Arabische lente of verwoestend kruitvat

Gestart door jurrien visser (JuVi op Twitter), 26/07/2011 | 08:14 uur

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Moslimextremisme bloeit, met dank aan de Arabische 'Lente'

Rob de Wijk − 11/01/13

Wie dacht dat er met de dood van Osama bin Laden een einde zou komen aan het moslimextremisme had het mis. Al voor Bin Ladens dood veranderde Al Kaida van een centraal geleide naar een decentrale organisatie met filialen in talrijke conflictgebieden. De Arabische Lente - zoals de westerse wereld de opstanden hardnekkig noemde - blijkt een zegen voor extremisten. Het laatste 'Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland' dat door de regering aan de Kamer is gestuurd, is duidelijk: "Er zijn meer jihadgebieden dan ooit en er is meer belangstelling voor jihadgebieden vanuit Nederland dan ooit." Het dreigingsniveau blijft vooralsnog beperkt, maar er zijn zorgen over de chaos aan de zuidgrenzen van Europa. Dit is een betreurenswaardige ontwikkeling omdat de terroristische aanslagen en opgerolde complotten de afgelopen jaren juist een dalende trend vertoonden. .

Maar nu is het vrijwel overal in de Arabische wereld waar revoluties plaatsvonden raak. Egypte is nu een aantrekkelijke bestemming voor jihadisten. Moslimstrijders blijken zich vooral in de Sinaï te vestigen. Met enige regelmaat vinden daar vuurgevechten met Egyptische veiligheidstroepen plaats. De afwezigheid van veiligheid in de Sinaï is een opsteker voor Gaza dat zich nu kan verheugen in de vrijwel ongehinderde aanvoer van wapens, munitie en andere goederen vanuit Egypte.

Na de val van Kadafi gingen de Toearegs richting Mali waardoor dat land ontwricht raakte. Groepen als Ansar al-Din willen daar een fundamentalistische staat en hakken naar hartelust handen af van diegenen die niet naar de sharia leven. Ze vernietigen historische heiligdommen in Timboektoe die als ketters worden beschouwd.

Hun aanpak doet denken aan die van de taliban in Afghanistan en de beeldenstorm die het einde betekende van de wereldberoemde 1700 jaar oude Boeddha-beelden van Bamiyan. Overigens hebben ook de extremisten in Egypte aangekondigd een einde te willen maken aan historische monumenten als de Sfinx van het piramidecomplex nabij Cairo. Vernielingen vonden ook in Libië plaats waar 'on-islamitische' soefischrijnen door moslimextremisten met de grond gelijk werden gemaakt. In dit land maken aan Al Kaida gerelateerde groepen als Ansal al-Sharia vooral het oosten onveilig. Al Kaida in de Mahgreb heeft door de revoluties onmiskenbaar zijn invloed kunnen uitbreiden.

In het Midden-Oosten is de terroristische organisatie actief in Jemen en Saoedi-Arabië. In Syrië is de situatie totaal uit de hand gelopen. Jabhad Al-Nusra maakt hier een snelle groei door en lijkt nu tussen de 6.000 en 10.000 aan Al Kaida gerelateerde strijders op de mat te kunnen brengen.

De zo toegejuichte revoluties in landen als Egypte, Jemen, Libië en Syrië leidden tot een hogere plaats op de failed states index van het tijdschrift Foreign Policy. Ze zijn dus instabieler geworden. Interventies zijn geen oplossing. Mali raakte ontwricht door de interventie in Libië. In Syrië is niet ingegrepen, maar de chaos is er niet minder op. Een echte oplossing is er niet. Interventies noch afzijdigheid bieden soelaas. Het enige lichtpuntje is dat de dreiging tegen Europa beperkt is. Want voorlopig hebben extremisten het te druk met het afhakken van handen, het opblazen van heiligdommen en het invoeren van de sharia in eigen land.

http://www.trouw.nl/tr/nl/6844/Rob-de-Wijk/article/detail/3375574/2013/01/11/Moslimextremisme-bloeit-met-dank-aan-de-Arabische-Lente.dhtml?utm_source=scherm1&utm_medium=button&utm_campaign=Cookiecheck

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Moslimbroeders in de ban van de bom

20-09-2012 15:10 | Jielis van Baalen

CAIRO – Al het tumult en geweld rond de omstreden Amerikaanse anti-moslimfilm "Innocence of Muslims" leidt de aandacht af van een veel groter probleem in het Midden-Oosten. De door de moslimbroeders gedomineerde regering in Egypte spreekt met Iran en China over de herstart van het kernenergieprogramma in Egypte. Daarbij zou zijn gesproken over kernwapens.

In de korte tijd dat Mohammed Morsi president van Egypte is, heeft hij een aantal opmerkelijke initiatieven ontplooid. Een voorbeeld daarvan zijn de eerste buitenlandse reizen die hij maakte naar Iran en China. Daarmee geeft hij een signaal af aan met name het Westen.

Geen wonder dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu eerder deze week zijn grote zorgen kenbaar maakte. Daarbij vroeg hij zich hardop af of Washington nog wel een trouw bondgenoot van Israël is.

Sinds zijn aantreden probeert Morsi de banden met Iran te herstellen. Tijdens zijn bezoek aan Teheran deed hij een voorstel tot oprichting van een comité van vier landen –Egypte, Iran, Saudi-Arabië en Turkije– om te proberen een einde te maken aan de gevechten in Syrië. Al voor Morsi's komst zou Iran hebben aangeboden om Egypte te helpen bij het ontwikkelen van een nucleair programma.

