'Hollands Dagboek' Commandeur Ort (CTF-150)

Gestart door Westerman, 23/04/2006 | 18:32 uur

Cobra4

Citaat van: Westerman op 23/04/2006 | 18:32 uur
Even later weerklinkt het vuur van de 50 mm mitrailleuropstelling op de brug.

Type foutje of de ouderwetse onwetendheid??
Peloton 3 602 Sqn

Storm

Mooi dit verslag te lezen van één van mijn oude commandanten (Tijgerhaai 1991-1992) :)

Westerman

Uit NRC-Handelsblad van zaterdag 23 april (www.nrc.nl)

HOLLANDS DAGBOEK

Hank Ort (48) is sinds 12 december 2005 commandant van de Combined Task Force 150 (CTF- 150). Dit is een internationaal eskader met gemiddeld veertien schepen uit de Verenigde Staten, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Italië, België, Pakistan en Nederland. Op 24 april zal Ort het commando overgeven aan de Pakistaanse admiraal Shahid Iqbal. Hij woont met echtgenote Karin en dochter Lisanne (13) in Voorburg.


Vrijdag 14 april
'FIAC warning Yellow', schalt het door Hr.Ms. De Zeven Provinciën. FIAC staat voor Fast Incoming Attack Craft en de kleur geeft het dreigingsniveau aan. Even later weerklinkt het vuur van de 50 mm mitrailleuropstelling op de brug. De bemanning heeft alert gereageerd. In dit geval is het een oefening, maar snel inkomende kleine bootjes is een van de dreigingen waar we mee te maken kunnen krijgen.
Terwijl thuis het paasweekend begint, maakt de bemanning van Hr. Ms. De Zeven Provinciën zich op voor een patrouilledag op de Arabische Zee. Het gebied waarin de Task Force actief is bestrijkt meer dan 2,5 miljoen vierkante zeemijl rond het Arabisch schiereiland; van het Suezkanaal via de kust van Afrika bij Kenia, tot aan Pakistan. De helft van de wereldoliehandel passeert dit gebied, dus de belangen zijn duidelijk. Na 9/11 mogen internationale terroristische organisaties niet ongestoord hun gang gaan. Het is onze taak te zorgen dat terroristen het zeegebied niet kunnen gebruiken voor acties en voor het transport van bijvoorbeeld wapens of andere goederen.
Het luchtverdedigings- en commandofregat Hr. Ms. De Zeven Provinciën is het vlaggenschip van CTF-150. Met een staf van 25 mannen en vrouwen bestuur ik vanuit dit schip de bewegingen van de internationale vloot. Alles draait daarbij om informatie. Informatie die binnenkomt via de eigen sensoren, informatie die de schepen inwinnen tijdens gesprekken met opvarenden van de dhows (in het gebied veel voorkomende kleine vaartuigen) die we aanhouden, maar ook informatie die ons vanaf de wal bereikt via de Coalition Intelligence Fusion Cell. Op de Zeven Provinciën komt al die informatie bij elkaar, zodat ik de vloot goed kan inzetten.
In de avond MSN ik met mijn dochter, die net thuiskomt na een middagje shoppen met een vriendin. Heerlijk om weer even contact te hebben. Moderne communicatiemiddelen houden je betrokken bij wat er thuis gebeurt en het is niet meer voor te stellen hoe dat vroeger ging met alleen brievenpost.

