Rijksbegroting & Politieke toekomst, deel 5

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

Knops: compensatie militairen voor negatieve effecten WUL

01/02/2013

Afgelopen twee weken debatteerde de Kamer over de gevolgen van Wet Uniformering Loonbegrip (WUL) voor militairen. De WUL doet z'n naam op een verkeerde manier eer aan: hij raakt onze mannen en vrouwen in uniform. Buitenproportioneel. En dat terwijl de bedoeling van de wet goed was: het vereenvoudigen van de loonadministratie. Dat pakt voor Defensie anders uit. Door het eigen zorgsysteem voor militairen blijft de werkgeversbijdrage van Defensie aan de ziektekosten, anders dan bij de rest van werkend Nederland, beschouwd worden als belast loon. Daardoor profiteren militairen niet van de lastenverlichting van de WUL, maar krijgen ze wel de lastenverzwaring voor de kiezen. Het gevolg is inkomensverlies dat op kan lopen tot bijna -5%.

Dat raakt de hele organisatie, maar komt het hardst aan bij de soldaten en onderofficieren. Het leidt tot grote ophef en verontwaardiging binnen Defensie, vergelijkbaar met het premieoproer van vorig najaar, tegen de inkomensafhankelijke zorgpremie. En dat nota bene onder de altijd zo loyale militairen. De vakbonden hebben het overleg opgeschort, de reorganisatie bij Defensie is tot stilstand gekomen. Het personeel komt daardoor nog langer in onzekerheid te verkeren. Raymond Knops: `Het CDA is verbijsterd over de gang van zaken. Er zijn grove fouten gemaakt, ook in de communicatie naar het personeel toe. Zowel Defensie als de militairen dreigen daarvan de klos te worden.'

Minister Hennis is met gedeeltelijke compensatie gekomen, waardoor het inkomensverlies `beperkt' blijft tot -1,5% voor alle militairen; nog steeds negatiever dan een groot deel van Nederland. En dan ook nog gefinancierd vanuit de toch al onder druk staande defensiebegroting. Voor 2014 en verder wordt gezocht naar een structurele oplossing, aan de hand van een pakketvergelijking; een vergelijking tussen de inkomens van militairen en ambtenaren. De minister heeft daarmee de onrust en onvrede niet weggenomen, maar verder vergroot. Er is een momentum voor de Kamer om het kabinet een duidelijke boodschap mee te geven. VVD en PvdA kwamen niet verder dan een slappe motie, die het kabinet alle ruimte geeft om opnieuw het mes in Defensie te zetten.

Alle reden voor het CDA om het zover niet te laten komen. Wij staan pal voor onze mannen en vrouwen. Raymond Knops diende moties die het kabinet verzoeken om snel te voorzien in een structurele oplossing voor de WUL-problematiek. Om militairen sowieso te compenseren, ongeacht de uitkomsten van de pakketvergelijking. En dan niet vanuit de eigen arbeidsvoorwaarden. Pieter Heerma verzocht de regering onafhankelijk onderzoek in te stellen naar de effecten van de WUL. Teleurstellend genoeg zijn alle moties allemaal ontraden, zelfs tegen de `missie' van minister Hennis om niet te bezuinigen op de troepen in.

http://www.nieuwsbank.nl/inp/2013/02/02/J004.htm

[Lex]

Garantie laatste troef voor KMS

De gemeente Weert en de provincie Limburg hebben een laatste troef om de Koninklijke Militaire School KMS voor Weert te behouden.
Het geloof in het businessplan voor de KMS is zo groot, dat gemeente en provincie garant staan voor de 4,2 miljoen euro die jaarlijks bespaard zullen worden volgens het plan.

De gemeente en provincie willen van de kazerne een veiligheidscampus maken, waar naast Defensie ook bedrijven en opleidingen gebruik van maken.

Als de minister van Defensie en de Tweede Kamer dat plan overnemen, betalen de gemeente Weert en provincie de opstartkosten van het hele project. Dat geld krijgen ze terug zodra de veiligheidscampus uit de kosten is en winst gaat maken.

De Vaste Kamercommissie voor Defensie debatteert op 6 februari over de KMS.

L1.nl
01 februari 2013

[Lex]

Compensatie WUL: politieke partijen moeten kleur bekennen

In de Tweede Kamer bestaat een ruime meerderheid om de negatieve gevolgen van de Wet Uniformering Loonbegrip (WUL), voor 2013 e.v., voor zowel de militair als Defensie te compenseren. Een meerderheid van de Tweede Kamer onderschrijft bovendien het standpunt dat de WUL niets heeft te maken met arbeidsvoorwaarden, met de pakketvergelijking, of met de bijzondere positie van de militair.

Tijdens het VAO (Voortgezet Algemeen Overleg) hebben verschillende politieke partijen vijf moties ingediend. De Minister van Defensie heeft vier van deze moties ontraden. Echter, deze moties zijn wel ondersteund door alle aanwezige partijen, coalitie en oppositie. De motie waarin de minister wordt verzocht om de gevolgen van de WUL voor de militairen zoveel als mogelijk te compenseren, heeft de minister wel omarmd.
Volgende week dinsdag, 5 februari, stemt de Kamer over de moties. Dan zullen de politieke partijen daadwerkelijk kleur moeten bekennen. Dan zal blijken welke van de vijf moties daadwerkelijk worden aangenomen en welke politieke partijen er daadwerkelijk begaan zijn met het lot van de militair en Defensie.

