De missie Draagvlak

[oud wrnverk]

An als wij toch hebben over....onderdrukten helpen. Er zijn nog zat voorbeelden te noemen waar wij mensen gewoon hebben laten barsten.

klopt, maar dat wil niet zeggen dat we dat nu ook moeten doen

[Ros]

Nee ik ontken niet dat wij er zitten. Ik verdom het te accepteren dat wij er ondanks alles blijven zitten. Ik weiger te geloven dat wij in staat zijn om Afghanistan te kunnen vormen tot een land zoals wij dat graag zouden zien. Het is een land waar al honderden jaren het recht van de sterkste de boventoon voert en dat gaan een paar westerse militairen niet in 10,15 of 30 jaar veranderen. De kosten in mensenlevens en geld zijn te hoog en de inspanning niet waard.

An als wij toch hebben over....onderdrukten helpen. Er zijn nog zat voorbeelden te noemen waar wij mensen gewoon hebben laten barsten.

[oud wrnverk]

Het valt me zo op dat er in dit soort discussies over defensiebeleid wordt gesproken. Het gaat namelijk niet over defensiebeleid. Defensiebeleid omvat begrippen als materieel, training, gereedstelling, diensten en uitvoering.

De aansturing, het OF we waar, wanneer, en hoelang ergens operationele inzet leveren is een zaak van Buitenlandse Zaken.

Het zou een rare wereld zijn waarin het pistool zelf besluit of het nog nodig is en wanneer het afgaat.

Mee eens. Ik heb het ook niet over defensiebeleid in het bijzonder. Ik heb het over het feit dat de politiek heeft besloten dat we er moeten zijn.

[mikemans]

Het valt me zo op dat er in dit soort discussies over defensiebeleid wordt gesproken. Het gaat namelijk niet over defensiebeleid. Defensiebeleid omvat begrippen als materieel, training, gereedstelling, diensten en uitvoering.

De aansturing, het OF we waar, wanneer, en hoelang ergens operationele inzet leveren is een zaak van Buitenlandse Zaken.

Het zou een rare wereld zijn waarin het pistool zelf besluit of het nog nodig is en wanneer het afgaat.

[oud wrnverk]

Om toe te geven aan de stelling "Feit is wel, we zitten er. Daar kun je het alleen maar mee eens zijn", vertik ik in alle standen.

dus je ontkent dat we er zitten....

En we zitten er niet voor niets. Diegene die dat wel denken, moeten maar eens gaan bedenken wat de in de VS  achterblijvende partners, kinderen, gedacht hebben op 6 juni 1944 toen hun zoon, vader, man, het strand op rende om ons te helpen.

Ach zo........daarom zitten wij daar ?. Had dat eerder gezegd. Het is mij nu allemaal duidelijk. Wij hebben nog een schuld in te lossen van 65 jaar en daarom moeten wij gehoorzaam volgen in ieder avontuur waar de VS instapt ?. Het is natuurlijk onzin om een wereldoorlog te gaan vergelijken met de situatie in Afghanistan...............

huh??  jij denkt echt dat ik dat bedoelde???  NEE DUS !!!! Ik zal het proberen je uit te leggen op jouw niveau. Kijk, er was eens een volkje dat onderdrukt werd. Dit volkje was genoodzaakt heel erg van hun nationale product te genieten...de tulp. In 1944 besloot een wijze meneer om een heleboel dappere soldaatje naar een strandje te sturen...nee, niet om lekker te zonnen, maar om te vechten voor dat volkje dat de tulpenbollen zo onderhand wel een beetje zat was. Het volkje was daar heeeeel erg blij mee, want als de soldaatjes van die wijze meneer hun landje kwam bevrijden, zouden ze niet meer onderdrukt zijn en konden ze gewoon weer lekker eten en ze konden ook nog eens weer zeggen wat ze wilden. Vrijheid van meningsuiting heet dat. Het volkje vond dat namelijk heel erg belangrijk. Dat iedereen kon zeggen wat hij wilde, zonder dat er werd beledigd. Nadat die hele erge oorlog voorbij was, was iedereen het er over eens dat we de mensen die onderdrukt werden moesten helpen. En dat we ze moeten helpen met het bouwen van huizen (en daar moeten we mee doorgaan als er per ongeluk iemand van een stijger af komt zeilen), en dat we ze moeten helpen met het opzetten van een goed onderwijssysteem, en dat we ze moeten helpen met het opbouwen van een goed leger zodat we daar niet altijd hoeven te helpen maar dat ze het op een gegeven moment zelf ook kunnen verdedigen.....ach....je snapt me wel, maar misschien wil je gewoon schoppen..have fun...truste

[Ros]

Om toe te geven aan de stelling "Feit is wel, we zitten er. Daar kun je het alleen maar mee eens zijn", vertik ik in alle standen.

En we zitten er niet voor niets. Diegene die dat wel denken, moeten maar eens gaan bedenken wat de in de VS  achterblijvende partners, kinderen, gedacht hebben op 6 juni 1944 toen hun zoon, vader, man, het strand op rende om ons te helpen.

