US Combat Ship Decision Coming in 'Very Near Future'

Gestart door jurrien visser (JuVi op Twitter), 09/11/2014 | 10:32 uur

Sparkplug

A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

Sparkplug

A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

Sparkplug

A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

Poleme

#249
Citaat van: Harald op 08/07/2019 | 10:38 uur
Fincantieri's FREMM frigate design bulks up for the US FFG(X) competition

To meet the U.S. Navy's famously high survivability standards, the FREMM frigate design has had to hit the gym and pack on hundreds of thousands of pounds of muscle in pursuit of wining the Navy's FFG(X) competition.

U.S. Navy ships are built like linebackers: able to take hit upon hit and stay in the game. But that comes at the cost of extra steel. And in the case of Italian shipbuilder Fincantieri's FREMM, it meant adding hundreds of tons of steel, said retired Adm. Rick Hunt, a former head of Naval Surface Force Pacific who now works for the Italian company.

"We did, like all the competitors, monthly technical exchange meetings with the government to make sure we were as compliant as possible going into detailed design and construction," he said. "One of the things that the Navy wasn't going to budge on, and we agreed, was the toughness of the ship. So we added about 300 tons of steel on the design for the FREMM."

Bringing the ship up to Naval Sea Systems Command's high standards for toughness was always a foregone conclusion for this competition, but packing on all that steel drives choices into the design, especially when the Navy is trying its best to get a highly capable frigate for less than $1 billion.

Fincantieri's FREMM is competing alongside three other offerings: General Dynamics Bath Iron Works and Navantia's F-100 variant, which is roughly equivalent to a small Arleigh Burke-class destroyer; a modified, up-gunned version of the National Security Cutter from Huntington Ingalls Industries; and Austal USA's frigate version of its aluminum-hulled Independence-class littoral combat ship.

Lockheed Martin's version of the FFG(X), an up-gunned, twin-screw variant of its Freedom-class LCS, was pulled from the competition in May.

As for the FREMM, the extra weight eats into some of the extra space on the ship — its spaciousness is one of the defining characteristics of the platform.

"[The extra steel is] going into scantling, ballistic and frag protection, the way the spaces are laid out: We're as compliant as a DDG. That's a lot of steel. The compartmentation, the toughness of the ship, the U.S. requirements that are different from the European ships — we moved around some of that extra space; it gets classified very quickly."

What hasn't been compromised has been the modularity of the ship that creates routes for major equipment to be brought in and out of the hull so that replacing, for example, major engine or computer components doesn't require cutting a hole in the ship, Hunt said.

.../....    https://www.defensenews.com/naval/2019/07/05/fincantieris-fremm-frigate-design-bulks-up-for-the-us-ffgx-competition/
23 juni 2019,  schreef ik (bron: dezelfde admiraal b.d. Rick Hunt):
Fincantieri is de Italiaanse FREMM variant (Bergamini klasse) aan het aanpassen aan de zware US Navy eisen.
Oorlogservaringen van de US Navy leerden om de opbouw zo laag mogelijk te houden, want een zo klein mogelijk silhouette is belangrijk in het gevecht. Dit verbeterd ook de radar cross section (RCS), is radar-doorsnede, dus meer steelsheid (stealth / low observability).
Door het verlagen van de oorspronkelijke FREMM opbouw, kan men ook minder toe met ballast gewicht onder in het schip, om de stabiliteit te verbeteren en SLA, sea life allowance for future weight growth margin (groei-potentieel door het aanhouden van reserve marges voor ruimte en gewicht).  Nadeel is wel dat de 3 phased array radar platen niet in een Mast of toren, maar in de opbouw zelf zijn geplaatst.   Hierdoor krijg je wel een kleinere / kortere radar horizon.

Fincantieri claimt dat haar FREMM voorstel vergeleken met de andere kandidaten het minst geluid voortbrengt.  Omdat dit ontwerp in tegenstelling tot de andere kandidaten van het begin af aan primair voor de ASW rol is ontworpen.
Het FREMM beschikt ook over Combined Gasturbine and Diesel Electrische (hybride) aandrijving en electriciteitsopwekking.  Kan zodoende veel 'prik' (meerdere megaWatten) vrijmaken tijdens de inzet van Directed Energy Weapons.

