VS zetten Israel onder druk om serieus te gaan onderhandelen

Gestart door -Peter-, 28/03/2007 | 07:32 uur

Maj Fred

OP zich zie ik zeker goede kanten in het Saoedische vredesplan. De terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen naar Israel zelf vind ik echter wel iets waar ik me een beetje over achter de oren krab. Als Israel op die manier demografisch op de kop word gezet wordt het uiteindelijk een Arabische staat tussen de Arabische staten. Het land zal dan niet meer kunnen vasthouden aan het joodse karakter waarmee het was opgezet. Hoewel ik betwijfel of ze dat sowieso lang kunnen volhouden, kan ik me voorstellen dat de Israeli's daar wel problemen mee hebben. Het opdoeken van de staat Israel wordt zo niet via militaire manier (die steeds mislukt is) maar op demografische wijze gerealiseerd. Dat is dus wel een adder onder het gras. Maar ik moet geloof ik oppassen dat ik niet weer word beschuldigd van het instandhouden van een mythe en de Israelische propaganda ;)

Verder geloof ik wel dat na alle vruchteloze onderhandelingen en de allang overleden Oslo-akkoorden (die al dood waren toen de Palestijnen ze verwierpen) een breder initiatief een goede oplossing kan zijn.

We moeten natuurlijk erg voorzichtig zijn met te vroeg te juichen. De Israelische regering van Olmert zit intern al zwaar onder vuur en zal weinig bewegingsvrijheid meer hebben. Laat staan de durf om nog verregaande stappen te ondernemen. Van de andere kant is het ook een soort Soennitische gelegenheidscoalitie tegen de "Shi'itische dreiging" vanuit Iran dat toch aardig zijn best doet de touwtjes in het Midden Oosten in handen te krijgen. De Arabische landen die met dit initiatief meegaan zoeken hun heil bij het westen en zein dat ze iets met Israel moeten om verzekerd te zijn van Westerse steun.

Overigens hebben ook die landen te maken met terreur van Islamitische extremisten die het liefst het hele leiderschap onderuit zouden halen en aansluiting zoeken met Iran. Deze groepen worden waarschijnlijk gesteund door Iran en zelfs aangestuurd. Dit initiatief komt dus ook voort uit een soort lijfsbehoud.

Aan de andere kant hebben de Amerikanen en Europa ook baat bij dit initiatief, om zo de oliereserves etc voor zichzelf veilig te stellen. Ook een reden om Israel te dwingen een beweging in de richting van dit initiatief te maken.

Dus ja, op het eerste gezicht ziet het Saoedische intitiatief er hoopvol uit, afgezien van die terugkeerkwestie, van de andere kant zijn er wel kanntekeningen te maken bij de echte reden van dit initiatief. Het is echt niet een initiatief dat alleen ten behoeve van de Palestijnen is opgezet. Het gaat meer om een soort blok tegen Iran te krijgen.

De laatste opmerking baseer ik ook op de periode van 1948 tot 1967 toen van Palestijnen helemaal geen sprake was: Jordanië had de Westelijke Jordaanoever geannexeerd (ook internationaal erkend) en Egypte had datzelfde gedaan met de Gazastrook. De Arabische wereld maakte zich toen helemaal niet druk om de Palestijnen. Evenmin als dat enig Arabisch land in 1991 kritiek had op de behandeling van de Palestijnen door Koeweit vanwege hun collaboratie met Irak.

Ik wil het plan echter ook niet helemaal afschieten. Het is zeker een mooie basis om een goede dialoog tot stand te brengen die hopenlijk ook tot een duurzame oplossing kan leiden. Terecht dus ook dat ook Israel onder druk wordt gezet om zich in deze in ieder geval constructief op te stellen.

-Peter-

Inez Polak

Het diplomatieke geschuif in het Midden-Oosten, onder andere over een top met Israël en Arabische leiders, lijkt op een dans van egels. Iedereen is bang om zich te bezeren.
Amerikaanse druk op Israël heeft gisteren geleid tot een plotseling opschorten van de persconferentie van de VS-minister van buitenlandse zaken in Jeruzalem.

