internationalization for its aviation crews. Those crews are now waiting for the arrival of the new Kawasaki P-1 Maritime Patrol Aircrafts (MPAs), while Prime Minister Abe's recent interest in the RQ-4 Global Hawk unmanned aerial vehicle could add a powerful new tool in Japan's reconnaissance web around its southwestern islands. Throw in the transfer of Japanese F-15s to Naha and a new early warning radar station to be built on Yonaguni island, which is only 110 km from Taiwan – and Tokyo's capabilities in that part of the world start looking quite formidable. Whether the JMSDF is willing to take on a more aggressive posture under the direction of a more proactive government remains an open question. Yet, it seems that the service – like the SDF as a whole – is moving, albeit slowly, away from its Cold War niche and into a broader, multi-mission role.

James Hardy is Asia-Pacific Editor of IHS Jane's Defence Weekly.

http://thediplomat.com/2013/01/21/japans-navy-steaming-towards-the-future/2/

[Flyguy]

Aan de andere kant is deze spanning misschien wel goed voor Nederland en Europa, het laat weer zien dat er niet zo heel veel voor nodig is om in een (high tech) conflict te belanden, net even iets anders dan een jurk op een ezel met een RPG op zijn schouder.

Nee hoor, wij merken niets van die oorlog als hij komt, want achter de dijken...   :crazy:

In het ergste geval laat deze oorlog aan de politici zie "hoe kwetsbaar oppervlakte schepen wel niet zijn" en hebben ze een goede reden om ze te schrappen. 

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

Tensions Mount Between Japan and China

By J. Michael Cole / January 22, 2013

More and more, the dispute between Japan and China over the Senkaku/Diaoyu Islands in the East China Sea is starting to look like the train wreck that everybody sees coming but feels powerless to prevent. Unless cooler heads prevail, and do so soon, the escalation — now a weekly affair — could turn quite nasty indeed.

The signs were not encouraging at the third Sino-U.S. Colloquium in Hong Kong on Sunday, where Takujiro Hamada, a former Japanese deputy foreign minister, read a speech written by Yachi Shotaro, the top foreign policy adviser to Japanese Prime Minister Shinzo Abe. While there was initial cause for hope, as this was the first time the Japanese sent delegates to the forum, which also counted two retired four-star U.S. generals, the speech sparked a strong response from the Chinese.

While effort should be made to encourage the Japanese and Chinese to engage in dialogue to defuse tensions, relations between the two countries have deteriorated to a point where the two sides often talk past one another. Consequently, rather than foster cooperation, meetings can have the opposite effect by exacerbating the situation. This is exactly what transpired at the forum this weekend.

In his speech, Yachi, who is widely regarded as the architect of Abe's foreign policy, warned Beijing that its increasingly assertive behavior risked alienating its neighbors and accused China of asserting its claims "by force" through the dispatch of surveillance aircraft and vessels near the disputed islets (three maritime surveillance vessels entered the disputed waters on Monday, the latest in a long string of incursions). Such actions, he said, constituted a breach of the international order.

"Now it is time for you to be content about who you are and what you have accomplished. Now it is time for you to be a good neighbor of Japan, a good neighbor to the Philippines and a good neighbor to Vietnam," the speech said, in reference to China's other disputes in the South China Sea, and coming very close to accusing China of revisionism.

The fact that Yachi's speech was delivered on Chinese territory added to the perceived insult, with retired PLA major-general Pan Zhenqiang, now a government adviser, calling it "very rude and arrogant," and comparing the affront to the attitude — yes, the wounds of old are resurfacing yet again — adopted by Japanese militarists in the 1930s and 1940s.

While analysts could spend hours debating whether Yachi's speech, or Pan's reaction, were warnings or threats, at the end of the day, what should have served as a means to lower tensions (surely the participation of the Japanese at the forum was the result of "goodwill" on both sides) ended up doing the opposite.

Worryingly, some media are starting to report specific actions that would be taken during hostilities. Referring to an article in the Sankei Shimbun, the Want Daily wrote that the Japanese military allegedly had plans to coordinate with the U.S. to sink China's only aircraft carrier in service, the Liaoning, presumably to destroy what is regarded as a symbol of China's growing military clout.