Om aan de strenge eisen van overleefbaarheid te voldoen, waar de LCS klassen dus niet aan voldoen, werd het FREMM / Bergamini casco versterkt en stijver gemaakt, maar dat koste wel 300 short tons = 272 metrische ton aan extra gewicht.  Deze versterkingen zorgen er niet alleen voor dat hun ontwerp meer kan incasseren, maar het verbeterde ook de zeegang.  Het 65 ft / 19,83 m. brede FREMM FFG(X) voorstel is ook met ca. 22 voet / 6,68 m. verlengd tot 496 ft / 151,28 meter.  Dat is bijna net zo lang als de Arleigh Burke Flight IA, die meet 509 voet / 155,25 meter.   De US Navy ging ook niet akkoord met de bestaande lay-out / indeling van de vertrekken en gangen stelsels.  "Redundancy" eisen zorgde voor extra compartimenten.  Het FREMM gangenstelsel vond de USN een risico bij Damage Control werkzaamheden, werd dus ook gewijzigd.

Toepassing van het "AEGIS" combat system  en Amerikaanse wapensystemen en sensoren maakte een bijna her-ontwerp van het FREMM noodzakelijk.
Heel veel apparatuur, varieerend van navigatie middelen zoals gyro-kompassen tot HVAC (Heating Ventilation Air Conditioning); stuur-machines; Integrated Platform Management System; voorstuwing motoren en hun electronische aansturing; life boats / RHIBS; pompen; generator-sets; kranen, tot aan de schroeven moeten volgens Amerikaanse wetgeving zo min mogelijk van buitenlands fabrikaat zijn.

De US Navy gaat bij fregat Space Weight and Power (SWaP) margins altijd uit van een groei-potentieel van 5 %.  Bij destroyers en kruisers ligt dit percentage overigens op 10 %.
De extra verstevigingen van het FREMM Bergamini casco kostte 272 metrische ton.  Dit schip meet volgeladen 6.900 ton, 5 % is dus 345 ton groei marge.
Deze Ge-amerikaniseerde FREMM heeft een lagere opbouw en dus ook minder ballastgewicht nodig.  Maar daar staat tegenover dat de romp weer 6,68 meter langer werd.
Als de lagere opbouw en de langere romp elkaar ongeveer compenseren.  Dan heeft dit ontwerp wel een heel magere groei marge. van circa 45 ton = 0,65 %.

Nulla tenaci invia est via - Voor de doorzetter is geen weg onbegaanbaar.

Harald

Fincantieri's FREMM frigate design bulks up for the US FFG(X) competition

To meet the U.S. Navy's famously high survivability standards, the FREMM frigate design has had to hit the gym and pack on hundreds of thousands of pounds of muscle in pursuit of wining the Navy's FFG(X) competition.

U.S. Navy ships are built like linebackers: able to take hit upon hit and stay in the game. But that comes at the cost of extra steel. And in the case of Italian shipbuilder Fincantieri's FREMM, it meant adding hundreds of tons of steel, said retired Adm. Rick Hunt, a former head of Naval Surface Force Pacific who now works for the Italian company.

"We did, like all the competitors, monthly technical exchange meetings with the government to make sure we were as compliant as possible going into detailed design and construction," he said. "One of the things that the Navy wasn't going to budge on, and we agreed, was the toughness of the ship. So we added about 300 tons of steel on the design for the FREMM."

Bringing the ship up to Naval Sea Systems Command's high standards for toughness was always a foregone conclusion for this competition, but packing on all that steel drives choices into the design, especially when the Navy is trying its best to get a highly capable frigate for less than $1 billion.

Fincantieri's FREMM is competing alongside three other offerings: General Dynamics Bath Iron Works and Navantia's F-100 variant, which is roughly equivalent to a small Arleigh Burke-class destroyer; a modified, up-gunned version of the National Security Cutter from Huntington Ingalls Industries; and Austal USA's frigate version of its aluminum-hulled Independence-class littoral combat ship.

