Bom in Irak doodt Sean uit Zeist

Gestart door -Peter-, 31/03/2007 | 13:30 uur

-Peter-

Door ROELAND FRANCK
UTRECHT - Voor Marleen Aalten (45) uit Zeist was de oorlog in Irak voortdurend akelig dichtbij sinds haar zoon ...
Amerikaanse militairen inspecteren een schoolpand in Bagdad. FOTO REUTERS...Sean McDonald in het Amerikaanse leger dienst nam.
Afgelopen zondagavond werd haar grote angst werkelijkheid. Een bermbom maakte een einde aan Seans leven.

Toen Marleen maandag van haar werk kwam, zag ze een auto met daarin twee mannen in een groen uniform. ,,Ik wist niet wie het waren, maar had direct het gevoel dat ze voor mij kwamen. Ik voelde het bloed uit me wegtrekken terwijl ik naar binnen ging. En inderdaad. Binnen een paar minuten belden ze aan. Het waren casualty officers van het Amerikaanse leger.''

Sean McDonald werd geboren op eerste kerstdag 1985 in Minnesota. Zijn ouders leerden elkaar kennen in Zeist, waar zijn vader begin jaren '80 als bommenlader op de Amerikaanse luchtmachtbasis Soesterberg was gestationeerd. Aalten volgde hem naar de Verenigde Staten. Toen de relatie in 1998 stukliep, verhuisde ze met de 12-jarige Sean weer naar Zeist.

Het kostte de jongen grote moeite zich in Nederland thuis te voelen. ,,Hij sprak geen woord Nederlands. Dat leerde hij wel in een speciale cursus, maar thuis en met zijn vrienden bleef hij Engels praten. Hij ging naar scholengemeenschap Schoonoord en voetbalde bij Saestum,'' vertelt Aalten.

,,Hij had wel heel veel vrienden, maar Nederland vond hij maar niets. Na zijn middelbare school deed hij nog even boekhouding op het ROC. Sean was zoekende en dacht al snel aan het leger. Ik heb hem wel gezegd dat hij ook het Nederlands leger in kon. Dat leek mij veiliger. Hij had een dubbele nationaliteit.

Een goede vriend van hem deed dat wel. Die werd uitgezonden naar Aruba. Maar Sean moest daar niet aan denken. Hij wilde deel uit maken van het grootste, sterkste leger ter wereld.'' Kort na zijn 18de verjaardag meldde hij zich aan.

Hoewel Sean liever in de Verenigde Staten was gestationeerd, werd hij bij een eenheid in het Duitse Schweinfurt geplaatst. Aalten: ,,In januari vorig jaar werd duidelijk dat zijn eenheid naar Bagdad moest. Dat werd later uitgesteld tot augustus. Nadat ze eerst in Koeweit moesten wennen aan het klimaat, kwam hij in oktober aan in Bagdad.''

,,We hadden geregeld telefonisch contact en ook via MSN. Hij leek het naar zijn zin te hebben, maar hij kon niet vrijuit praten. Anders werd de verbinding plotseling verbroken.''

Seans 21ste verjaardag werd een tragische dag. Voor zijn ogen zag hij hoe drie kameraden door een bermbom om het leven kwamen.

Enkele weken daarna kon Aalten op vakantie in de VS haar zoon weer even in de armen sluiten.

,,Overdag ging het wel goed met hem, tot hij moest slapen, dan kwamen de nachtmerries. Al eerder had hij zelf een bermbom onder zijn Humvee-jeep gehad, maar kwam hij met de schrik vrij. Later ontplofte er één onder de wagen achter hem. Hij vroeg zich hardop af hoe vaak dit nog goed kon gaan. Hij had het er op het laatst wel gezien,'' weet Aalten.

,,Ik heb Sean in januari al voorgehouden dat hij niet terug hoefde, ook al moet je dan de gevangenis in. Maar hij wilde beslist terug, wilde zijn makkers niet laten zitten. Zo was hij ook echt.''

De eenheid van Sean zou in mei naar huis komen, maar twee weken geleden kreeg hij te horen dat hij tot augustus moest blijven. Afgelopen zondag sloeg het noodlot toe.

Op 5 april is in Duitsland een uitvaartceremonie. Tien medeleerlingen van Seans middelbare school Schoonoord zullen erbij zijn. Tweede paasdag volgt in Minnesota de begrafenis met militaire eer.

[bron: www.ad.nl]
Een land is niet sterk als zij oorlog kan voeren, zij is pas sterk wanneer zij oorlog kan voorkomen...