Although the veracity of, and the motives behind, such news are difficult to ascertain, real or sensationalistic reports increase the level of noise and create an atmosphere of greater hostility. Already reports that Japanese aircraft could fire tracer rounds to warn off intruding planes prompted a sharp response from a Chinese military analyst, who said that were such a "provocation" to occur, "China wouldn't stint on responding and not allow them to fire the second shot."

Once belligerents get caught in the vicious circle, efforts to de-escalate become all the more difficult, with signals getting interpreted through an increasingly narrow frame of mind, both among officials and a public that is inherently more receptive to hardline rhetoric and action.

Beijing's fear that Tokyo and the U.S. are conspiring against it were strengthened when U.S. Secretary of State Hillary Clinton reaffirmed on Jan. 18 Japan's administration of the Senkakus and the responsibility of the U.S. to intervene in any conflict over the islets, which prompted a strongly worded rebuke from the Chinese Foreign Ministry on Monday. Xinhua News Agency also weighed in the same day, calling Clinton's remarks "exceedingly wrong" and added that "the chaotic U.S. foreign policies" would embolden "right-wing" Japanese elements and "intensify tensions." Again turning to historical grievances, the editorial wrote: "U.S. explicit endorsement of a right-leaning Japan is sure to raise concerns among Asian countries, many of which still hold bitter memories of Japan's wartime atrocities and are casting a wary eye on the newly installed hawkish administration in Tokyo."

It doesn't take much to realize that armed conflict between the world's second- and third-largest economies (with possible intervention by the first) would have devastating consequences. The leaderships in Tokyo and Beijing know this. But so did the leaders of countries that, throughout history, didn't do enough to change the signals in time to avoid the inevitable. By allowing the situation to spiral downwards, whether for domestic gain or through inattention, politicians create an environment that becomes increasingly conducive to misinterpretation and accidents.

This is the situation East Asia finds itself in right now, and there are very few signs that the participants are actively seeking to alter the course.

http://thediplomat.com/flashpoints-blog/2013/01/22/tensions-mount-between-japan-and-china/

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

Het lijkt me sterk. Aan de andere kant, een oorlog zit in een klein hoekje...

Dat gevoel heb ik ook en ja een "happy trigger finger"  kan een hoop narigheid met zich mee brengen.

Aan de andere kant is deze spanning misschien wel goed voor Nederland en Europa, het laat weer zien dat er niet zo heel veel voor nodig is om in een (high tech) conflict te belanden, net even iets anders dan een jurk op een ezel met een RPG op zijn schouder.

[Flyguy]

Het lijkt me sterk. Aan de andere kant, een oorlog zit in een klein hoekje...

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

Australische professor waarschuwt voor oorlog tussen Japan en China in 2013

dinsdag 22 januari 2013 

De ruzie over de Senkaku eilanden (zoals Japan ze noemt) of de Diaoyy eilanden (de Chinese benaming) zal nog dit jaar volledig uit de hand lopen, met een oorlog in 2013 tot gevolg. Als overmaat van ramp zullen ook de Verenigde Staten bij het conflict worden betrokken.

Deze waarschuwing komt niet van de eerste de beste. Hugh White, een professor aan de Australian National University en een voormalige medewerker van het ministerie van Defensie van zijn land, ziet de situatie in de komende maanden van kwaad naar erger evolueren.

Eerder deze week kwamen Chinese vliegtuigen dicht in de buurt van het Japanse luchtruim. De nieuwe Japanse premier Shenzo Abe heeft anderzijds een krachtige houding beloofd in de Japanse opstelling met betrekking tot het conflict. Dat belooft niet veel goeds voor de toekomst.

In een interview met de Sydney Morning Herald verklaarde White dat we momenteel aan alle voorwaarden voldoen die tot een oorlog kunnen leiden, ook al is die in niemands voordeel. We hebben een conflict over iets wat eigenlijk niet veel waard is en de geschiedenis leert dat de meeste oorlogen over zoiets onbenulligs beginnen.