Lockheed Martin's version of the FFG(X), an up-gunned, twin-screw variant of its Freedom-class LCS, was pulled from the competition in May.

As for the FREMM, the extra weight eats into some of the extra space on the ship — its spaciousness is one of the defining characteristics of the platform.

"[The extra steel is] going into scantling, ballistic and frag protection, the way the spaces are laid out: We're as compliant as a DDG. That's a lot of steel. The compartmentation, the toughness of the ship, the U.S. requirements that are different from the European ships — we moved around some of that extra space; it gets classified very quickly."

What hasn't been compromised has been the modularity of the ship that creates routes for major equipment to be brought in and out of the hull so that replacing, for example, major engine or computer components doesn't require cutting a hole in the ship, Hunt said.

.../....

https://www.defensenews.com/naval/2019/07/05/fincantieris-fremm-frigate-design-bulks-up-for-the-us-ffgx-competition/

Sparkplug

A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

Sparkplug

A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

Harald

BAE Systems Quashes Hopes of Type 26 Entry in FFG(X) Contest  ( Type 26 doet niet mee ! of de USN moet de eis laten vallen van een bestaand ontwerp)

BAE Systems has told USNI News that it would be "delighted" to enter its Type 26 Global Combat Ship in the FFG(X) future frigate competition – if the Navy scraps the requirement for a proven hull design.

The U.K. shipbuilder has taken a close interest in the small surface combatant program, prompting speculation that the United States might join Britain, Australia and Canada in acquiring versions of the Type 26 platform.

On Thursday, however, as the Navy released a final FFG(X) request for proposals, the company confirmed that it will not be submitting blueprints for the 492-foot, 8,000 -ton Type 26 unless the contest is opened up to designs that have not yet been proven at sea. Such a U-turn is not expected.

"Following a detailed assessment of the US Navy's requirements for its FFG(X) frigate, program we chose not to participate and will continue to focus on delivering on our commitments to the U.K., Australian and Canadian navies," a BAE Systems spokesperson said.
"We would be delighted to re-engage with the U.S. Navy should its requirements change."

The Royal Navy is slated to receive eight City-class Type 26s optimized for anti-submarine warfare, with BAE Systems securing an order worth $4.7 billion (U.S. dollars) for the first three ships in July 2017.

Lead ship HMS Glasgow is now under construction in Scotland. Float-out is expected in late 2021, followed by fitting out, acceptance by the Royal Navy in 2025 and entry into operational service in 2027, according to information provided to Parliament.

Such a leisurely schedule – which has been dictated by funding constraints within the UK Ministry of Defence – means the ship has no chance of demonstrating its capabilities within the timeframe required by the U.S. Navy, which plans to select the FFG(X) detail design in Fiscal Year 2020.

Australia is buying up to nine modified Type 26s frigates, to be known as the Hunter class, and in February the Canadian government announced that it would acquire 15 Type 26s, with Lockheed Martin as prime contractor, in a through-life program worth about $45 billion.

Ottawa's decision was engulfed in controversy when one of the losing bidders complained that the Type 26 failed to meet speed and other requirements imposed by the Royal Canadian Navy. Notably, critics accused procurement officials of reversing an earlier commitment to only consider proven vessel designs.

Asked if the U.S. Navy saw any advantages in procuring the same platform as Australia, Canada and Britain, Alan Baribeau, a spokesman for Naval Sea Systems Command, told USNI News, "the Navy sees benefit of a competitively awarded design that meets cost, schedule and technical requirements of the FFG(X) program."

"To promote and provide for full and open competition, the Navy will consider any hull form — foreign and domestic — that meets the requirements, will be built in a U.S. shipyard and has a parent design that has been through production and demonstrated (full scale) at sea," Baribeau continued.
"As part of the program, the Navy has specified what combat system elements will be required on FFG(X) to maximize capability, interoperability and commonality, and to reduce development, integration, support and future modernizations costs."

Baribeau confirmed that the FFG(X) Program Office had discussed the Type 26 design with BAE Systems, and that the company participated in an industry day in 2017.

"If the Type 26 can meet the requirements in the FFG(X) Request for Proposal, they [BAE Systems] can submit a bid that will be evaluated as a part of the competition," he added.