Tot op heden zijn de signalen vanuit het kabinet duidelijk:
De militair mag gedeeltelijk worden gecompenseerd om de negatieve effecten te mitigeren. De kosten voor deze gedeeltelijke compensatie in 2013 moeten door Defensie uit de lopende begroting worden bekostigd. Voor 2014 e.v. worden geen nadere uitspraken gedaan. Dit is afhankelijk van de uitkomsten van de Pakketvergelijking militair versus ambtenaar.

VBM,
donderdag, 31 januari 2013 16:40

[Lex]

Bezwaar tegen loonstrook mogelijk

Minister Hennis-Plasschaert van Defensie was tijdens het debat in de tweede Kamer over de compensatie van het inkomensverlies door de WUL weer zo vaag, dat we sterk de indruk krijgen aan het lijntje gehouden te worden. Wilt u tegen de handelwijze van de minister opkomen, dan kunt u bezwaar maken tegen de loonstrook van januari 2013.

De minister blonk ook tijdens het tweede debat op dinsdag 29 januari uit in algemeenheden en vaagheden. Waar zij in een eerder debat nog garandeerde dat de structurele compensatie vanaf 2014 geen sigaar uit eigen doos mocht zijn, ging zij nu niet in op een motie van D66 en het CDA waarin werd geëist dat een structurele oplossing niet ten koste zou gaan van arbeidsvoorwaarden.
Ook de hoogte van de compensatie vanaf 2014 werd niet duidelijk, omdat ze alleen de motie van de coalitiegenoten Eijsink (PvdA) en Berckmoes (VVD) omarmde, waarin werd gevraagd 'zoveel mogelijk' te compenseren. Over de reeds ingezette compensatie in 2013 werd bovendien helemaal niet meer gesproken waarmee deze definitief lijkt te blijven steken op min 1,5 procent. Militairen gaan er in 2013 dus allemaal 1,5 procent op achteruit, terwijl vrijwel alle andere Nederlanders binnen de marge van 1,5 procent voor- of nadeel blijven.

Schadeloos stellen
Tot dinsdag 29 januari hadden wij de hoop dat de minister onder druk van de vakbonden en de Tweede Kamer wellicht zou komen tot nadere compensatie over 2013. Uit het debat is gebleken dat dit niet het geval is. Daarnaast hebben we gezien dat de loonstroken niet uitblinken in duidelijkheid. Daarom vinden wij dat er aanleiding is bezwaar tegen de loonstrook van januari 2013 te maken, met als inzet dat de minister zorgt voor volledige schadeloosstelling en tekst en uitleg geeft over de loonstrook. Dit staat uitgebreid verwoord in het bezwaarschrift.

Bezwaar maken
U kunt tot 6 weken na het ontvangen van uw loonstrook een bezwaarschrift sturen naar uw werkgever, de Minister van Defensie. Aangezien uw individuele situatie anders is dan die van uw collega en als zodanig beoordeeld moet worden, is het zaak dat u zelf een bezwaarschrift indient, maar wij kunnen u hiermee wel van dienst zijn. Op de website treft u een bezwaarschrift aan dat u als voorbeeld kunt gebruiken.

Stuurt u vooral ook een bericht naar wul@afmp.nl en vermeld daarin uw naam, lidnummer en het e-mail adres waarop u bereikt kan worden. Zo blijven wij op de hoogte en kunnen wij u informeren over de algemene voortgang. (N.B.: dit e-mail adres is alleen bedoeld voor registratie!)

Wat u nu kunt doen:
Download het bezwaarschrift, vul het in en stuur het aangetekend en vergezeld van een kopie van uw loonstrook naar de Minister van Defensie (Volledige adres: Minister van Defensie, Postbus 20701, 2500 ES 's Gravenhage).


Vervolgstappen
Naast de Minister van Defensie speelt ook de Minister van Financiën en de Belastingdienst een belangrijke rol in dit WUL-dossier. Samen met onze collega-vakbonden gaan wij ook stappen ondernemen tegen de Minister van Financiën. Deze week verwachten wij hierover meer duidelijkheid te geven. Wij zullen u dan hierover op onze website in een afzonderlijk bericht op de hoogte stellen.

AFMP,
30 januari 2013

[onderofficier]

Onderzoeken ?. Het is toch bekend wat de grvolgen zijn....

Kijk eens naar de haarkleur...... 

Hopelijk heeft ze wel door dat per februari 2014 iedereen een ander rekening nummer heeft, (eigen rekeningnummer wordt langer IBAN) anders geen loon......  Het zal me niets verbazen..............

[Ros]

Minister van Defensie Jeanine Hennis (VVD) heeft al aangegeven dat ze gaat onderzoeken wat de consequenties van de wet zijn voor militairen.

Onderzoeken ?. Het is toch bekend wat de grvolgen zijn....

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

VVD wil helderheid over Wet Uniformering Loonbegrip

Uitgegeven op Woensdag 30 januari 2013

(Novum) - De VVD wil dat het kabinet duidelijkheid geeft over de effecten van de Wet Uniformering Loonbegrip (WUL). VVD-Kamerlid Cora van Nieuwenhuizen eist dat staatssecretaris van Financiën Frans Weekers (VVD) voor alle groepen uiteenzet wat de wet, die dit jaar inging, voor gevolgen heeft voor de koopkracht. Dat zei ze woensdag in de Tweede Kamer.