White houdt rekening met een langdurig conflict, waarbij uiteindelijk ook de Verenigde Staten betrokken zullen raken. China zal namelijk willen uittesten hoe slagvaardig de Amerikaanse regering momenteel is. Uiteindelijk zal de wereldheerschappij dus de inzet van het conflict zijn.

http://moneytalk.knack.be/economie/geld-en-beurs/beursnieuws/australische-professor-waarschuwt-voor-oorlog-tussen-japan-en-china-in-2013/article-4000236810211.htm

[ARM-WAP]

Ik vind dat juist een krachtig signaal...van...hallo hallo...wij houden de zaak ook in de gaten en beschermen onze belangen.

Ik dus niet...
Om de redenen die Thomasen aanhaalt:
- de eenheden ter plaatse hebben niet per se dreigend is
- logistieke en politieke mogelijkheden (de bereidheid ze in te zetten)
maar ook...
Wat hebben 'we' nog in te zetten??? Nationaal en Europees... ?

Volgens mij gaan de Chinezen hun blue water fleets lekker blijven uitbreiden (blue water fleets).
En momenteel is het mss maar een "spel", aftasten hoe ver ze kunnen gaan voordat de andere 'Groten' daadwerkelijk reageren met
embargo's.
Militaire actie zie ik niet gebeuren, tenzij enkele 'aanvaringen' in de stijl van de 'Cod War'...

Ik ben benieuwd naar wat de Chinezen gaan doen in de buurt van Japan... Daar zie ik op zijn minst tracers afgevuurd worden, maar het zou me ook niet verbazen mocht daar nog een vliegtuig neergehaald worden...

Konvooi varen is een ding... Maar konvooi varen in een oorlogsgebied zie ik niet gebeuren...
Tijdens WOII was er van handel in Europa nauwelijks nog sprake en werden schepen gewoon opgevorderd door de staat.
Ik ben benieuwd naar de beslissingen van firma's als Maersk, Hamburg Süd, MSC, CMA CGM wanneer het in die regio echt gevaarlijk wordt...

[dudge]

Ik vind dat juist een krachtig signaal...van...hallo hallo...wij houden de zaak ook in de gaten en beschermen onze belangen.

Je hoeft je eenheden niet ter plaatse te hebben om er mee te dreigen, net zoals de eenheden ter plaatse hebben niet perse bedreigend is. Veel hangt af van de logistieke en politieke mogelijkheden (o.a. bereidheid) om deze in te zetten. In die zin is Op Atalanta best een showcase en experiencebuilder

En reken maar dat die boodschap daar gehoord wordt. Want China en Japan hebben veel belang bij een goede relatie met de EU. En nee...we hoeven ook denk ik niet tussenbeide te komen....maar kan me wel voorstellen dat we bij een direct conflict ter plekke koopvaardijschepen gaan beschermen die daar rondvaren.

De beste manier om dat te doen is met konvooien. Dus moeten we dan convoy oefeningen in die regio gaan doen, en welke partij werkt daar aan mee? Zelfs in de golf van Aden wordt niet altijd aangesloten bij de Konvooien.

[Lex]

Dat laatste zou zeer kwalijk zijn. Maar ik vermoed dat men op dit vlak slechts reactief reageert. Dus als de strategische scheepvaartroutes geblokkeerd raken dan gaat men binnen de EU in actie komen.

Pro-reactief reageren? Dat is iets wat in de vocabulaire van de EU niet voorkomt.

Kijk, ik denk dat landen als Groot-Brittannië en Frankrijk daar gerust wel wat hebben rondvaren. Maar dit gebeurd gewoon onder nationale vlag.

Dat zou mogelijk zijn.

Ik vind dat de EUropese belangen hier ook groot zijn...en niet onderdoen voor die van Amerika.

Zou het verkeerd zijn te stellen dat de belangen van de EU groter zijn?