Kort na de machtsovername door Morsi in Egypte kwam het ministerie van Elektriciteit en Energie met een rapport van begin 2011 op de proppen over de bouw van een kerncentrale bij het plaatsje El-Dabaa, ongeveer 120 kilometer ten westen van Alexandrië. Volgens het plan is dit de eerste van de vier kerncentrales in het land, waarvan de laatste in 2025 actief kan zijn. Tijdens zijn reis naar China heeft Morsi 3 miljard dollar gevraagd voor de bouw van ,,energiecentrales." Maar tijdens een ontmoeting met Egyptenaren in China maakte hij naar verluidt duidelijk dat het om de bouw van kerncentrales gaat.

De Amerikaanse Midden-Oostenspecialist Raymond Stock betoogt in zijn boek "De Bom van de moslimbroederschap" dat de broederschap al sinds 2006 felle kritiek leverde op het nucleaire beleid van oud-president Mubarak. Onder druk van met name de VS wilde Mubarak een nucleairvrije zone in het Midden-Oosten creëren. Dit was nadrukkelijk tegen de zin in van de moslimbroederschap. Die wilde de wapens vooral om Israël in een moeilijke positie te manoeuvreren.

Op een bijeenkomst van de Egyptische nationaleveiligheidcommissies in juli 2006 maakte een woordvoerder van de broederschap al duidelijk dat zijn organisatie niet alleen geïnteresseerd is in het gebruik van kernenergie om te voldoen aan Egyptes energiebehoefte, maar ook in het fabriceren van kernbommen: ,,Wij (Egyptenaren) zijn bereid om te verhongeren voor een kernwapen als een echte afschrikking die doorslaggevend zal zijn in het Arabisch-Israëlische conflict."

Met de volledige machtsovername van politiek en leger in Egypte door de moslimbroederschap zijn antisemitische en anti­westerse ideologieën weer aan de oppervlakte gekomen. Met de plannen voor de bouw van een kerncentrale bij El-Dabaa kan een geheel nieuw gevaar ontstaan in het Midden-Oosten, en wel als direct gevolg van de islamitische lente.

Het enige wat nu nog ontbreekt, is geld. Als Morsi dat binnen heeft, zal hij naar verwachting zijn plannen duidelijk maken.

http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/moslimbroeders_in_de_ban_van_de_bom_1_676250

Elzenga

Citaat van: jurrien visser op 17/09/2012 | 23:01 uurHeeft dit te maken met anti-islamfilm 'Innocence of Muslims' of een eventuele aanstaande gebeurtenis in Syrië en/of Iran?
Ik vermoed zo dat laatste.....want daar gaat Libanon ook een belangrijke rol in spelen.

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Citaat van: NOS Vandaag om 10:58
'VS vernietigt stukken in Libanon'

Heeft dit te maken met anti-islamfilm 'Innocence of Muslims' of een eventuele aanstaande gebeurtenis in Syrië en/of Iran?

jurrien visser (JuVi op Twitter)

'VS vernietigt stukken in Libanon'

AFP Toegevoegd: maandag 17 sep 2012, 20:21

Medewerkers van de Amerikaanse ambassade in Beiroet zijn begonnen met het vernietigen van vertrouwelijke documenten. Dat blijkt uit een rapport dat in handen is van persbureau Associated Press.

In het rapport, dat afkomstig is van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, staat dat de ambassade in Beiroet de noodprocedures heeft herzien en is begonnen met het vernietigen van vertrouwelijke informatie. Om wat voor stukken het gaat, is niet bekend. Verder wordt gemeld dat Libanees personeel van de ambassade tijdelijk naar huis is gestuurd.

Libië

Vorige week werden in andere landen diplomatieke posten van de VS aangevallen door demonstranten tegen de anti-islamfilm 'Innocence of Muslims'. Bij een aanval op het consulaat in Benghazi in Libië kwam de ambassadeur om het leven.

Washington heeft daarop alle diplomatieke posten opdracht gegeven om hun veiligheidsmaatregelen onder de loep te nemen. Een anonieme bron rond het ministerie zegt dat een aantal ambassades, waaronder die in Libanon, nu informatie vernietigt. Op welke posten dat nog meer gebeurt, is niet bekend.

Nazrallah

In Beiroet gingen vandaag tienduizenden mensen de straat op om te demonstreren tegen de film. Hezbollah-leider Nazrallah had opgeroepen tot de protestactie. Die vond plaats in buitenwijken van Beiroet, kilometers verwijderd van de Amerikaanse ambassade.

Bron: NOS

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Dodental strijd Libanon loopt op

AFP Toegevoegd: woensdag 22 aug 2012, 10:53

In de Libanese stad Tripoli is de afgelopen dagen fel strijd gevoerd tussen twee islamitische gemeenschappen. Afgelopen nacht waren er opnieuw enkele tientallen explosies, vermoedelijk veroorzaakt door granaatvuur.

Bij het geweld zijn zeker tien mensen omgekomen. Meer dan honderd mensen raakten gewond, onder wie een aantal militairen die het geweld probeerden te beteugelen.

'Absurde strijd'

In Tripoli zijn de spanningen tussen soennieten en alawieten door de burgeroorlog in Syrië sterk opgelopen. De alawieten vormen een minderheid in de tweede stad van Libanon. De strijd speelt zich vooral af op de scheidslijn tussen de soennitische wijk Bab al-Tabbaneh en de alawitische wijk Jebel Mohsen.

