Spanningen tussen Armenië en Azerbeidzjan

[Harald]

Armenië wordt gesteund door Rusland en Azerbeidzjan door Erdogan's Turkije; kan een mooie proxy oorlog worden tussen die twee. 

Speelt Iran hier ook nog een rol ?

[Parera]

Armenië wordt gesteund door Rusland en Azerbeidzjan door Erdogan's Turkije; kan een mooie proxy oorlog worden tussen die twee. 

Volgens recente berichten heeft een Turkse F-16 een Armeense Su-25 neergehaald langs de grens maar de Turken ontkennen dit bericht van de Armeense defensie.

Volgens een ander bericht zouden de Russen een aantal (minimaal 3) MIG-29's hebben geschonken aan Armenie.

Via twitter @ANP

#BREAKING Turkey "fully ready" to help Azerbaijan take back separatist region of Nagorny Karabakh, President Erdogan's top press aide says ahead of UN Security Council debate on crisis

[Reinier]

Armenië wordt gesteund door Rusland en Azerbeidzjan door Erdogan's Turkije; kan een mooie proxy oorlog worden tussen die twee. 

[Ace1]

De oorlog die komt

Olaf Koens

Er is niets beangstigender dan een volk dat snakt naar oorlog. Gelukkig zie je meestal het tegenovergestelde. Wanneer je door de geschiedenis van de afgelopen zeventig jaar bladert doet het soms denken aan een aaneenschakeling van manifestaties, betogingen en protestliederen tegen een oorlog. Weg met die troepen, weg uit dat land. Terug met onze jongens. Er is echter één uitzondering. Een olierijke voormalige Sovjetstaat in de Kaukasus: Azerbeidzjan.

Afgelopen juli nog gingen er tienduizenden mensen in de hoofdstad Bakoe de straat op voor de oorlog. 'Mobiliseren!', klonk het. 'Karabach is Azerbeidzjaans!'. De oproerpolitie moest waterkanonnen inzetten om de menigte in toom te houden. Een surrealistisch en verontrustend beeld. In juli waren er schermutselingen tussen Armenië en Azerbeidzjan aan de grens, en ook nu laait het geweld op over de enclave Nagorno-Karabach. Iedere keer zit ik op het puntje van mijn stoel. Gaat die oorlog er nu dan echt komen? Het gaat een bloedbad worden, en aan mij de taak er verslag van te doen.

Tien jaar geleden, in een klein zaaltje in een duur hotel in Bakoe, ben ik ervan overtuigd geraakt dat het slechts een kwestie van tijd zal zijn. Azerbeidzjan is een ontzagwekkend mooi land met een fenomenale geschiedenis. En het is een kleptocratie met een enorm repressief politieapparaat. Iedere vorm van oppositie wordt vakkundig het land uitgewerkt. Schrijvers worden verbannen, onderzoeksjournalisten verdwijnen de cel in en wie het in zijn hoofd haalt om tijdens het Eurovisie Songfestival een stem uit te brengen voor aartsvijand Armenië kan een bezoekje van de veiligheidsdienst verwachten.

In dat kleine zaaltje was ik te gast bij een conferentie georganiseerd door twee Duitse Europarlementariërs. Er was een oppositieleider uitgenodigd, een man die vaker opgesloten had gezeten dan vrij was geweest. Hij was zijn leven niet zeker, en toch zat hij hier. Er werd gesproken over democratisering, over vrij verkiezingen. De oppositieleider hield een vlammend pleidooi. Er moest eindelijk een einde komen aan de Alijev-dynastie die het land met ijzeren vuist regeert, er moest werk gemaakt worden van de bestrijding van corruptie. Alleen dan zou het land kunnen hervormen, en alleen dan zou er genoeg geld naar het leger kunnen gaan om eens en voor altijd af te rekenen met die verschrikkelijke Armenen.

De voertaal was Russisch. Ik liep rood aan, maar zag de twee Europarlementariërs instemmend knikken. Er waren brede glimlachen te zien. Ik schakelde de vertaling op een koptelefoon aan, die bleek een halve minuut achter te lopen. Op dat moment trokken beide Europese politici lijkwit weg. 'Ik wil de twee gasten uit Duitsland daarom hartelijk bedanken voor hun steun', zei de oppositieleider nog. "We zijn het er allemaal over eens dat het de hoogste tijd voor een oorlog is."

De afgelopen tien jaar is dat steeds op het nippertje voorkomen. Armenië bezet Nagorno-Karabach, Azerbeidzjan wil het terug hebben. Afgelopen weekend kondigden beide landen een mobilisatie aan, er werden doelen geraakt en er vallen opnieuw slachtoffers aan beide kanten. Die oorlog, bedenk ik me, die komt er niet - die is er al.

Olaf Koens (1985) is correspondent voor RTL Nieuws in het Midden-Oosten, met als standplaats Istanbul. Na zijn studie filosofie ging hij in 2007 als correspondent aan de slag in Moskou. In 2015 werd hij uitgeroepen tot journalist van het jaar. Hij schreef de boeken 'Koorddansen in de Kaukasus', 'Oorlog en kermis' en 'Paarden vliegen businessclass'.

https://www.rtlnieuws.nl/columns/column/5186613/oorlog-amenie-azerbeidzjan-column-olaf-koens

[Lex]

Aanval Azerbeidzjan op betwiste regio Nagorno-Karabach

Armenië zegt dat het Azerbeidzjaanse leger burgerdoelen heeft aangevallen in Nagorno-Karabach. Dat is een vooral door Armeniërs bewoond gebied in Azerbeidzjan dat door Armenië wordt gesteund, ook militair. Het Armeense leger zegt dat het twee Azerbeidzjaanse helikopters, drie drones en drie tanks heeft uitgeschakeld.

Azerbeidzjan erkent dat het een militaire operatie is begonnen. Het zegt dat het reageert op beschietingen langs de frontlijn. Daarbij zouden burgers zijn omgekomen en gewond zijn geraakt. Een Azerbeidzjaanse helikopter zou verloren zijn gegaan, maar de bemanning zou ongedeerd zijn gebleven.

Of er aan Armeense kant slachtoffers zijn gevallen, is niet bekend. Armenië heeft de bevolking van Nagorno-Karabach gemaand schuilplaatsen op te zoeken. Het Armeense ministerie van Buitenlandse Zaken veroordeelt de aanval en zegt dat het een gepast militair en politiek antwoord zal geven.

De regering van Nagorno-Karabach heeft de staat van beleg en de mobilisatie afgekondigd.

Bloedige strijd
Armenië en Azerbeidzjan maakten vroeger deel uit van de Sovjet-Unie. Toen die begin jaren 90 uiteenviel riepen beide republieken de onafhankelijkheid uit. De etnische Armeniërs in Nagorno-Karabach maakten zich een jaar later los van Azerbeidzjan.

Na een bloedige strijd, die naar schatting aan 30.000 mensen het leven heeft gekost, kwam in 1994 een staakt-het-vuren tot stand. In de jaren daarna beschuldigden beide partijen elkaar over en weer van het schenden daarvan. De afgelopen maanden namen de spanningen weer toe.

NOS, 27-09-2020, 10:59