De nieuwe wet over een uniform loonbegrip maakt het loonstrookje eenvoudiger om te lezen. Door WUL komt er één begrip voor loonbelasting en de premies volksverzekeringen, de premies werknemersverzekeringen en de inkomensafhankelijke bijdrage voor de Zorgverzekeringswet.

Minister van Defensie Jeanine Hennis (VVD) heeft al aangegeven dat ze gaat onderzoeken wat de consequenties van de wet zijn voor militairen. Volgens Van Nieuwenhuizen is dit niet genoeg. Zij wil een evaluatie van alle groepen, om dan in de zomer te bekijken of daar nog aan gesleuteld kan worden als bepaalde groepen er onevenredig op achteruit gaan.

http://economie.nieuws.nl/737899/vvd_wil_helderheid_over_wet_uniformering_loonbegrip

[Leovanw]

zaterdag 26 januari 2013Defensie 2.0, Hart of hard voor je personeel?

Defensie 2.0

Hart of hard voor je personeel?
Frans Matser, reageren : fransmatser@gmail.com

Jammer genoeg verdomd waar. Overigens een man naar mijn hart, Frans Matser. Iemand die van zijn leven nog nooit om de hete brei heeft heen gedraaid! Heb je ooit zijn colums in de MS, ofwel 'Militaire Spectator' gelezen? Daar in neemt hij ook geen blad voor de mond... Slaat telkens de spijker "nail hard" op zijn kop!... Fantastische man. Ik heb het geluk gehad meerdere fantastische jaren in Seedorf bij 41 Afdva onder hem te hebben mogen dienen. Maar vooral met hem te hebben mogen samenwerken. Zowel bij de Beren- als de Chimaera batterij...

[Elzenga]

Onthullend, die kritiek op de nieuwe post voor Dijsselbloem

Rob de Wijk 25/1/13

De eerste reactie die mij bijbleef over een Nederlands voorzitterschap van de eurozone was afkomstig van SP-Europarlementariër Dennis de Jong, medio december. Als Dijsselbloem voorzitter zou worden, vond hij, zou Nederland zijn belangen niet meer kunnen verdedigen. Later bleek dat dit denken in brede kring gemeengoed was geworden.

SP-Kamerlid Harry van Bommel twitterde dat de benoeming van Dijsselbloem een slechte zaak was: "Slecht voor de onderhandelingspositie van Nederland." In een persbericht liet de SP weten dat het een stuk lastiger zou worden om de poot stijf te houden tijdens onderhandelingen. Het bleek een mening te zijn die door de PVV, delen van de VVD en zelfs door de Jonge Socialisten werd gedeeld. De laatste groep vond dat Dijsselbloem de strijd tegen het 'bezuinigingsfetisjisme' van de Europese technocraten moet aangaan. Kennelijk kan de minister dat niet als voorzitter van de Eurogroep.

Ik stoorde mij verschrikkelijk aan deze opstelling. Sommige politici hebben kennelijk geen enkel idee meer van hoe een land zich internationaal moet profileren om zijn belangen te beschermen. Het bontst maakte De Jong het toen hij beweerde dat Nederland iets in ruil voor deze functie zou moeten eisen. Een logische eis, als je van de veronderstelling uitgaat dat die functie een betekenisloze corveebaan is.

Dat is natuurlijk onzin.

Al jaren klaag ik dat Nederland geen invloed meer in de wereld heeft en wij nauwelijks meer internationale topfuncties krijgen. Maar het meest storend is de gedachte dat je pas in het landsbelang handelt als je, in de woorden van de SP, 'je poot stijf houdt'.

Je poot stijf houden duidt over het algemeen op ideeënarmoede. Is er op het niveau van regering en parlement daarvan sprake, dan duidt dat op een gebrek aan staatsmanschap - toevallig ook een kenmerk van een stagnerend land. En stagnatie is precies dat wat politici krijgen als ze geen compromissen willen sluiten.

Ideeënrijkdom en het slaan van bruggen tussen landen verklaarde waarom de Nederlandse invloed tot het begin van deze eeuw groter was dan wat men op grond van onze economische en militaire macht zou verwachten. Nederland had relatief veel belangrijke internationale posten en werd internationaal geroemd als bruggenbouwer. De gedachte was dat alleen zo een middelgrote mogendheid zijn belangen kan verdedigen: constructief meedenken en sturen met ideeën. Een handige, ideeënrijke voorzitter van de eurozone heeft daarom grote invloed.

Denemarken is een interessant voorbeeld. Mede door de gedoogconstructie met de Deense PVV werden de luiken gesloten. Maar een jaar of vijf geleden zagen de Denen in dat vooral zijzelf hiervan de dupe werden. Er kwam een actiever buitenland- en defensiebeleid. De Deen Rasmussen werd prompt secretaris-generaal van de Navo. Denemarken kwam weer op de kaart en haar invloed nam toe.

De kritiek op Dijsselbloems benoeming duidt op onkunde over hoe een land internationaal moet opereren. Wie denkt dat Nederland bovendien iets terug moet eisen als Dijsselbloem die functie krijgt, is de weg kwijt.

Of is de oorzaak van alle kritiek de vrees dat Dijsselbloem juist veel invloed krijgt - met ideeën die al die eurosceptici niet pruimen?

http://m.trouw.nl/article/portal//3382886/Onthullend-die-kritiek-op-de-nieuwe-post-voor-Dijsselbloem.html

Een goed stuk weer van Rob de Wijk. Maakt ook in mijn ogen pijnlijk duidelijk dat partijen als de SP de weg op dit punt goed kwijt zijn of de doodlopende weg zijn ingeslagen...