De Libanese premier Najib Mikati, een soenniet, heeft beide partijen opgeroepen "de absurde strijd" te staken. "We hebben herhaaldelijk gewaarschuwd niet meegezogen te worden door het conflict in Syrië". In Syrië wordt de opstand tegen de alawitische machthebbers aangevoerd door soennieten.

Uitzonderlijk

Er is vaker geweld tussen de twee islamitische gemeenschappen in Tripoli, maar volgens inwoners van de stad is het geweld van de afgelopen dagen uitzonderlijk. Er zouden zwaardere wapens worden gebruikt en de gevechten zouden zich afspelen in een groter gebied dan gebruikelijk.

Bron: NOS

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Is the Saudi kingdom on the edge?

2012-08-08

WASHINGTON ― By appointing Prince Bandar bin Sultan as its new intelligence chief, Saudi Arabia has installed what looks like a war Cabinet at a time of rising tensions with Iran and growing internal dissent from its Shiite minority.

The Saudis have also heightened their alert level in other ways to prepare for possible regional conflict. Some Saudi military and security personnel were mobilized last month ― called back from summer leave or told to cancel planned vacations. One explanation of the mobilization making the rounds in Riyadh is that the Saudis expected that Turkey might retaliate against Syria for the shoot-down of one of its fighters in late June.

The installation of a new intelligence chief came as Saudi Arabia was stepping up its support for insurgents in Syria seeking to topple the regime of President Bashar al-Assad. In this covert effort, the Saudis are working with the U.S., France, Turkey, Jordan and other nations that want Assad out.

Bandar will succeed Prince Muqrin bin Abdul Aziz, who was barely visible in the West during his years as Saudi intelligence chief. This led to widespread comment that Muqrin had been fired, but he is said to retain the confidence of King Abdullah, who will use him as a special emissary to Pakistan and other Muslim nations where Muqrin's traditional Saudi demeanor will be useful.

Bandar, the flamboyant former ambassador to Washington, had appeared to be sidelined in the past several years because of poor health and personal issues. His appointment now as intelligence chief probably signals the desire of both King Abdullah and the new Crown Prince Salman to have an experienced covert operator to handle sensitive foreign contacts at a time of sharply rising tensions.

Bandar would be a useful intermediary, for example, if Saudi Arabia sought nuclear weapons or ballistic missile technology from China to defend against such threats from Iran. Bandar was the go-between in a secret 1987 missile deal with China, known as "East Wind." Bandar has also been active in secret missions with Syria and Lebanon for decades, and The Wall Street Journal reported that he helped arrange a recent visit to Saudi Arabia by Gen. Manaf Tlass, the highest-ranking Syrian defector.

Bandar is especially well-placed to manage intelligence liaison with the United States, given his several decades here as ambassador. Bandar maintained close relations with the CIA during Ronald Reagan's presidency, and was said to have helped organize secret funding for joint Saudi-American covert actions in the Middle East. During the run-up to the 1991 Gulf War, Bandar was so close to President George H.W. Bush that he became known as "Bandar Bush," a moniker that continued under President George W. Bush.

Bandar continued to play a behind-the scenes role even after he left Washington in 2005. He was said, for example, to support Vice President Dick Cheney's confrontational policy against Iran, to the consternation of Prince Turki al-Faisal, his successor as ambassador, who was working with less hawkish members of the Bush administration.

Interestingly, Bandar has been a special target for Iranian media attacks in recent days. Iran's Press TV on Aug. 2 described him as "the linchpin in the 'dastardly subterfuges' of the CIA and Mossad against Syria." Press TV also carried an uncorroborated report early last week (July 31) claiming that Bandar had been assassinated; the rumor was rebutted Friday by a source who said that Bandar had been in telephone contact with non-Saudis.

At home, the Saudis have been struggling to contain Shiite protests in Al-Qatif, in the kingdom's oil-rich eastern province. Those protests, which the Saudis believe are Iran-inspired, led to two deaths in early July, according to a July 9 BBC report. The demonstrations continued last week and there were reports of more casualties.

The Saudis haven't been able to stop the insurgency in Al-Qatif; indeed, it appears to be worsening. The protesters may hope to provoke the Saudis into a bloody crackdown, which would leave scores dead and encourage much wider demonstrations and international outcry. So far, the Saudis have avoided such an escalation through relatively restrained tactics. Saudi reformers argue that the best way to quell Shiite protests is to give them the full economic and political rights of citizenship.

Iran's Press TV on July 27 featured an interview with an analyst headlined: "Collapse of al-Saud regime becomes more realistic than before." The information may have been Tehran's propaganda, but it helps explain why the Saudi monarchy is going to battle stations.

By David Ignatius

http://view.koreaherald.com/kh/view.php?ud=20120808001152&cpv=0

Tanker

'Europese steun voor omverwerping dictators in Midden-Oosten is zelfmoord'
dinsdag 24 januari 2012
Door: Monique Smits
Categorie: Politiek

Het Westen laat zich in het Midden-Oosten misbruiken door radicalen. Dat zegt de Russische Midden-Oostenspecialist Jevgeni Satanovski in een uitgebreid interview met de Volkskrant. 'Het naïeve Westen denkt de opbouw van democratie te steunen in de Arabische Lente, maar geeft radicale krachten daar steun in de rug'.
Rusland, dat zijn grootste dreigingen in Iran, Pakistan en Afghanistan ziet, probeert neutraal te blijven, zegt Satanovski. En dat is volgens hem niet cynisch maar realistisch. 'Rusland staat aan geen enkele kant. Poetin weet als oud KGB'er dat spelen met religieuze fanaten zelfmoord is. Jullie staan achter de nieuwe klootzakken? Prima, wij staan achter de oude noch achter de nieuwe'.