Volgens Israëlische bronnen zou Condoleezza Rice Israël hebben gevraagd tegemoet te komen aan de plannen van de Palestijnen en de Arabische Liga om direct onderhandelingen te beginnen over de permanente oplossing tussen Israël en de Palestijnen. Daarbij zouden de VS afzien van de strakke volgorde van hun eigen plan, de Routekaart voor de vrede, waarin de permanente oplossing pas volgt op een lange reeks van stappen.

Rice zou haar nieuwe beleid hebben gecoördineerd met Arabische, en met name de Saoedische leiders. In Saoedi-Arabië komt later deze week de Arabische Liga bijeen en zullen de Arabische landen het zogeheten Saoedische vredesinitiatief opnieuw lanceren. Dat initiatief voorziet in het oprichten van een Palestijnse staat en vrede tussen Israël en de Arabische landen in ruil voor een Israëlische terugtrekking uit de gebieden die het in 1967 heeft bezet. Arabische diplomaten stelden gisteren toekomstige veranderingen in dat vredesinitiatief niet uit te sluiten, waarmee zij op hun beurt tegemoet kwamen aan de wens van de Amerikanen, die in het plan een basis voor onderhandelingen zien.

Het streven naar een regionale vrede, met daarin verweven een overeenkomst tussen Israël en de Palestijnen, is een vlucht voorwaarts, nu alle andere pogingen om het vredesproces tot leven te wekken, zijn gestrand. De in 1993 tussen Israël en de Palestijnen gesloten Oslo-akkoorden bevinden zich in een diepe coma; de door de VS en de internationale gemeenschap gelanceerde Routekaart had al twee jaar geleden tot een Palestijnse staat moeten leiden.

In voorbereidende gesprekken besloten de Arabische ministers gisteren ook werkgroepen te vormen om 'contacten te initiëren met alle betrokken partijen, inclusief Israël'.

Israël heeft het Saoedische initiatief nooit serieus overwogen, vooral omdat het voorziet in het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen naar hun huizen, in wat nu Israël is. Toch gaan er in Israël steeds meer stemmen op om het voorstel te aanvaarden als basis voor onderhandelingen. Ook premier Olmert lijkt niet langer geheel afwijzend te staan tegenover het Saoedische initiatief, dat al in 2002 door de Arabische Liga werd aanvaard. Naar verluidt zou Olmert de afgelopen tijd al vaker geheim overleg hebben gevoerd met de Saoediërs. Tegelijkertijd lijken hij en zijn regering te zwak om enige gedurfde zetten te wagen.

Strategisch gezien menen de VS, alsook Israël, belang te hebben bij een verbond met de 'gematigde' (lees pro-westerse, soennitische) Arabische landen, tegen Iran en tegen extremistische islamitische bewegingen als Al-Kaida of Hezbollah. Om diezelfde reden heeft met name Saoedi-Arabië zich opgeworpen als een diplomatieke spil, en onder meer een akkoord tussen de Palestijnse rivalen Fatah en Hamas afgedwongen.

In Jeruzalem gaan zelfs al geruchten over een mogelijke top tussen het internationale Kwartet (VS, EU, VN, Rusland) en het Arabische Kwartet (Saoedi-Arabië, Egypte, de Golfstaten en Jordanië) samen met Israëliers en Palestijnen. Olmert zegt bereid te zijn een top met gematigde Arabische leiders bij te wonen. Maar zo'n ontmoeting is onwaarschijnlijk zolang Israël niet eerst het Arabische initiatief aanvaardt. Een Israëlische commentator vergeleek gisteren het diplomatieke geschuif met een dans van egels, die er voor passen zich te bezeren aan de stekels van de ander.

[bron: www.trouw.nl]
Een land is niet sterk als zij oorlog kan voeren, zij is pas sterk wanneer zij oorlog kan voorkomen...