[Ros]

De Wijk heeft geen idee wat de functie van Dijsselbloem is als voorzitter van de eurozone. Denk hij dat de voorzitter er zit om de wil en eisen van Nederland er door te drukken of zijn mening en visie op de andere leden van de eurozone op te dwingen, Hij is dan wel voorzitter maar de echte touwtjes liggen in de handen van de Duitsers en de Fransen.

Nederland is naar mijn idee met voorbedachte rade op deze stoel terecht gekomen.....maak van de stroper jachtopziener en je bent van het probleem af,

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

zaterdag 26 januari 2013Defensie 2.0, Hart of hard voor je personeel?

Defensie 2.0

Hart of hard voor je personeel?
Frans Matser, reageren : fransmatser@gmail.com

De stapeling van bezuinigingen en reducties bij Defensie maakt dat er voor militairen moeilijke tijden aanbreken. De vergrijzing, de huizencrisis en de eurocrisis blijven zware druk zetten op de overheidsfinanciën. En Defensie is in de laatste jaren tot een sluitpost van de rijksbegroting verworden. Het defensiebudget lijkt nog het meest op een grabbelton, waarin elke partij op gezette tijden een greep mag doen. Tanks, helikopters, schepen; een bataljon hier of daar minder: altijd prijs, maakt niet uit wat je pakt. En achteraf wordt er een mooie doelredenering verzonnen om het gegrabbel in een theoretisch, 'visionair' kader te plaatsen. Zo wordt de krijgsmacht weer 'toekomstvast' gemaakt. Voor een paar jaar...
Bovendien waait er sinds enige jaren een gure wind in personeelsland. Natuurlijk niet alleen bij Defensie. Wat er bij Defensie gebeurt, is eerder een onderdeel van de algemene tendens op personeelsgebied in Nederland. En die tendens is in een paar steekwoorden weer te geven: minder vaste contracten, slechtere arbeidsvoorwaarden, hogere pensioenleeftijd, lagere pensioenuitkeringen en grotere flexibiliteit. Dat laatste lijkt iets positiefs – en zo brengen werkgevers dat doorgaans ook – maar het betekent in essentie dat werknemers zelf voor een studie moeten opdraaien, gemakkelijker ander werk moeten accepteren en sneller en eenvoudiger ontslagen kunnen worden. Kortom: zaken waar de gemiddelde werknemer niet erg warm voor loopt. Als we naar de concrete ontwikkelingen bij Defensie kijken, zien we overigens dat de werkgever Defensie het nog veel bonter maakt dan de algemene tendens. Oordeelt u zelf.


Gehandicapte krijgsmacht
De Nederlandse krijgsmacht heeft zich de afgelopen 20 jaar ontwikkeld tot een professionele, expeditionaire strijdmacht die daarnaast ook – vrijwel onzichtbaar – duizenden keren per jaar nationaal wordt ingezet. Dat is mooi en daar kan Nederland trots op zijn. Maar de militairen kopen daar niet veel voor, want tegelijkertijd blijven investeringen achter, is er te weinig geld om te oefenen en is de krijgsmacht flink kleiner geworden. En kleiner is niet beter, zoals sommige politici ons willen doen geloven. Zo is vanuit het oogpunt van voortzettingsvermogen, de Nederlandse krijgsmacht geen eredivisiespeler meer. De belangrijke posities in het elftal zijn al langer niet meer dubbel bezet. Dat geldt voor spullen én voor mensen en bleek al tijdens de missie in Uruzgan.
De inmiddels in gang gezette reorganisatie, zal de situatie niet verbeteren. Integendeel! Het opheffen van schepen, squadrons, tankbataljons en het schrappen van twaalfduizend functies zal niet alleen de robuustheid van de Nederlandse krijgsmacht (verder)aantasten, maar heeft daarnaast het vertrouwen van het personeel in Defensie als betrouwbare werkgever een flinke knauw gegeven. Vertrouwen dat juist bitter nodig is bij expeditionair optreden.
Laten we gewoon man en paard noemen: de meeste militairen hebben er gewoon flink de pest in om – zonder enige visie – bij elke bezuinigingsoperatie van de overheid weer de klos te zijn, maar wel maanden van huis te zijn en risico's lopen bij inzet in opdracht van diezelfde overheid.
Aan het snijden in Defensie lijkt geen einde te komen. Het recente regeerakkoord van Rutte II vormt daarop geen uitzondering. Hoewel het uitblinkt in onduidelijkheid over tal van zaken, is wel helder dat Defensie gewoon mee moet doen met de algemene kaasschaaf van 2% en daarnaast geen compensatie krijgt voor prijsstijgingen. Met de huidige inflatie van 3% hollen we dus gewoon weer 5% achteruit! Dat zijn honderden miljoenen die allemaal bezuinigd moeten worden. Dat moeten andere overheidsdiensten ook, maar bij Defensie komt dat bovenop het miljard waar we nog volop mee bezig zijn. Daarnaast wordt een deel van het budget (250 miljoen) in feite aan buitenlandse zaken gegeven. Hoewel het misschien te vroeg is om met zekerheid vast te stellen hoe hiermee gehandbald wordt, lijkt het niet onwaarschijnlijk dat de (PvdA) bewindlieden op buitenlandse zaken en ontwikkelingssamenwerking dit geld liever in zullen zetten voor andere internationale taken dan het financieren van militaire inzet. Wat overblijft, is een gehandicapte krijgsmacht.