De Europese steun voor de omverwerping van dictators in het Midden-Oosten is volgens Satanovski niet alleen naïef, maar ook een vorm van zelfmoord. 'Rusland gelooft niet dat het goed is kleine duivels te vervangen door grote. Na Assad zal misschien helemaal geen sprake meer zijn van Syrië. Je krijgt de genocide van christenen, de genocide van sjiieten, miljoenen vluchtelingen en honderdduizenden doden. Nu zie je riviertjes van bloed, dat zullen grote meren van bloed worden'.

Het Westen is een instrument geworden van wahabitische regimes in Qatar en Saoedi-Arabië, zegt Satanovski. Hij is ervan overtuigd dat Qatar oorlog wil met Iran en salafistische dominantie in het soennitische deel van het Midden-Oosten. 'Daarom moet Assad weg: hij is Irans enige bondgenoot en een sjiiet. Turkije is klaar voor een nieuw Noord-Irak, waar het Turkse leger de grens overgaat en doodt wie het wil. Zijn jullie gek geworden?'

www.welingelichtekringen.nl

Enforcer

Ad punt 7: olie

Mis Sudan en met name Somalie nog.

jurrien visser (JuVi op Twitter)

De 7 oorlogen van 2012 om naar uit te kijken

Gepubliceerd: gisteren 23:51
Update: vandaag 07:26

Het lijkt erop dat de Arabische Lente in 2012 uitdraait op een Arabische Herfst. Het Midden-Oosten blijft een hotspot voor oorlogsverslaggevers.

1 Syrië
Het stiefkindje van de Arabische Lente. Onlusten slaan over in een 'proxywar'. Hier strijdt het Westen vs. Iran en soennieten vs. sjiieten. Het regiem Bashar al-Assad wacht zware tijden.
Pluspunt: prachtige hotels in Damascus voor een prikkie.

2 Irak
Dat de val van een dictator (Saddam Hoessein in 2003) niet altijd vrede brengt, bewijst Irak. Buurland Iran, in het nauw gedreven, zal de tweederde meerderheid sjiieten opstoken tegen de soennieten. De Koerden in het noorden willen verdere afscheiding.
Pluspunt: We kennen na drie Golfoorlogen inmiddels de weg.

3 Afghanistan
Schoolvoorbeeld van mislukt buitenlands ingrijpen, zoals de Russen (1979-1989) en de Britten (1839-1842, 1878-1880 en 1919). Via aanslagen terroriseren de taliban en drugscriminelen met hulp van Pakistan elke duurbetaalde vooruitgang.
Pluspunt: Stof, alcoholban en gesluierde vrouwen maken dit het Siberië voor de oorlogscorrespondent.

4 Iran
De oorlog die je niet mag missen, al zal de aanval uit de lucht plaatsvinden: bombardementen op nucleaire installaties. Iran zou verrijkt uranium bezitten voor vier atoombommen.
Pluspunt: Iraniërs behoren tot de meest gastvrije mensen ter wereld.

5 Jemen
Lost state battle. Gevechten tussen regerings- en anti-regeringstroepen, Al-Qaida-adapten, stammen, een afscheidingsbeweging in het zuiden en Iraanse agitatie in het noorden maken er een puinhoop van in het armste land van het Midden-Oosten.
Pluspunt: Prima vis in Sana'a.

6 Congo
Te groot (57 keer Nederland) om te besturen voor de incompetente regering-Kabila. Gevolg: strijd om de coltan- en tinsteenmijnen voor uw bloedmobieltje. Wat veel verkrachtingen en plunderingen oplevert.
Pluspunt: Primus Bier. Waar je ook je satellietverbinding opzet.


7 Nigeria
Sharia-fanatici van Boko Haram in het noorden voeren de strijd tegen christenen op. Er zijn al duizenden reli-slachtoffers. Met Kerst waren er aanslagen op kerken in Abuja en Jos.
Pluspunt: Geen enkele. Daarom blijft iedereen er ook weg.

http://www.depers.nl/buitenland/620235/De-7-oorlogen-van-2012-om-naar-uit-te-kijken.html

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Wordt 2012 het jaar dat de nieuwe president Allah gaat heten?

Monique Samuel − 29/12/11, 14:49

De uitbraak van de Arabische Lente verraste begin dit jaar vriend en vijand van een regio in transitie. Wordt 2012 het jaar dat vrijheid en democratie definitief doorbreken in Caïro, Sanaa en Damascus? Of het jaar dat de dictatuur van een radicale minderheid wint, dat Allah de naam wordt van de nieuwe president?
De komende maanden wordt het erop of eronder voor Syrië. President Basjir al-Assad is een young professional dictator. Jonge leiders die hun wrede vaders opvolgen kunnen twee dingen doen: hun testosteron gebruiken om het land te vernieuwen, of hun jeugdige energie aanwenden om nog onvermoeibaarder de oude strategie voort te zetten. Assad koos het laatste.

De komende verkiezingen worden ook erop of eronder voor Jemen. Hoewel het nog maar de vraag is of die verkiezingen er echt komen. Ze staan gepland voor februari, maar er is maar één echte oppositiekandidaat, de huidige interim-premier die gelinkt is aan het regime.

En aftredend president van Jemen, Saleh? Die heeft een mooie immuniteitsdeal gesloten - onder auspiciën van de VN - en voelt zich daardoor onschendbaar. Anders dan hij beloofd had, heeft hij de prachtige Jemenitische hoofdstad met rode lemen wolkenkrabbers niet verlaten. Hij zit daar lekker droog. Héél droog. Sanaa zal binnen een decennium de eerste hoofdstad zonder water zijn.