Four companies are expected to submit bids – Austal USA, Fincantieri Marine, General Dynamics Bath Iron Works and Ingalls Shipbuilding – with deadlines of August 22 for technical proposals and September 26 for pricing proposals.

https://news.usni.org/2019/06/21/bae-systems-quashes-hopes-of-type-26-entry-in-ffgx-contest

Parera

#244
Citaat van: Sparkplug op 25/06/2019 | 14:05 uur
(Wat is voldoende?)

Dat hangt af van welke invulling je geeft aan de VLS en daarmee welke taken het fregat krijgt. Als je het hele VLS vult met ESSM's dan is die 32 cells x 4 = 128 ESSM's. Maar wil je het ook vullen met bijvoorbeeld SM-2 + VL ASROC's dan zit je misschien met ;
- 16 cells ESSM (64 ESSM's)
- 8 cells SM-2
- 8 cells VL-ASROC

Nog geen verkeerde vulling als je het mij vraagt maar het hangt allemaal af van de taken die de fregatten gaan krijgen. Als je ze ASW taken gaat geven is het nog maar de vraag of je SM-2 nodig hebt. Voor AAW hebben de Amerikanen de DDG's al rondvaren dus dat lijkt mij overbodig, ik verwacht dat ze als mixed task gaan rond varen net als de DDG's. Om die reden ga ik uit van ESSM, SM-2 & VL-ASROC. Aangevuld door een kanon, RAM, torpedo's en een set ASuW's.

32 cells is in mijn ogen genoeg voor een fregat voor de USN, bij andere kleinere marines is het misschien weinig omdat die niet de beschikking hebben over escorte schepen met 96 of meer VLS cellen.

De voorgaande USN fregatten hadden:

- OHP's : 1 mk13 GMLS met 40 raketten (SM-1 + Harpoon)
- Knox : 1 mk16 GMSL met 8 raketten (ASROC + Harpoon) + 8 cell mk29 NSSM launcher
- Garcia: 1 8 cell mk16 ASROC launcher (ASROC + 8 reloads)
- Brooke: 1 mk22 GMLS met 16 raketten (SM-1) + 1 8 cell mk16 ASROC launcher (ASROC + 8 reloads)

Sparkplug

A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

Parera

#242
Citaat van: Poleme op 23/06/2019 | 21:39 uur
Gezien de onvoorspelbare toekomst in een multi-polaire wereld, zorgt de mogelijkheid om ook SM-2 Standard raketten af te kunnen vuren voor meer flexibiliteit, beter gezegd aanpassingsvermogen in een ASW fregat.
Om die zelfde flexibiliteit heeft de KM bij het LCF ontwerp al gekozen voor de strike lengte van de mk41 VLS, we hadden het met ESSM + SM-2 makkelijk afgekunt met een tactical length mk 41.
Maar omdat er toen waarschijnlijk al gedacht werd aan grotere raketten zoals de TLAM is toen gekozen voor de langste variant waarbij we makkelijker dingen konden toevoegen door wat kleine aanpassingen.

Het vMFF moet volgens de bekende info weer de beschikking krijgen over de strike lengte VLS's, voor de ESSM block 2 zouden we zelfs genoeg hebben aan een Self Defence Module lengte maar omdat er ook gesproken is over het toevoegen van de VL-ASROC en bij de Belgen over de wens om SM-3 te integreren ligt de keuze voor strike lengte ook voor de hand. Ook komt dit overeen de LCF's.

Citaat van: Poleme op 23/06/2019 | 21:39 uur
Wist je dat het oorspronkelijke MF X1 ontwerp, dat uiteindelijk het M-fregat zou worden, ook in eerste instantie voorzien zou worden van een 57 mm kanon.
De reden hiervoor ken ik niet, misschien goedkoper, want toen moest er ook beknibbeld worden.  De KM koos toch voor het OTO Melara 76 mm kanon, want de S-fregatten waren hiervan ook voorzien (standaardisatie) en de KM is nogal traditioneel / behoudend ingesteld betreffende haar leveranciers.  Want daarmee weten ze wat voor vlees ze in de kuip hebben.
Ik ga er vanuit dat de keuze inderdaad gevallen is op 76 mm ivm met standaardisatie met de S en L Fregatten en natuurlijk ook met de toen net uit dienst gaande Van Speijks.