Meer minder
Laten we maar eens een paar arbeidsvoorwaardelijke zaken bij de kop nemen en trachten die te duiden in het licht van lopende en te verwachten personele ontwikkelingen. In de eerste plaats is in het regeerakkoord de nullijn voor de ambtenaren afgesproken. Er zal dus ook de komende jaren voor de defensiemedewerkers geen cent bijkomen. De meeste militairen zullen echter voor hun gezinnen te maken krijgen met toenemende kosten tengevolge van beperkingen in de hypotheekrenteaftrek, hogere belastingen en stijgende kinderopvang en zorgkosten.
Dan de Wet Uniformering Loonbegrip. Hiermee beoogt het kabinet het loonstrookje te vereenvoudigen door een nagenoeg inkomensneutrale ingreep. De WUL schaft de belasting over inkomensafhankelijke bijdrage voor de zorgverzekering af, onder gelijktijdige verhoging van de inkomstenbelasting. De gemiddelde Nederlander merkt daar vrijwel niets van maar voor militairen leidt deze ingreep tot een extra structureel koopkrachtverlies, tot 5%. Militairen kennen in hun gesloten, verplichte zorgstelsel namelijk geen inkomensafhankelijke bijdrage en krijgen dus alleen de negatieve effecten van de wet voor hun kiezen: een fikse belastingverhoging. Feest voor het ministerie van Financiën ten koste van alle militairen! Over eventuele compensatie voor 2014 en verder, zou volgens werkgever Defensie kunnen worden gesproken in het arbeidsvoorwaardenoverleg. De benodigde compensatie moet dus uit de bestaande arbeidsvoorwaarden worden betaald: een sigaar uit eigen doos.
Daarvan zullen er, naar ik vrees, nog veel meer volgen. Het gaat namelijk momenteel met alle specifieke regelingen voor militairen dezelfde kant op: als ze tot enige 'voordeel' leiden, worden ze genivelleerd en als ze tot 'nadelen' leiden, hebben militairen gewoon pech gehad. Dat die voor- en nadelen vroeger een soort evenwicht vormden, telt dan even niet meer mee. Kijk maar naar de buitenlandtoelages, kinderbijslag voor in het buitenland geplaatste militairen, reiskostenvergoedingen en het reizen met de eerste klasse in de trein. Het gedachtegoed van de 'pluk-ze-wetgeving' wordt in deze dagen door de overheid wel erg ruim op de (militaire) ambtenaren toegepast.


(Pre-) pensioen
Maar er is nog meer. De pensioenleeftijd voor militairen is de afgelopen jaren van 55 jaar naar 60 jaar verhoogd. Dat zijn dus vijf jaar erbij! Tegenover in de markt twee jaar. En daar zal het niet bij blijven. De verwachting is dat 62 het volgende tussen-station is. De teller staat dan op zeven jaar erbij.
Beleidsmatig kunnen we hopelijk nog een paar jaar enige steun van onze werkgever verwachten om dit scenario niet te overhaasten. Dat doet Defensie echter niet geheel onbaatzuchtig. Er moeten immers nog 12.000 functies 'wegbezuinigd' worden en dan zitten mensen die langer werken alleen maar in de weg.
Maar als in 2016 de organisatie 'opgeschoond' is, lijkt een verder verhoging van de leeftijd waarop militairen met vroegpensioen kunnen, onontkoombaar. De discussie in hoeverre het mogelijk is om op deze leeftijd aan de gewenste fysieke eisen voor veel functies te voldoen, schuift de werkgever lekker nog een paar jaar voor zich uit. Tot het te laat is en de wal het schip keert. Struisvogelpolitiek van het type dat we helaas veel vaker zien bij het huidige personeelsbeleid.
Over de hoogte van de (pre)pensioenuitkeringen durf ik bijna niet te schrijven. Iedereen die de afgelopen jaren het nieuws heeft gevolgd, weet dat het ABP er niet erg florissant voor staat en dat de hoogte van de pensioenuitkering absoluut geen gelijke tred heeft gehouden met wat de militairen in het verleden door de overheid voorgespiegeld is. Ook zal op enig moment de strijd om het eindpensioen voor militairen wel weer oplaaien. Geen vrolijk vooruitzicht.
Daarnaast dreigen er, door de ophoging van de AOW leeftijd, allerlei 'gaten' te ontstaan in de aan de AOW gekoppelde 'franchise' die in ons pensioen is ingebouwd. Dit kan tot forse verlagingen van het pensioen leiden. De werkgever Defensie lijkt ook niet bereid om dat te repareren. Meer waarschijnlijk is dat daarvoor weer een hoge prijs binnen het arbeidsvoorwaardenoverleg gevraagd gaat worden (langer doorwerken, afzien van verworven rechten, lagere pensioenuitkering).
Samengevat: het ziet er naar uit dat Defensie wil proberen alle 'onbedoelde neveneffecten' van nieuwe wetgeving financieel af te wentenen op het eigen personeel. Beloftes van de overheid zijn tegenwoordig kennelijk niets meer waard. Dat hadden we allemaal wel verwacht van bepaalde landen in Zuid-Amerika, maar het geldt tegenwoordig evenzo voor Nederland.