En wat te denken van Bahrein? De westerse media berichten amper over dit golfstaatje, maar Arabische persbureaus hebben het regelmatig over twee doden hier en een paar duizend demonstranten daar. Bahrein mag niet vallen. De sjiitische meerderheid mag de regerende soennitische minderheid onder leiding van de koning en premier (broer van de koning) niet overnemen. De laatste is de langstzittende niet-gekozen premier ter wereld. Hij bekleedt het pluche sinds 1971 en lijkt van plan tot zijn dood te blijven.

De Amerikanen zullen hem geen strobreed in de weg leggen. Als Bahrein in handen van de sjiieten valt, neemt Iran effectief de macht over - zo stellen zij. En dus steunden ze impliciet de door Fransen en henzelf getrainde Saoedische troepenmacht om de ergste onlusten hardhandig in te dammen.

Bahrein heeft de grootste Amerikaanse basis in de regio. Die wordt met het dreigende nucleaire gevaar van Iran alleen maar belangrijker. Dat gevaar kan zomaar tot de grootste oorlog van het nieuwe millennium leiden. De Israëliërs willen preventief aanvallen, en het wordt steeds moeilijker voor president Obama om Jeruzalem in toom te houden.

Obama's dalende populariteit geeft de Israëlische premier Netanjahoe steeds meer vrijheid. Duizend nederzettingen erbij? Washington staat met de mond vol tanden. Een kruisraket op Teheran? Niet onwaarschijnlijk. Maar dat laatste zal desastreus zijn. Iran zal terugschieten en de hele islamitische wereld zal op z'n achterste benen staan - ook die binnen Europa.

2012 wordt erop of eronder. Maar tussen al dat hoge machtsspel en die realpolitik, transformeren de maatschappijen van binnenuit en blijven de jongeren aansturen op verandering. Zij zijn de Arabische Lente. Zij zijn de echte revolutie. Een sociale revolutie die ook in het nieuwe jaar door zal gaan.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/3098120/2011/12/29/Wordt-2012-het-jaar-dat-de-nieuwe-president-Allah-gaat-heten.dhtml

Neo-Baathist

Citaat van: ARM-WAP op 14/11/2011 | 16:25 uur

Groepsdruk vanuit welke gemeenschap? Die in het thuisland? Of die van degenen die hier zijn neergestreken?
Aanpassen aan wat? De autochtone samenleving? Of, alweer, die van degenen die hier zijn neergestreken?
Zelfredzaam zijn in een vreemd land waarvan velen zelfs geen basiskennis hebben van bv Nederlands, Duits - de talen van de autochtonen?
Die nieuwelingen zijn in mijn ogen juist aangewezen op de "hulp" van hun landgenoten die hier reeds jaren wonen.
Je voorlaatste zin is een van de oorzaken van "problemen", mss zelfs als direct gevolg van de "groepsdruk": hier moeten komen en verdienen maar dan niet geholpen worden eens ter plaatse aangekomen.
Boeken over migratie hoef ik niet te lezen: ik ben zelf "migrant" en heb me zo snel mogelijk aangepast en geintegreerd (vb sportverenigingen). Want in mijn ogen zijn dat zijn nu eenmaal de manieren om ergens te geraken. De andere migranten die ik hier ken hebben juist hetzelfde gedaan en ondervinden daardoor geen problemen hier.
Ik ben het eens met beheer om on topic te blijven. Wil graag discussie voeren over integratie van minderheden in het Westen. Maar wel in een andere topic.

Helaas is er niet (voldoende) inhoudelijk gereageerd op mijn argumenten mbt Arabische lente.
Externe bemoeizucht staat gelijk aan agressie.
Geopolitiek deskundige.

Lex

#32
Ik wil gaarne dit onderwerp onder uw aller aandacht brengen.

Dank voor uw medewerking.

Lex
Algeheel  beheerder


KapiteinRob

Verzoeke ontopic te blijven.

Rob
Forumbeheerder

ARM-WAP

Citaat van: Neo-Baathist op 14/11/2011 | 15:47 uur
Simpele kijk op de werkelijkheid. De meeste mensen die vanuit Marokko of Turkije naar Nederland komen, hebben te maken met groepsdruk van uit gemeenschap. Die dwingen de nieuwkomers om zelfredzaam te zijn, om een inkomen te krijgen en snel aan te passen.
Al was het maar omdat de meeste leden van gemeenschap niet bereid zijn om voor de nieuwkomers te zorgen.
Lees boeken over migratie maar.
Groepsdruk vanuit welke gemeenschap? Die in het thuisland? Of die van degenen die hier zijn neergestreken?
Aanpassen aan wat? De autochtone samenleving? Of, alweer, die van degenen die hier zijn neergestreken?
Zelfredzaam zijn in een vreemd land waarvan velen zelfs geen basiskennis hebben van bv Nederlands, Duits - de talen van de autochtonen?
Die nieuwelingen zijn in mijn ogen juist aangewezen op de "hulp" van hun landgenoten die hier reeds jaren wonen.
Je voorlaatste zin is een van de oorzaken van "problemen", mss zelfs als direct gevolg van de "groepsdruk": hier moeten komen en verdienen maar dan niet geholpen worden eens ter plaatse aangekomen.
Boeken over migratie hoef ik niet te lezen: ik ben zelf "migrant" en heb me zo snel mogelijk aangepast en geintegreerd (vb sportverenigingen). Want in mijn ogen zijn dat zijn nu eenmaal de manieren om ergens te geraken. De andere migranten die ik hier ken hebben juist hetzelfde gedaan en ondervinden daardoor geen problemen hier.