Artikel uit 1988 over de ontwikkeling van het M-Fregat.
http://www.swzonline.nl/system/files/archive//198806.pdf


Citaat van: Poleme op 23/06/2019 | 21:39 uur
De US Navy kan natuurlijk wel het 57 mm kaliber toepassen, want die hebben al een RAM-systeem aan boord.  Terwijl wij het gaan doen met de Pharos + 76 mm kanon combi.
Opvallend want de wat oudere impressies van het vMFF waren de schepen wel uitgerust met een RAM op de hangaar maar wel een 76 mm + pharos op de boeg. Maar het schijnt dat de KM het bedrag per raket van de RAM te duur vind en daarom niet voor dat systeem kan/wil gaan.

De beste met RAM die ik kon vinden via het Kijk magazine.

Sparkplug

Citaat van: Poleme op 23/06/2019 | 21:39 uur
Ik kan 76 mm munitie vs 57 mm ALaMO munitie niet vergelijken want over die laatste is niets bekend.
Wat ik wel weet, het Australische Defense Science and Technology Organization (DSTO), hun TNO, heeft onderzoek verricht naar de effectiviteit van Air Bursting Munition (ABM) in de calibers 30mm, 35 AHEAD, 40mm L70 en 76 mm.   Er werden ook scenario's gedraaid met non-Air Bursting munitie.  Deze bleek alleen effectief tegen non-manoeuvrerende anti schip raketten.  De ABM's werden ingezet in diverse scenario's tegen zowel non-maneouvring als wel met 5 G (versnellingskrachten) en 10 G manoeuvrerende frontaal en crossing (kruisend) in-, en langskomende anti schip raketten op een afstand van 3.000 meter.
Hierbij bleek het 76 mm kaliber het beste te presteren. 

De US Navy kan natuurlijk wel het 57 mm kaliber toepassen, want die hebben al een RAM-systeem aan boord.  Terwijl wij het gaan doen met de Pharos + 76 mm kanon combi.

Bedankt voor de uitleg. Ze zullen in de VS er inderdaad over hebben nagedacht om toch voor 57mm te kiezen.
A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

Poleme

#240
Citaat van: Sparkplug op 23/06/2019 | 19:13 uur
Het ging mij meer om de beeldvorming met beide bewapening in het arsenaal. Een plus dat een fregat met o.a. een ASW taak ook SM-2 raketten krijgt, maar dan dat 57mm kanon. Het idee dat dat bij wijze van spreken op de boeg van de LCF fregatten zou kunnen  :silent:

Hoe effectief is 76mm munitie tegen die snelle speedboten? Vergelijkbaar of slechter dan 57mm ALaMO?
Gezien de onvoorspelbare toekomst in een multi-polaire wereld, zorgt de mogelijkheid om ook SM-2 Standard raketten af te kunnen vuren voor meer flexibiliteit, beter gezegd aanpassingsvermogen in een ASW fregat.

Wist je dat het oorspronkelijke MF X1 ontwerp, dat uiteindelijk het M-fregat zou worden, ook in eerste instantie voorzien zou worden van een 57 mm kanon.
De reden hiervoor ken ik niet, misschien goedkoper, want toen moest er ook beknibbeld worden.  De KM koos toch voor het OTO Melara 76 mm kanon, want de S-fregatten waren hiervan ook voorzien (standaardisatie) en de KM is nogal traditioneel / behoudend ingesteld betreffende haar leveranciers.  Want daarmee weten ze wat voor vlees ze in de kuip hebben.