Flexibel
De invoering van het flexibele personeelsysteem is een ander stukje van de personele legpuzzel. Want hoe mooi het ook klinkt, dat flexibele, het heeft natuurlijk maar één doel: zorgen dat er op elk moment snel en gemakkelijk ingespeeld kan worden op aanpassingen van de omvang van de krijgsmacht. In goed Nederlands: je moet op eenvoudige wijze en met zo min mogelijk kosten van je personeel af kunnen komen.
Op zich is het streven om bij alle categorieën militairen tussentijds vertrek te stimuleren begrijpelijk. In de tijd van de dienstplicht werd 60 % van de organisatie (de onderkant) gevuld met tijdelijke werknemers. Dat gold ook voor een groot deel van de lagere officiers en onderofficiersfuncties. Dienstplichtige kaderleden verdwenen na een jaar uit beeld en beroepskaderleden konden doorstromen. Er was dus plaats voor iedereen in de herberg. Elke KMS leerling kon adjudant worden en voor elke cadet van de KMA lag een overstefunctie in het verschiet.
Maar dat kan nu niet meer. Want terwijl het aantal beroeps luitenants en sergeanten dat bijvoorbeeld de landmacht nodig heeft, door het wegvallen van de dienstplichtige kaderleden, juist is toegenomen, is de omvang van de totale krijgmacht en daarmee ook functies op een hoger niveau, sterk afgenomen. Die beroepskaderleden kunnen in een piramidale organisatie dus onmogelijk allemaal een loopbaan van veertig jaar volgen. Daar zijn gewoon geen functies voor! En 30 jaar werken als pelotonscommandant is ook geen optie. Er moeten dus mensen tussentijds uitstromen.
De vraag is dan hoe je hun arbeidsvoorwaarden vorm geeft op het moment dat ze de organisatie moeten verlaten. De Amerikanen doen dit al jaren door aan hun militairen na 15 dienstjaren een direct ingaand pensioen toe te kennen dat na 20, 25 en 30 jaar steeds iets hoger komt te liggen<!--[if !supportFootnotes]-->[1]<!--[endif]-->. Veel militairen kiezen daar (al dan niet gedwongen) op 35, 40 of 45 jarige leeftijd voor een tweede carrière. De start hiervan wordt mogelijk gemaakt door de financiële zekerheid van het militaire vroegpensioen. Je gaat immers doorgaans iets heel nieuws doen en zult dus de nodige jaren met een flinke inkomensachteruitgang geconfronteerd worden.
Defensie heeft nu een aanzet tot een dergelijk regeling opgenomen in het Sociaal Beleidskader (SBK) 2012. Maar de percentages waarover we in Nederland praten, zijn lichtjaren verwijderd van de Amerikaanse verhoudingen. Zo krijgt volgens de 'regeling gegarandeerd maandelijks inkomen' in het SBK 2012 een medewerker met 24 dienstjaren een uitkering van 30% van het laatstgenoten bruto salaris. Dit loopt tot 37,5% voor mensen met meer dan 32 dienstjaren. Die zijn dan echter niet erg ver meer verwijderd van hun reguliere prepensioen met een uitkeringshoogte van ca. 70%. Door gebruik te maken van deze regeling doe je jezelf dus wel erg tekort. Maar ja... een meer realistische regeling kost Defensie veel geld. En dat is er nu even niet!
Toch is dit de enige oplossingsrichting waarin je met een professioneel beroepsleger aantrekkelijk blijft op de arbeidsmarkt, je krijgsmacht piramidaal en jong houdt en zonder grote onrust onder je personeel met een steeds weer in omvang wijzigende organisatie kunt omgaan. Maar het personeelbeleid gaat momenteel precies de andere kant uit.


Baankansen
Volgens arbeidsmarktdeskundige zijn mensen tussen 45 en 65 jaar momenteel nauwelijks aantrekkelijk voor werkgevers. Ze kunnen niet veel meer dan mensen tussen 35 en 45 maar zijn veel duurder door het systeem van periodieke loonsverhogingen. Een groei in salaris die, na een zekere leeftijd, voor de meesten geen gelijke tred houdt met hun productiviteitstoename. In een krappe arbeidsmarkt zijn werkgevers bereid deze prijs te betalen, bij een ruime arbeidsmarkt en krappe marges niet. De roep om 'flexibiliteit op de arbeidsmarkt' wordt dan steeds luider. Dat klinkt namelijk stukken beter dan eenvoudig 'dure mensen ontslaan', maar in essentie is dat wel waar het op neerkomt.
In 2012 zijn er in Nederland meer dan 200.000 met een vasts aanstelling ontslagen, merendeels ouder dan 40 jaar. De meesten vinden geen werk meer. Bij jongeren wordt ontslag haast niet meer als zodanig geregistreerd. Zij heten sinds kort met een mooi woord de 'flexibele schil', want ze krijgen nauwelijks nog vaste contracten. Net als bij Defensie trouwens.
Als er in 2013 en 2014 duizenden defensiemedewerkers in dezelfde leeftijdscategorie zullen worden ontslagen, zal het probleem alleen maar toenemen. En bemiddelen van werk naar werk klinkt mooi, maar dan moet er wel passend werk zijn. Oh ja, dat gaat natuurlijk ook overboord: het begrip 'passend werk'. Dan is er weer een probleem opgelost: ten koste van het personeel.