Neo-Baathist

Citaat van: ARM-WAP op 14/11/2011 | 14:49 uur
Er zijn al 3-4 generaties Marokkanen, Tunesiers, Turken,... die leven in West-Europa.
Van sommigen kan ik zeer goed begrijpen waarom ze "hier" komen wonen: sommigen hebben familie die hier al enkele generaties lang woont.
Die kennen de weg, kunnen de nieuwkomers van hun thuisland op een of andere manier aan een (zwarte) baan helpen. Inburgeren hoeft niet want "we" bieden vanalles aan (vertaal- en tolkdiensten), godsdienstvrijheid en er zijn organismen gesponsord met overheidsgeld die uitkijken voor het belang van de etnische minderheden.
Het lijkt dus best interessant voor die mensen om naar hier te komen.
Simpele kijk op de werkelijkheid. De meeste mensen die vanuit Marokko of Turkije naar Nederland komen, hebben te maken met groepsdruk van uit gemeenschap. Die dwingen de nieuwkomers om zelfredzaam te zijn, om een inkomen te krijgen en snel aan te passen.
Al was het maar omdat de meeste leden van gemeenschap niet bereid zijn om voor de nieuwkomers te zorgen.

Lees boeken over migratie maar.
Externe bemoeizucht staat gelijk aan agressie.
Geopolitiek deskundige.

Neo-Baathist

Citaat van: Tanker op 14/11/2011 | 14:27 uur
Citaat

Waarom willen al die patjepeeërs hier heen komen dan ?
Marokkanen, Tunesiërs, Libiërs, Afghanen, Pakistanen etc. ze willen allemaal een beter leven in het westen, ze verafschuwen onze levenswijze, cultuur en geloof.

Ik kan dat echt niet rijmen.....
Is dat jouw argumentatie op jouw beweringen dat er een verwoestende kruidvat zal ontstaan met Sharia????? Goh, ik val perplex van mijn stoel.

Marokkanen en Tunesiërs gaan inderdaad naar Europa voor een betere leven. Daartegen is er ook een stroom van Marokkanen en Tunesiers die naar hun land van herkomst terugkeren. Libiers zijn nooit in grote aantallen naar Europa gekomen. Maar je zal dat beter weten.

Wat betreft de Afghanen en Pakistanen. Tja, wij hadden het over de Arabische lente en volgens mij behoren zij niet tot de Arabieren.
Externe bemoeizucht staat gelijk aan agressie.
Geopolitiek deskundige.

Neo-Baathist

Citaat van: jurrien visser op 14/11/2011 | 13:58 uur
Citaat van: Neo-Baathist op 14/11/2011 | 13:15 uur
CitaatIk ben benieuwd welke machten daar achter zitten, maar ik vrees dat ze niet pro-westers zijn.
Tussen jou en mij, ik hoop dat ze ook niet pro-westers zijn. het Westen heeft niets maar dan ook niets te zoeken in de Arabische wereld.




Ik begrijp hieruit dat de Arabische wereld alleen geïnteresseerd is in "onze" dollars en euro's en van nature blonde vrouwen.

Wat zullen ze daar blij zijn dat ze op olie drijven maar ook aan dat moment komt een einde.
Nee hoor. Wij zijn geinteresseerd in uitwisselingen op cultuur, sport, ecomonie, educatie en etc.

Maar niet in Carrier Battle Groups, niet militaire aanwezigheid van externe mogendheden, niet in het steunen van dictators etc.

P.S. Meeste Arabische landen drijven niet op olie en hebben een levenstandaard dat velen malen hoger is dan menig Latijns Amerikaanse landen die wel op olie drijven.
Externe bemoeizucht staat gelijk aan agressie.
Geopolitiek deskundige.

Tanker

Citaat van: ARM-WAP op 14/11/2011 | 14:49 uur
Citaat van: Tanker op 14/11/2011 | 14:27 uur
Waarom willen al die patjepeeërs hier heen komen dan ?
Marokkanen, Tunesiërs, Libiërs, Afghanen, Pakistanen etc. ze willen allemaal een beter leven in het westen, ze verafschuwen onze levenswijze, cultuur en geloof.
Ik kan dat echt niet rijmen.....
Er zijn al 3-4 generaties Marokkanen, Tunesiers, Turken,... die leven in West-Europa.
Van sommigen kan ik zeer goed begrijpen waarom ze "hier" komen wonen: sommigen hebben familie die hier al enkele generaties lang woont.
Die kennen de weg, kunnen de nieuwkomers van hun thuisland op een of andere manier aan een (zwarte) baan helpen. Inburgeren hoeft niet want "we" bieden vanalles aan (vertaal- en tolkdiensten), godsdienstvrijheid en er zijn organismen gesponsord met overheidsgeld die uitkijken voor het belang van de etnische minderheden.
Het lijkt dus best interessant voor die mensen om naar hier te komen.

Ok, maar als ik ergens ben waar ik mij niet thuis voel of op mijn gemak voel dan ga ik weg.
Dan wil ik er niet blijven.......