Ach zo........daarom zitten wij daar ?. Had dat eerder gezegd. Het is mij nu allemaal duidelijk. Wij hebben nog een schuld in te lossen van 65 jaar en daarom moeten wij gehoorzaam volgen in ieder avontuur waar de VS instapt ?. Het is natuurlijk onzin om een wereldoorlog te gaan vergelijken met de situatie in Afghanistan...............

[oud wrnverk]

de vergelijking gaat wel op wat mij betreft. Het gaat om de activiteit, niet om de mensen. Het stoppen van de activiteit is in de woningbouw niet eens een discussiepunt. De veiligheid van de uitvoerenden van die activiteit wel. En zo moet het ook zijn. De activiteit in "de zandbak" moet doorgaan, waarbij de veiligheid van de mensen zo goed als mogelijk moet worden gewaarborgd. Niet het "waarom" maar het "hoe". Hoewel ik een nuance wil aanbrengen door te zeggen dat we (NL) ons altijd moeten afvragen of datgene wat we doen, het juiste is. En daarmee is de discussie geboren. Feit is wel, we zitten er. Daar kun je het alleen maar mee eens zijn, het is nl een feit. We hebben er voor gekozen om er naartoe te gaan. Afspraak is afspraak. Zo werkt het nu eenmaal. En we zitten er niet voor niets. Diegene die dat wel denken, moeten maar eens gaan bedenken wat de in de VS  achterblijvende partners, kinderen, gedacht hebben op 6 juni 1944 toen hun zoon, vader, man, het strand op rende om ons te helpen.

[Cigarz]

...Een nietszeggende vergelijking...

Vind jij, omdat het niet overeenkomt met jouw mening...

...Als er een van onze mensen in Afghanistan om het leven komt krijg je het bekende PR verhaal te horen en daarmee is de kous af...

Als je het van dichtbij hebt meegemaakt, weet je net zo goed als ik dat dat pertinent niet waar is!!

[Ros]

...Als er twee Nederlandse militairen sneuvelen in Uruzgan, wordt de vraag onherroepelijk gesteld: is het goed wat we daar doen?...

Toch apart, als er namelijk twee bouwvakkers van een steiger flikkeren, roept er niemand dat of we moeten stoppen met het bouwen van huizen...

Een nietszeggende vergelijking 

Nee er barst wel een reeks activiteiten los over hoe, wat,en waar. Een ongeval in het bedrijfsleven, en zeker een met dodelijke gevolgen, is de worst nightmare scenario voor iedere werkgever. Je wil niet weten wat er allemaal op je afkomt........... Als er een van onze mensen in Afghanistan om het leven komt krijg je het bekende PR verhaal te horen en daarmee is de kous af 

[Cigarz]

...Als er twee Nederlandse militairen sneuvelen in Uruzgan, wordt de vraag onherroepelijk gesteld: is het goed wat we daar doen?...

Toch apart, als er namelijk twee bouwvakkers van een steiger flikkeren, roept er niemand dat of we moeten stoppen met het bouwen van huizen...

[Ros]

Wat weet de gemiddelde Nederlandse burger eigenlijk van de missie af?

Niet zo veel, geef ik toe. Dat komt ook, misschien met name, door de manier waarop wij geinformeerd worden. Fantastische verhalen van de politiek en legerleiding hoe goed wij het daar doen versus de berichten die wij via te media te horen en zien krijgen, die het tegendeel aantonen.

De meeste mensen zijn totaal niet geïnteresseerd in wat onze troepen daar doen. Het enige dat men weet is dat het veel geld kost en af en toe een leven..

Een grote groep Nederlanders volgt de missie wel degelijk en dus wel geïnteresseerd. Deze groep bepaalt de publieke opinie over de missie. Deze mensen zetten, en terecht ook, de missie af tegen de economische toestand in Nederland als het de kosten betreft. Deze mensen zetten ook vraagtekens bij de persoonlijke offers die daar bebracht worden. Zijn al die levens het waard geweest ?.

Persoonlijk hecht ik dan ook niet zoveel waarde aan de publieke opinie

Het beste is om dan te verhuizen naar bijvoorbeeld Iran of misschien zelfs Afghanistan waar de publieke opinie niet belangrijk is en zelfs de kop word ingedrukt.

[HermanB]

Wat weet de gemiddelde Nederlandse burger eigenlijk van de missie af? De meeste mensen zijn totaal niet geïnteresseerd in wat onze troepen daar doen. Het enige dat men weet is dat het veel geld kost en af en toe een leven. Persoonlijk hecht ik dan ook niet zoveel waarde aan de publieke opinie. Al ligt dat voor de politiek natuurlijk wel anders.

[hdevreij]

door Maarten Vermeulen

Als er twee Nederlandse militairen sneuvelen in Uruzgan, wordt de vraag onherroepelijk gesteld: is het goed wat we daar doen? Er klinken standvastige woorden, een oproep om 'onze jongens' te steunen. Het antwoord klinkt alleen door in de zorgen van een minister: het draagvlak wankelt. Wat is dat eigenlijk? Op zoek naar de betekenis van de publieke opinie..