Solidariteit en vertrouwen
De aard van het werk bij Defensie brengt met zich mee dat er een hoge mate van onderlinge solidariteit en wederzijds vertrouwen moet zijn. Tijdens inzet en oefening moet je immers – soms letterlijk – je leven aan je collega's toevertrouwen. De belangrijkste consequentie van de geschetste, gure wind in (defensie-) personeelsland is het wegvallen van die onderlinge solidariteit.
Dat komt in de eerste plaats door het groeiende wantrouwen van veel personeelsleden tegen een onbetrouwbare en onredelijke werkgever. In een organisatie waar het personeel bij elke nieuwe wet onevenredig gepakt wordt en waar niemand weet wie er als volgende ontslagen wordt, komt er onvermijdelijk een moment waarop individuele militairen een negatief beeld krijgen van de commandolijn boven hen.
Vooralsnog lijkt dat wantrouwen zich vooral toe te spitsen op de politici in Den Haag. Maar het is niet denkbeeldig dat dit wantrouwen zich de komende tijd uitbreidt naar de ambtelijke top van de defensieorganisatie en tenslotte ook afstraalt op de leiders van Defensie: de officieren. In het domein van de officier is immers door henzelf nadrukkelijk de kwalificatie 'vertegenwoordiger van de werkgever' opgenomen. Officieren moeten daarom steeds weer de slechte boodschap 'verkopen' aan hun mensen. Ze doen dat doorgaans met bewonderenswaardig enthousiasme en grote bevlogenheid. Positief denken is een kwaliteit. Maar alleen maar positief praten over negatieve dingen, is niet realistisch en maakt de boodschapper op den duur ongeloofwaardig. En bedenk: vertrouwen komt te voet, maar verdwijnt te paard! Terwijl juist militairen vertrouwen in de politiek moeten hebben. Politici besluiten immers over de inzet van de krijgsmacht, waarna militairen hun leven inzetten in het belang van ons land. Het ondermijnen van dit vertrouwen is slecht voor de band tussen politiek en krijgsmacht, een band die onmisbaar is binnen ons democratisch bestel.


Slot
Misschien is er momenteel geen geld voor, maar de krijgsmacht zal echt iets moeten doen aan de arbeidsvoorwaarden van de mensen die de organisatie tussentijds moeten verlaten. Toen de nieuwe personeelssystematiek in het begin van deze eeuw in zwang kwam, noemden we dat nog naïef up-or-out. Omdat dat zo lekker bekte en duidelijk aangeeft waar het om gaat. Na een paar jaar werd die term vanuit het ministerie verboden. Beleidsverantwoordelijken hebben inmiddels van communicatieadviseurs geleerd dat je vervelende dingen beter niet bij de naam kunt noemen. Dat geeft alleen maar ellende. Slimme eufemismen zoals 'flexibel personeelssysteem' doen het veel beter. Een hoop stront heet daarom tegenwoordig een portie voedingsstoffen residu, maar als je er met je schoen in stapt, is het net zo smerig.
Tegen deze achtergrond komen al die fraaie woorden over een 'hart hebben voor het personeel' in een dubieus daglicht te staan. De werkelijkheid is dat in de huidige economisch situatie en met de huidige arbeidsmarkt het personeel van de krijgsmacht een harde tijd tegemoet gaat. Mooier kan ik het niet maken.

Ook gepubliceerd in Armex. Jan 2013.

http://bezuinigingsgeneraal.blogspot.nl/

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

Onthullend, die kritiek op de nieuwe post voor Dijsselbloem

Rob de Wijk 25/1/13

De eerste reactie die mij bijbleef over een Nederlands voorzitterschap van de eurozone was afkomstig van SP-Europarlementariër Dennis de Jong, medio december. Als Dijsselbloem voorzitter zou worden, vond hij, zou Nederland zijn belangen niet meer kunnen verdedigen. Later bleek dat dit denken in brede kring gemeengoed was geworden.

SP-Kamerlid Harry van Bommel twitterde dat de benoeming van Dijsselbloem een slechte zaak was: "Slecht voor de onderhandelingspositie van Nederland." In een persbericht liet de SP weten dat het een stuk lastiger zou worden om de poot stijf te houden tijdens onderhandelingen. Het bleek een mening te zijn die door de PVV, delen van de VVD en zelfs door de Jonge Socialisten werd gedeeld. De laatste groep vond dat Dijsselbloem de strijd tegen het 'bezuinigingsfetisjisme' van de Europese technocraten moet aangaan. Kennelijk kan de minister dat niet als voorzitter van de Eurogroep.

Ik stoorde mij verschrikkelijk aan deze opstelling. Sommige politici hebben kennelijk geen enkel idee meer van hoe een land zich internationaal moet profileren om zijn belangen te beschermen. Het bontst maakte De Jong het toen hij beweerde dat Nederland iets in ruil voor deze functie zou moeten eisen. Een logische eis, als je van de veronderstelling uitgaat dat die functie een betekenisloze corveebaan is.

Dat is natuurlijk onzin.

Al jaren klaag ik dat Nederland geen invloed meer in de wereld heeft en wij nauwelijks meer internationale topfuncties krijgen. Maar het meest storend is de gedachte dat je pas in het landsbelang handelt als je, in de woorden van de SP, 'je poot stijf houdt'.

Je poot stijf houden duidt over het algemeen op ideeënarmoede. Is er op het niveau van regering en parlement daarvan sprake, dan duidt dat op een gebrek aan staatsmanschap - toevallig ook een kenmerk van een stagnerend land. En stagnatie is precies dat wat politici krijgen als ze geen compromissen willen sluiten.

Ideeënrijkdom en het slaan van bruggen tussen landen verklaarde waarom de Nederlandse invloed tot het begin van deze eeuw groter was dan wat men op grond van onze economische en militaire macht zou verwachten. Nederland had relatief veel belangrijke internationale posten en werd internationaal geroemd als bruggenbouwer. De gedachte was dat alleen zo een middelgrote mogendheid zijn belangen kan verdedigen: constructief meedenken en sturen met ideeën. Een handige, ideeënrijke voorzitter van de eurozone heeft daarom grote invloed.