Daarom vind ik het een slecht teken dat Europa niet meer doet dan waarschijnlijk diplomatiek economische stappen zetten en achter de schermen bemiddelen. Op dit vlak kunnen we nog wel wat leren van de Amerikanen. Al heb ik al vaker gesteld dat volgens mij die laatste de EUropese afwezigheid niet zo erg vindt...en mogelijk zelfs bewerkstelligt...vanuit strategisch/economisch oogpunt...en dat kan ik begrijpen.

En dan komen we op de realiteit. Bemiddelen/praten op de achtergrond staat leuk voor het publiek, opdat zij denken dat er wat gebeurt. Maar de werkelijkheid is anders. De wereld moet zich gaan realiseren dat staten in het Verre Oosten vandaag of morgen in staat zullen zijn, om het vrije handelsverkeer tussen Oost en West of misschien zoals anderen het willen tussen West en Oost aan banden te leggen.
Op het moment dat dit misschien gaat gebeuren, dan is het westen te laat. Zeker met de huidige afbouw van haar krijgsmachten, hoezeer dat ook begrijpelijk is met de financiële perikelen waarmee we geconfronteerd worden.

[Elzenga]

Een taakgroep die kant op sturen lijkt me niks. Temeer omdat een EU taakgroep op dit moment geen indruk zal maken. Wel is het goed om meer, en zichtbaar, in dergelijke verbanden te gaan oefenen. Zichtbaar voorbereiden op een groot conflict. Als Japan en China het uit gaat vechten moeten we niet denken dat we er tussen kunnen gaan zitten als allegaartje. Het zijn twee militaire reuzen, die nog lokaal vechten ook.

Ik vind dat juist een krachtig signaal...van...hallo hallo...wij houden de zaak ook in de gaten en beschermen onze belangen. En reken maar dat die boodschap daar gehoord wordt. Want China en Japan hebben veel belang bij een goede relatie met de EU. En nee...we hoeven ook denk ik niet tussenbeide te komen....maar kan me wel voorstellen dat we bij een direct conflict ter plekke koopvaardijschepen gaan beschermen die daar rondvaren.

[dudge]

Interessant. Maar je gaat hier wel voorbij aan het feit dat hier belangen spelen, die reeds eeuwen bestaan en nu dreigen uitgespeeld te gaan worden, door iets wat steeds meer gaat opspelen, nl grondstoffen. Ook dat dit dispuut op sommige gebieden ingaat tegen hetgeen door de UN is aangenomen. Voor zover is vast te stellen uit publieke gegevens, maakt men zich zorgen, maar niet in zoverre dat men het noodzakelijk vindt een krachtig signaal te sturen. De USA doet dat echter wel.
Rijst dus de vraag of de EU, met het "tot de tanden" inkrimpen van haar Krijgsmachten, dit niet heeft zien aankomen  of dat men af gaat op het feit dat de waterwegen bevaarbaar zullen blijven? 

Of vastzit in het eigen denken, dat de wereldvrede is uitgebroken. Ook op heel wat mindere dossiers zie je dat politici wel weten dat ze fout zaten, maar er voor kiezen deze fouten uit het verleden gewoon te negeren.

Een taakgroep die kant op sturen lijkt me niks. Temeer omdat een EU taakgroep op dit moment geen indruk zal maken. Wel is het goed om meer, en zichtbaar, in dergelijke verbanden te gaan oefenen. Zichtbaar voorbereiden op een groot conflict. Als Japan en China het uit gaat vechten moeten we niet denken dat we er tussen kunnen gaan zitten als allegaartje. Het zijn twee militaire reuzen, die nog lokaal vechten ook.

[Elzenga]

Interessant. Maar je gaat hier wel voorbij aan het feit dat hier belangen spelen, die reeds eeuwen bestaan en nu dreigen uitgespeeld te gaan worden, door iets wat steeds meer gaat opspelen, nl grondstoffen. Ook dat dit dispuut op sommige gebieden ingaat tegen hetgeen door de UN is aangenomen. Voor zover is vast te stellen uit publieke gegevens, maakt men zich zorgen, maar niet in zoverre dat men het noodzakelijk vindt een krachtig signaal te sturen. De USA doet dat echter wel.
Rijst dus de vraag of de EU, met het "tot de tanden" inkrimpen van haar Krijgsmachten, dit niet heeft zien aankomen  of dat men af gaat op het feit dat de waterwegen bevaarbaar zullen blijven? 