Een interessant verschil was hoorbaar in de reacties van de hoogste generaal en de minister van Defensie. Beiden betoonden hun medeleven met de nabestaanden van twee Nederlandse soldaten die begin deze week om het leven kwamen in Afghanistan. Militair Peter van Uhm sprak vervolgens de hoop uit dat de Nederlandse bevolking als 'een blok achter onze militairen blijft staan'. Politicus Eimert van Middelkoop maakte zich zorgen over het gebrek aan draagvlak voor de missie in het onrustige Uruzgan.

Misschien bedoelden ze allebei hetzelfde, maar waar Van Uhm zich wat betreft steun voor de Nederlandse militairen geen zorgen hoeft te maken, groeit op het ministerie van Defensie de ongerustheid over de afkalvende publieke steun voor het project Afghanistan. Elke maand wordt de top van het ministerie op de hoogte gehouden van de gevoelens van het Nederlandse volk. De eerste meting vond plaats in augustus 2006, de maand waarin de missie in Uruzgan begon. Toen zei 36 procent van de ondervraagden voorstander te zijn en 26 procent tegenstander. Precies drie jaar later is 37 procent voorstander en 32 procent tegenstander. De verschillen zijn klein, maar de trend is onmiskenbaar: de missie verliest draagvlak.

'Bodybagsyndroom'
Draagvlak, daar draait het om. Beter gezegd: maatschappelijk draagvlak. Maar ondanks de zorgen die Van Middelkoop zich zegt te maken, lijkt de publieke opinie nauwelijks invloed te hebben op het beleid: hoewel de missie nooit breed werd gedragen, gingen er militairen naar Afghanistan. En toen het besluit viel over verlenging van de missie, weken de percentages voor- en tegenstanders weinig af van de situatie nu. De politieke wil kreeg andermaal voorrang.

Toch is het gebrek aan draagvlak gevaarlijk. Niet zozeer voor de militair, want uit talloze onderzoeken blijkt dat Nederlanders achter hun soldaten blijven staan, hoezeer het publiek de missie ook afkeurt. Daarom was de oproep van Van Uhm ook zo opmerkelijk. Als een blok achter 'onze militairen' staan, kan het gebrek aan draagvlak niet verbloemen.

Voorafgaand aan de missie in Afghanistan deden oud-generaals voorspellingen dat de publieke opinie zich tegen de oorlog zou keren zodra de eerste Nederlandse doden zouden vallen. Inmiddels staat de teller op 21, maar van een 'bodybagsyndroom' lijkt geen sprake. Die hypothese klopt ook niet, zegt Jan van der Meulen, universitair hoofddocent aan de faculteit Militaire Wetenschappen van de Nederlandse Defensie Academie. ,,Publieke steun is nooit alleen maar een kwestie van aantallen slachtoffers, ook de kans op succes telt zwaar mee. Als er doden vallen terwijl er zicht is op vooruitgang, kan draagvlak blijven bestaan.''

Dat onderschrijft Leon Wecke, als polemoloog verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Er bestaat overigens wel degelijk iets als een 'bodybagsyndroom. Wecke deed onderzoek naar de zogenaamde Mueller-hypothese, vernoemd naar de Amerikaanse professor die stelde dat er een onlosmakelijk verband is tussen steun van de publieke opinie en het incasseren van verliezen. En dan is de hoeveelheid slachtoffers niet bepalend. ,,Denk aan de 220 Amerikaanse slachtoffers na de aanslag in 1983 op het hoofdkwartier van de mariniers in Libanon of de achttien Amerikanen die op één dag omkwamen in Somalië in 1993. In beide gevallen leidde het tot een einde of versneld einde van Amerikaanse betrokkenheid bij het conflict, omdat de publieke steun in elkaar stortte.''

In hoeverre verliezen de publieke opinie beïnvloeden, wordt mede bepaald door factoren als succes, duur van de operatie en de mate van dreiging, aldus Wecke.

Maar waarom luisterde de Amerikaanse overheid destijds wel naar de bevolking en lijkt het effect in Nederland zo minimaal? ,,Het is politiek verdedigbaar dat je als regering besluiten neemt die moeilijk liggen. Je kunt een tijd doen wat het publiek liever niet wil'', zegt Van der Meulen. ,,Maar er komt een punt waarop politici moeten kijken naar de stemming in het land.''

Waar dat punt ligt, is moeilijk te zeggen. Al lijkt het op dit moment onwaarschijnlijk dat Nederland nog een keer bijtekent in Afghanistan omdat dan de kans bestaat dat het draagvlak onder het hele defensiebeleid wegvalt. De wereldwijde oriëntatie van het Nederlandse leger wordt nu nog breed gesteund in de samenleving maar te veel omstreden missies als in Irak en Afghanistan vreten aan die welwillendheid, meent zowel Wecke als Van der Meulen. En dan gaat het ineens over een belangrijke bestaansreden van de hele krijgsmacht: volgens de grondwet is dat behalve de verdediging van Nederlands grondgebied ook het bevorderen van de internationale rechtsorde.

(Bron: Nederlands Dagblad, 12 september 2009, http://www.nd.nl/artikelen/2009/september/11/de-missie-draagvlak)