Denemarken is een interessant voorbeeld. Mede door de gedoogconstructie met de Deense PVV werden de luiken gesloten. Maar een jaar of vijf geleden zagen de Denen in dat vooral zijzelf hiervan de dupe werden. Er kwam een actiever buitenland- en defensiebeleid. De Deen Rasmussen werd prompt secretaris-generaal van de Navo. Denemarken kwam weer op de kaart en haar invloed nam toe.

De kritiek op Dijsselbloems benoeming duidt op onkunde over hoe een land internationaal moet opereren. Wie denkt dat Nederland bovendien iets terug moet eisen als Dijsselbloem die functie krijgt, is de weg kwijt.

Of is de oorzaak van alle kritiek de vrees dat Dijsselbloem juist veel invloed krijgt - met ideeën die al die eurosceptici niet pruimen?

http://m.trouw.nl/article/portal//3382886/Onthullend-die-kritiek-op-de-nieuwe-post-voor-Dijsselbloem.html

[onderofficier]

Ze moeten lekker met hun poten van die ATV dagen afblijven want dat opnemen in het loon geloof ik geen snars van.

Als je beslist ipv 38 uur 40 uur per week te gaan werken krijg je 40 uur uit betaald  (voorheen trouwens 41 uur ...... dat is niet meer.)

[Ros]

Afschaffen die ATV dagen en weer opnemen in het loon. De ATV regeling heeft nagenoeg geen banen opgeleverd wat de bedoeling was van het systeem.

Ze moeten lekker met hun poten van die ATV dagen afblijven want dat opnemen in het loon geloof ik geen snars van.

Daar zijn de bonden nog altijd bij, omdat het een CAO aanpassing beterft. Dat de bonden voor de defensiewerknemers dit ook  netjes gaan regelen betwijfel ik..........

[A.J.]

Voor meeste werknemers netto een plusje op eerste loonstrook 2013

ROTTERDAM – Bij miljoenen Nederlanders valt dezer dagen de eerste loonstrook van 2013 op de mat. Uit cijfers van salarisdienstverlener ADP blijkt dat de meeste werknemers netto iets meer overhouden dan vorig jaar. Maar de koopkracht is een ander verhaal.

,,Ingewikkeld blijft het", beaamt Dik van Leeuwerden, manager van ADP. Voor velen is het overzicht dat ze maandelijks van hun werkgever ontvangen een niet te doorgronden brij van begrippen en getallen. Zij kijken alleen naar het eindresultaat, helemaal onderaan; het bedrag dat zij bijgeschreven krijgen op hun bankrekening.

Volgens ADP, het bedrijf dat voor 1,4 miljoen Nederlanders de loonstrook verzorgt, gaan degenen met een modaal inkomen (bruto 2546 euro per maand) er netto 24,92 euro op vooruit. Dat voordeel wordt echter deels tenietgedaan door forsere premies van pensioenfondsen en overige branchegerelateerde, in cao's overeengekomen heffingen. Zo tikt in de bouw een verhoging van de arbeidsongeschiktheidspremie flink aan. Er blijft daar een plus over van maar 12 euro. In de gezondheidszorg is dat bijna 
15 euro en in de sector metaal en techniek 19 euro.

Door aanpassing van de inkomstenbelasting voor de eerste schijf van 33,1 naar 
37 procent leveren lagere inkomens dit jaar iets in. Vanaf een bruto-inkomen van 1750 euro per maand, aldus nog steeds de berekeningen van ADP, valt het nettoloon hoger uit, waarbij ander­half keer modaal het beste scoort, met een extraatje van 38 euro. De hogere salarissen stijgen het minst of dalen iets door de op dat niveau geringere arbeidskorting.

Wat er uiteindelijk overblijft, is niet gelijk aan het vrij besteedbaar inkomen. In die zin geeft de loonstrook een verhullend beeld. Toeslagen en inhoudingen als huurtoeslag, kinderopvangtoeslag en de hypotheekrenteaftrek zijn belangrijke posten die de koopkracht beïnvloeden. ,,De trend is dat veel mensen in 2013 minder te besteden hebben", zegt Van Leeuwerden. Die conclusie zal in deze tijden van economische crisis, met een overheid die zwaar moet bezuinigen, niemand verbazen.

Wie de opbouw van de nieuwe loonstrook vergelijkt met die in voorgaande jaren, constateert een verandering. Die heeft te maken met invoering van de Wet uniformering loonbegrip (ULB). Van Leeuwerden legt uit: ,,De ULB zorgt ervoor dat alle inhoudingen voor belasting en premies volksverzekeringen over één bedrag worden berekend, de zogenoemde grondslag." Hij wijst erop dat hierdoor het voordeel van een auto van de zaak voortaan wordt meegeteld voor de afdracht aan de werknemersverzekeringen.

De ZVW (Zorgverzekeringswet) verdwijnt van de loonstrook. In 2012 werd op het loon een inkomensafhankelijke bijdrage ingehouden in dit kader en was de werkgever verplicht die te vergoeden. Voortaan komt die premie volledig voor rekening van de baas.

Van Leeuwerden: ,,Een en ander maakt de loonstrook overzichtelijker. Dat wil nog niet zeggen ook begrijpelijker."

RefDag