Zaterdag
De dag begint om 8 uur met de dagelijkse morning update. Vannacht is er met de radar een nieuw contact gevonden in de buurt van de Dong Won, het schip dat gekaapt voor de kust van Somalië ligt. Piraterij voor de kust van Somalië is een groeiend probleem. Piraten worden brutaler, vanuit skiffs (kleine snelle bootjes) en bewapend met automatische geweren en granaatwerpers, vallen zij scheepvaart aan op steeds grotere afstand van de kust. Wij moeten voorkomen dat terroristische organisaties hiervan gebruik gaan maken.
In het geval van de Dong Won dreigden de piraten de gegijzelde bemanningsleden een voor een neer te schieten als de coalitie- eenheden niet op afstand bleven. Zonder levens in gevaar te brengen bleek verder ingrijpen niet mogelijk. De internationale coalitie mag bovendien niet optreden in de territoriale wateren van Somalië, zodat we niets kunnen ondernemen tegen de gekaapte schepen die daar voor anker liggen in afwachting van losgeld.
Na de ochtendbriefing neem ik het weekprogramma door met mijn assistente Suzanne en de chef-staf Jilles. Er komt heel wat bij kijken om varend de relaties met de buitenwereld goed te onderhouden. Het belooft een drukke week te worden.
Vanaf half negen 's avonds breng ik een inspannend uurtje door in een van de fitnessruimtes die de Zeven rijk is. Een half uur roeien en een half uur op de loopband geven volop de gelegenheid de dag te overdenken.

Zondag
Ter gelegenheid van het paasfeest is er in de middag een uitgebreide gezamenlijke brunch. De stemming aan boord is uitstekend. De berichten over seksuele intimidatie bij de marine houden de gemoederen natuurlijk wel bezig. De meest gehoorde reactie is er een van onbegrip dat schijnbaar alles en iedereen over één kam wordt geschoren. Het is goed dat er een gedegen onderzoek komt, maar ondertussen mag iedereen weten dat het er bij ons heel normaal aan toe gaat.
In de middag krijgen we een noodmelding dat een Amerikaans jacht aangevallen wordt door piraten in de Golf van Aden. Het komt vaker voor dat vissers hun tuig beschermen en naar lokaal gebruik met wapens zwaaien, maar schepen zijn op deze manier ook beroofd. Ik besluit Hr. Ms. Amsterdam erop af te sturen. Bovendien laat ik een Amerikaans patrouillevliegtuig naar de positie van het jacht vliegen. In dit geval komt het jacht er met de schrik van af en hoeven we niet verder in actie te komen.
Tussen de bedrijven door moet ik het vandaag stellen zonder Matthäuspassion, maar de derde symfonie van Bruckner in de uitvoering van Georg Tintner brengt me feilloos in de juiste stemming. Muziek blijft een trouwe bondgenoot in het leven op zee.

Maandag
Geen land kan alleen voorzien in zijn maritieme veiligheid. Bovendien zijn wij afhankelijk van de kuststaten omdat we zonder toestemming niet in hun wateren mogen komen. We werken daarom samen met kustwachten en marines van Djibouti, Oman, de Verenigde Arabische Emiraten, Pakistan en Kenia. Uiteindelijk moeten zij het roer zelf in handen kunnen nemen.
Het is interessant om met andere culturen in contact te komen, waarbij de contrasten overweldigend zijn. In het begin van de reis Djibouti, door Kaplan beschreven als een marslandschap waarvan je je afvraagt of er iets kan groeien, met stedelijke gebieden die er van bovenaf uitzien als vuilnisbelt. Niet lang daarna Dubai, de snel uitdijende toekomstige 'hoofdstad van de wereld' met een overdaad aan luxe.
Vandaag maken we rendez-vous met een van de andere TF-150 schepen, het Franse fregat Bouan. Met Maarten, de commandant van de Zeven, stap ik over voor een uitgebreid gesprek, een korte rondleiding en een uitstekende lunch. Bij ieder bezoek aan andere schepen treft het enthousiasme en de inzet van de bemanning. Hier spat het Franse savoir vivre ervan af. Zo leren we elkaar kennen en vertrouwen.
's Middags overleg ik via videoteleconferentie met het hoofdkwartier in Bahrein over de situatie bij Somalië. 's Avonds moeten roeitrainer en loopband het weer ontgelden.