ARM-WAP

Citaat van: Tanker op 14/11/2011 | 14:27 uur
Waarom willen al die patjepeeërs hier heen komen dan ?
Marokkanen, Tunesiërs, Libiërs, Afghanen, Pakistanen etc. ze willen allemaal een beter leven in het westen, ze verafschuwen onze levenswijze, cultuur en geloof.
Ik kan dat echt niet rijmen.....
Er zijn al 3-4 generaties Marokkanen, Tunesiers, Turken,... die leven in West-Europa.
Van sommigen kan ik zeer goed begrijpen waarom ze "hier" komen wonen: sommigen hebben familie die hier al enkele generaties lang woont.
Die kennen de weg, kunnen de nieuwkomers van hun thuisland op een of andere manier aan een (zwarte) baan helpen. Inburgeren hoeft niet want "we" bieden vanalles aan (vertaal- en tolkdiensten), godsdienstvrijheid en er zijn organismen gesponsord met overheidsgeld die uitkijken voor het belang van de etnische minderheden.
Het lijkt dus best interessant voor die mensen om naar hier te komen.

ARM-WAP

Citaat van: jurrien visser op 14/11/2011 | 13:58 uur
Citaat van: Neo-Baathist op 14/11/2011 | 13:15 uur
CitaatIk ben benieuwd welke machten daar achter zitten, maar ik vrees dat ze niet pro-westers zijn.
Tussen jou en mij, ik hoop dat ze ook niet pro-westers zijn. het Westen heeft niets maar dan ook niets te zoeken in de Arabische wereld.
Ik begrijp hieruit dat de Arabische wereld alleen geïnteresseerd is in "onze" dollars en euro's en van nature blonde vrouwen.
Wat zullen ze daar blij zijn dat ze op olie drijven maar ook aan dat moment komt een einde.
Wel... dat einde is nog niet in zicht:
- de (Westerse) economies zijn te traag bij het overschakelen op alternatieve energiebronnen
- de 'nieuwe' economies als India/China, die de afgelopen jaren fel groeiden, hebben ook meer energie nodig
de vraag naar fossiele energiebronnen blijft dus bestaan.
Anderzijds is het zo dat door de stijgende olie- en gasprijzen het lucratief geworden is om bronnen aan te spreken die voordien te duur waren voor ontginning.

Het Midden-Oosten is dus nog wel enkele decennia zeker van onze olie-$$$

Tanker

Citaat van: Neo-Baathist op 14/11/2011 | 13:15 uur
Citaat van: Cigarz op 12/11/2011 | 21:34 uur
topic inhoudelijk:
@Neo-Baathist; ik denk dat je gelijk hebt vwb het toerisme in Egypte en Tunesië. Dat gaat ze zeker centjes kosten. Ik betwijfel echter of streng religieuze bewegingen daar echt een boodschap aan hebben. Afghanistan heeft ook aan cultuur en natuur best een toeristisch potentiëel, maar toch zijn de Unesco erfgoederen van Bamyan, vrolijk door de Taliban opgeblazen, omdat ze het "verkeerde" geloof vertegenwoordigden...
Je maakt een inhoudelijke denkfout. Een fout dat ingegeven is (met alle respect) door vooroordelen en gemis van kennis. Er zijn grote verschillen tussen Afghanistan en Tunesie en Egypte. De laatste twee landen kennen een ontwikkelde samenleving, een rijke geschiedenis van urbanisatie en politieke ontwikkelingen. Dat zelfs dieper in het verleden gaat dan Nederland.

Fundamentalisten hebben door de eeuwen altijd de macht gehad over Tunesië, Egypte, Irak, Syrie, Marokko etc. Landen met een rijke archeologische erfgoed en diversiteit in religie. Desalniettemin zijn de piramides en schatten van de Farao`s, ongeschonden door de religieuze heerschappij vandaan gekomen. Terwijl toerisme geen enkele rol van betekenis speelde.

Daarnaast hebben de landen een goed ontwikkelde civiel society en sterk besef dat toerisme een belangrijke pijler van de economie is. Iedere politieke partij die daar schade aan toe brengt, zal in haar eigen voeten schieten.

En wat betreft Afghanistan. De radicalisme van Taliban heeft niets te maken met conservatisme van de Afghanen, maar ieder met de opkomst en ondergang van communisme en centraal gezag. Anarchie, gebrek aan civiel society en etnische verdeeldheid vormden een vruchtbare voedingsbodem voor de Taliban om hun puriteinse visie op het geloof in te voeren.

Citaat
En ook Tunesië is er niet ontspannender op geworden voor 'westerse' zonaanbidders.
Graag voorbeelden?
Citaat
Voor wat betreft Lybië is het, denk ik, gewoon nog te vroeg om een oordeel te vellen. Eerst heeft men het te druk gehad met het verwijderen van Khadaffi. Nu krijgt men de tijd om na te denken wat men verder met land wil.
Wel vreemd dat de Islamisten op moment supreme (toen er een machtsvacuum was), niet thuis gaven?
Citaat
En het is nou niet bepaald een geheim dat vooral streng religieuze moslims (Al Q'aida?) de grootste tegenstanders van de Arabische "dictators" waren. Daarnaast denk ik dat de hele situatie iets te toevallig is, om niet van buitenaf aangestuurd te zijn. Jarenlang accepteert men zonder noemenswaardig verzet de macht van de heersende regimes en ineens is er revolutie. En niet in één land, maar als een lopend vuurtje door alle Arabische landen.
Misschien komt het omdat de Arabische landen elkaar veel beïnvloeden? Net als de Europese landen onderling. Misschien komt het omdat de Arabieren in zagen dat een onfeilbaar geachte regime, wel te slechten was. Misschien werkten de Arabische oppositiebewegingen en politieke partijen, intensief met elkaar.