Ik kan 76 mm munitie vs 57 mm ALaMO munitie niet vergelijken want over die laatste is niets bekend.
Wat ik wel weet, het Australische Defense Science and Technology Organization (DSTO), hun TNO, heeft onderzoek verricht naar de effectiviteit van Air Bursting Munition (ABM) in de calibers 30mm, 35 AHEAD, 40mm L70 en 76 mm.   Er werden ook scenario's gedraaid met non-Air Bursting munitie.  Deze bleek alleen effectief tegen non-manoeuvrerende anti schip raketten.  De ABM's werden ingezet in diverse scenario's tegen zowel non-maneouvring als wel met 5 G (versnellingskrachten) en 10 G manoeuvrerende frontaal en crossing (kruisend) in-, en langskomende anti schip raketten op een afstand van 3.000 meter.
Hierbij bleek het 76 mm kaliber het beste te presteren. 

De US Navy kan natuurlijk wel het 57 mm kaliber toepassen, want die hebben al een RAM-systeem aan boord.  Terwijl wij het gaan doen met de Pharos + 76 mm kanon combi.
Nulla tenaci invia est via - Voor de doorzetter is geen weg onbegaanbaar.

Parera

Citaat van: Poleme op 23/06/2019 | 20:01 uur
Ik vind USD 800 / EUR 708 miljoen een redelijke prijs.  De US Navy houdt voor 1 FFG(X) een plafond aan van USD 950 miljoen.
Ruwweg 2 jaar geleden stelde ik een Nederlandse FREMM variant voor.  En toen begon jij gelijk te steigeren, want met zijn prijskaart van EUR 650 volgens jou te duur voor ons.   Inmiddels licht het huidige budget per MFF vervanger al boven de EUR 600 miljoen.
De Spaanse marine is nu bezig met het F-110 ASW fregat project, vijf schepen met een totale projectsom a EUR 4,3 miljard / 5 stuks = EUR 860 miljoen.

Ik zeg niet dat ik het ''te duur'' vind maar ik zeg ''het is niet niks'', maar zet het naast de prijs van een nieuwe generatie Burke dan (2014) 1,8 miljard dollar is het een schijntje.

Citaat van: Poleme op 23/06/2019 | 20:01 uur
Deze F-110 krijgt net als het vMFF een MK41 VLS met 16 cellen.
Wat het vMFF krijgt is nog niet bekend, op de tekeningen staan 16 cellen maar er is nog geen aantal officieel bevestigd naar mijn weten. Origineel ging het ook over 32 cellen als ik het goed heb.

Citaat van: Poleme op 23/06/2019 | 20:01 uur
Om aan de strenge eisen van overleefbaarheid te voldoen, waar de LCS klassen dus niet aan voldoen, werd het FREMM / Bergamini ontwerp versterkt en stijver gemaakt, maar dat koste wel enkele honderden tonnen aan extra gewicht.  Deze versterkingen zorgen er niet alleen voor dat hun ontwerp meer kan incasseren, maar het verbeterde ook de zeegang.  Het FREMM FFG(X) voorstel is ook met ca. 22 voet / 6,68 m. verlengd tot 151,28 meter.  Dat is bijna net zo lang als de Arleigh Burke Flight IA, die meet 509 voet / 155,25 meter.
Dat is nieuw voor mij, ik ging er vanuit dat ze het ontwerp gelaten hadden zoals bij de Italiaanse FREMM waar het op gebaseerd is.

Poleme

#238
Citaat van: Parera op 21/06/2019 | 10:37 uur
$ 800 miljoen ( €708 miljoen) per schip is niet niks, ik verwacht als ik zo de eisen bekijk dat het LCS ontwerp gaat afvallen (geen ruimte voor 32 VLS cellen + 8 tot 16 ASuW's) en het ''verlengde ontwerp'' daar heb ik mijn twijfels over. Er zit (naar mijn mening) veel te veel overbodige ''deck space'' door de verlenging van 12 m op dat verlengde deel. Ook die RAM staat op een positie waar je nauwelijks iets aan hebt. Plaats dan in elk geval nog een tweede RAM ergens achter dat VLS  :silent:
Ik vind USD 800 / EUR 708 miljoen een redelijke prijs.  De US Navy houdt voor 1 FFG(X) een plafond aan van USD 950 miljoen.
Ruwweg 2 jaar geleden stelde ik een Nederlandse FREMM variant voor.  En toen begon jij gelijk te steigeren, want met zijn prijskaart van EUR 650 volgens jou te duur voor ons.   Inmiddels licht het huidige budget per MFF vervanger al boven de EUR 600 miljoen.
De Spaanse marine is nu bezig met het F-110 ASW fregat project, vijf schepen met een totale projectsom a EUR 4,3 miljard / 5 stuks = EUR 860 miljoen.
Deze F-110 krijgt net als het vMFF een MK41 VLS met 16 cellen.