Dat laatste zou zeer kwalijk zijn. Maar ik vermoed dat men op dit vlak slechts reactief reageert. Dus als de strategische scheepvaartroutes geblokkeerd raken dan gaat men binnen de EU in actie komen. Kijk, ik denk dat landen als Groot-Brittannië en Frankrijk daar gerust wel wat hebben rondvaren. Maar dit gebeurd gewoon onder nationale vlag.

Ik vind dat de EUropese belangen hier ook groot zijn...en niet onderdoen voor die van Amerika. Daarom vind ik het een slecht teken dat Europa niet meer doet dan waarschijnlijk diplomatiek economische stappen zetten en achter de schermen bemiddelen. Op dit vlak kunnen we nog wel wat leren van de Amerikanen. Al heb ik al vaker gesteld dat volgens mij die laatste de EUropese afwezigheid niet zo erg vindt...en mogelijk zelfs bewerkstelligt...vanuit strategisch/economisch oogpunt...en dat kan ik begrijpen.

[Lex]

Of het uitmaakt doet er mijns inziens niet zozeer toe. Je laat gewoon op krachtige en dus ook militaire wijze aan betrokken landen zien dat wat daar gebeurd je zorgen baart en er ook EUropese belangen meespelen hier. En je bereid bent militaire middelen in te zetten mocht het verder escaleren en mogelijk ook scheepvaartroutes gaan bedreigen of hinderen. Dat de NAVO niks stuurt vind ik geen probleem...die horen daar ook niet thuis mijns inziens...maar de EU zou wat mij betreft wel een zet moeten doen...al dan niet met een net opgericht eskader of in het kader van EUROMARFOR.

Interessant. Maar je gaat hier wel voorbij aan het feit dat hier belangen spelen, die reeds eeuwen bestaan en nu dreigen uitgespeeld te gaan worden, door iets wat steeds meer gaat opspelen, nl grondstoffen. Ook dat dit dispuut op sommige gebieden ingaat tegen hetgeen door de UN is aangenomen. Voor zover is vast te stellen uit publieke gegevens, maakt men zich zorgen, maar niet in zoverre dat men het noodzakelijk vindt een krachtig signaal te sturen. De USA doet dat echter wel.
Rijst dus de vraag of de EU, met het "tot de tanden" inkrimpen van haar Krijgsmachten, dit niet heeft zien aankomen  of dat men af gaat op het feit dat de waterwegen bevaarbaar zullen blijven? 

[Elzenga]

Afgezien van hetgeen Lex stelt, vraag ik mij ook af in hoeverre een EU-eskader in deze iets gaat oplossen.

Of het uitmaakt doet er mijns inziens niet zozeer toe. Je laat gewoon op krachtige en dus ook militaire wijze aan betrokken landen zien dat wat daar gebeurd je zorgen baart en er ook EUropese belangen meespelen hier. En je bereid bent militaire middelen in te zetten mocht het verder escaleren en mogelijk ook scheepvaartroutes gaan bedreigen of hinderen. Dat de NAVO niks stuurt vind ik geen probleem...die horen daar ook niet thuis mijns inziens...maar de EU zou wat mij betreft wel een zet moeten doen...al dan niet met een net opgericht eskader of in het kader van EUROMARFOR.
http://en.wikipedia.org/wiki/European_Maritime_Force

[Ace1]

En nog steeds geen bericht over een EU-eskader dat die kant op gaat om te helpen dit uit de hand lopende conflict te temperen....Heel jammer. Gemiste kans.

We kopen een Type 22 Fregat op en gaan als Defensieforum   die kant uit om te gaan helpen het lopende conflict te temperen wel deze dan graag voorzien van nieuwe VLS voor  Sams en een nieuwe radar en combat systeem en nieuwe torpedotubes en torpedo''s