Dinsdag
De TF-150 schepen zijn voortdurend actief bezig met het ondervragen en onderzoeken van scheepvaart. Onze onvermoeibare tolken spelen daarbij een hoofdrol. Het grootste deel van wat we tegenkomen is normaal en heeft niets te maken met terroristen. Het bootje dat gisteren nog een legale vracht vervoerde, kan echter morgen opeens een terrorist herbergen: scherp blijven dus!
Om 16:00 woon ik de dagelijkse main brief bij. De Britse Illustrious Carrier Strike Group is het gebied binnengevaren via het Suez-kanaal. De Franse Charles de Gaulle CSG opereert in de Golf van Oman. Deze groepen ondersteunen tijdelijk TF-150 en uit hun aanwezigheid blijkt het belang dat Groot-Brittannië en Frankrijk hechten aan de veiligheid in dit gebied. Hr. Ms. Amsterdam heeft een Franse helikopter aan boord en een eigen boarding team.
Daarmee is het schip niet alleen inzetbaar als bevoorrader maar ook als extra opsporingseenheid of, zoals nu, als moederschip voor twee Amerikaanse patrouillevaartuigen.
In de avond houd ik de wekelijkse fireside chat, een soort krijgsraadoverleg met de commandanten van de schepen via chat op het coalitienetwerk. Op die manier onderhoud ik de band die zo belangrijk is voor de operationele samenwerking.

Woensdag
Om half acht arriveert de Commandant der Strijdkrachten voor een kort werkbezoek. Een team van Nova is ook mee om een reportage te maken. Het doel van de rapportage is de CDS te volgen, maar de actualiteit bepaalt de onderwerpen, dus ook de beeldvorming over de Koninklijke Marine. We spreken af dat we volledig open zijn. Nova krijgt de gelegenheid te filmen tijdens de briefings, bij het gesprek met een kritische delegatie van de bemanning en als de CDS de hele bemanning toespreekt. De CDS uit grote waardering voor ons werk en benadrukt 100% achter zijn marinemensen te staan en niet achter diegenen die gedrag vertonen waar we allemaal tegen zijn. Die boodschap komt goed over.
Rond de lunch passeren we de Straat van Hormoez. Altijd spannend omdat de Straat door de wateren van Iran leidt. De Zeven verhoogt de paraatheid, maar de passage verloopt zonder incidenten. Rond 15:00 vliegt Gaston, de helikopter van de Zeven, twee keer naar het vliegveld van Dubai om de CDS af te zetten.
's Avonds vind ik een moment voor Proust. De elegante wereld van A la recherche du temps perdu vergezelt mij al lang en biedt een fascinerende afleiding van het scheepsbestaan.

Donderdag 20 april
De commandoperiode zit er bijna op. In de afgelopen maanden hebben zich op zee geen terroristische incidenten voorgedaan. De duidelijke aanwezigheid van de internationale strijdmacht houdt veel activiteit tegen. Toch blijft er werk aan de winkel. De mogelijk wereldwijde gevolgen van incidenten in dit gebied zijn zo ernstig dat de coalitie het zich niet kan veroorloven om te stoppen.
Om 13:45 sta ik voor de bemanning van de Zeven in een 'Alle Hens'. Tijdens mijn toespraak kijk ik met veel voldoening terug. Natuurlijk is zes maanden weg van huis lang voor de bemanningen, maar daar staat tegenover dat het een interessante reis was met een duidelijke missie, afwisselende belevenissen en interessante havens als Djibouti, Karachi en Mombassa.
Om 15:00 komt De Zeven aan in Bahrein. De komende dagen staan in het teken van de commando-overdracht aan onze Pakistaanse collega's. Pakistan is het eerste islamitische land dat deelneemt aan de coalitie. We hebben er veel aan gedaan om ze voor te bereiden en ik ben ervan overtuigd dat ze met hun grote regionale ervaring en contacten een goede bijdrage zullen leveren.