De bovengenoemde verlengde LCS is niet voor niets verlengd, want 32 keer Mk41 VLS cellen kost ruimte en gewicht en krijgt ten opzichte van de originele LCS een veel grotere en zwaardere AESA radar installatie in de opbouw.  En er zal vast wel een reden zijn dat men op de grote dekruimte op het achterdek geen extra RAM launcher plaatst.
Misschien komt daar in de toekomst wel een laser kanon.
Dat je twijfels hebt over dat een verlengde LCS wel voldoende is om als fregat te dienen, daar heb je een punt.
Toen Frankrijk en Italie besloten om een nieuwe familie ASW, General Purpose, Land Attack en AAW fregatten te gaan ontwikkelen, welke later de FREMM zou worden.  Keek men eerst naar een iets vergrote of verlengde versie van de succesvolle 3.600 tons Lafayette klasse.
Al snel bleek dat alle geplande boven-, en onderwater sensoren vroegen om een schip van minimaal 5.900 - 6.000 ton en een lengte van 142 meter (Frankrijk) tot 6.700 ton en een lengte van 144,6 meter (Italie).  Marineschip ontwerpers hanteren de vuistregel dat de SEWACO 15 % van het scheepstonnage uitmaakt.  Dus als je Pakket van Eisen vragen om een circa 10 ton zware boeg-sonar, een circa 20 ton wegende sleep-sonar in het achterschip en alleen al je zo hoog mogelijk in de opbouw of sensor-mast  geplaatste 4-delige AESA X-band radar van 10 ton op de weegschaal brengt.
De uiteindelijke FREMM werd dus niet een direct afgeleide, maar wel een sterk uitvergrote en geëvolueerde (aangepaste) variant op de Lafayette klasse.

Fincantieri is de Italiaanse FREMM variant (Bergamini klasse) aan het aanpassen aan de zware US Navy eisen.
Oorlogservaringen van de US Navy leerden om de opbouw zo laag mogelijk te houden, want een zo klein mogelijk silhouette is belangrijk in het gevecht. Dit verbeterd ook de radar cross section (RCS), is radar-doorsnede, dus meer steelsheid (stealth / low observability).
Door het verlagen van de oorspronkelijke FREMM opbouw, kan men ook minder toe met ballast gewicht onder in het schip, om de stabiliteit te verbeteren en SLA, sea life allowance for future weight growth margin (groei-potentieel door het aanhouden van reserve marges voor ruimte en gewicht).  Nadeel is wel dat de 3 SPY-6 phased array radar platen niet in een Mast of toren, maar in de opbouw zelf zijn geplaatst.   Hierdoor krijg je wel een kleinere / kortere radar horizon.
Fincantieri claimt dat haar FREMM voorstel vergeleken met de andere kandidaten het minst geluid voortbrengt.  Omdat dit ontwerp in tegenstelling tot de andere voorstellen van het begin af aan primair voor de ASW rol is ontworpen.

Om aan de strenge eisen van overleefbaarheid te voldoen, waar de LCS klassen dus niet aan voldoen, werd het FREMM / Bergamini ontwerp versterkt en stijver gemaakt, maar dat koste wel enkele honderden tonnen (300 ton) aan extra gewicht.  Deze versterkingen zorgen er niet alleen voor dat hun ontwerp meer kan incasseren, maar het verbeterde ook de zeegang.  Het FREMM FFG(X) voorstel is ook met ca. 22 voet / 6,68 m. verlengd tot 151,28 meter.  Dat is bijna net zo lang als de Arleigh Burke Flight IA, die meet 509 voet / 155,25 meter.
Nulla tenaci invia est via - Voor de doorzetter is geen weg onbegaanbaar.