Of misschien was er een complot van de almachtige Al Qaida om de Sharia in te voeren en de makke en te beïnvloedbare Arabieren, tot religieuze slavernij te dwingen. Maar dat is meer een gedachte waar ik om moet lachen.

CitaatIk ben benieuwd welke machten daar achter zitten, maar ik vrees dat ze niet pro-westers zijn.
Tussen jou en mij, ik hoop dat ze ook niet pro-westers zijn. het Westen heeft niets maar dan ook niets te zoeken in de Arabische wereld.




Waarom willen al die patjepeeërs hier heen komen dan ?
Marokkanen, Tunesiërs, Libiërs, Afghanen, Pakistanen etc. ze willen allemaal een beter leven in het westen, ze verafschuwen onze levenswijze, cultuur en geloof.

Ik kan dat echt niet rijmen.....

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Citaat van: Neo-Baathist op 14/11/2011 | 13:15 uur
CitaatIk ben benieuwd welke machten daar achter zitten, maar ik vrees dat ze niet pro-westers zijn.
Tussen jou en mij, ik hoop dat ze ook niet pro-westers zijn. het Westen heeft niets maar dan ook niets te zoeken in de Arabische wereld.




Ik begrijp hieruit dat de Arabische wereld alleen geïnteresseerd is in "onze" dollars en euro's en van nature blonde vrouwen.

Wat zullen ze daar blij zijn dat ze op olie drijven maar ook aan dat moment komt een einde.

Neo-Baathist

Citaat van: Cigarz op 12/11/2011 | 21:34 uur
topic inhoudelijk:
@Neo-Baathist; ik denk dat je gelijk hebt vwb het toerisme in Egypte en Tunesië. Dat gaat ze zeker centjes kosten. Ik betwijfel echter of streng religieuze bewegingen daar echt een boodschap aan hebben. Afghanistan heeft ook aan cultuur en natuur best een toeristisch potentiëel, maar toch zijn de Unesco erfgoederen van Bamyan, vrolijk door de Taliban opgeblazen, omdat ze het "verkeerde" geloof vertegenwoordigden...
Je maakt een inhoudelijke denkfout. Een fout dat ingegeven is (met alle respect) door vooroordelen en gemis van kennis. Er zijn grote verschillen tussen Afghanistan en Tunesie en Egypte. De laatste twee landen kennen een ontwikkelde samenleving, een rijke geschiedenis van urbanisatie en politieke ontwikkelingen. Dat zelfs dieper in het verleden gaat dan Nederland.

Fundamentalisten hebben door de eeuwen altijd de macht gehad over Tunesië, Egypte, Irak, Syrie, Marokko etc. Landen met een rijke archeologische erfgoed en diversiteit in religie. Desalniettemin zijn de piramides en schatten van de Farao`s, ongeschonden door de religieuze heerschappij vandaan gekomen. Terwijl toerisme geen enkele rol van betekenis speelde.

Daarnaast hebben de landen een goed ontwikkelde civiel society en sterk besef dat toerisme een belangrijke pijler van de economie is. Iedere politieke partij die daar schade aan toe brengt, zal in haar eigen voeten schieten.

En wat betreft Afghanistan. De radicalisme van Taliban heeft niets te maken met conservatisme van de Afghanen, maar ieder met de opkomst en ondergang van communisme en centraal gezag. Anarchie, gebrek aan civiel society en etnische verdeeldheid vormden een vruchtbare voedingsbodem voor de Taliban om hun puriteinse visie op het geloof in te voeren.

Citaat
En ook Tunesië is er niet ontspannender op geworden voor 'westerse' zonaanbidders.
Graag voorbeelden?
Citaat
Voor wat betreft Lybië is het, denk ik, gewoon nog te vroeg om een oordeel te vellen. Eerst heeft men het te druk gehad met het verwijderen van Khadaffi. Nu krijgt men de tijd om na te denken wat men verder met land wil.
Wel vreemd dat de Islamisten op moment supreme (toen er een machtsvacuum was), niet thuis gaven?
Citaat
En het is nou niet bepaald een geheim dat vooral streng religieuze moslims (Al Q'aida?) de grootste tegenstanders van de Arabische "dictators" waren. Daarnaast denk ik dat de hele situatie iets te toevallig is, om niet van buitenaf aangestuurd te zijn. Jarenlang accepteert men zonder noemenswaardig verzet de macht van de heersende regimes en ineens is er revolutie. En niet in één land, maar als een lopend vuurtje door alle Arabische landen.
Misschien komt het omdat de Arabische landen elkaar veel beïnvloeden? Net als de Europese landen onderling. Misschien komt het omdat de Arabieren in zagen dat een onfeilbaar geachte regime, wel te slechten was. Misschien werkten de Arabische oppositiebewegingen en politieke partijen, intensief met elkaar.

Of misschien was er een complot van de almachtige Al Qaida om de Sharia in te voeren en de makke en te beïnvloedbare Arabieren, tot religieuze slavernij te dwingen. Maar dat is meer een gedachte waar ik om moet lachen.

CitaatIk ben benieuwd welke machten daar achter zitten, maar ik vrees dat ze niet pro-westers zijn.
Tussen jou en mij, ik hoop dat ze ook niet pro-westers zijn. het Westen heeft niets maar dan ook niets te zoeken in de Arabische wereld.


Externe bemoeizucht staat gelijk aan agressie.
Geopolitiek deskundige.

Cigarz

Citaat van: Lex op 11/11/2011 | 21:24 uur
Citaat van: Cigarz op 11/11/2011 | 21:04 uur
Hé? Jij was hier toch weg en zou echt nooit meer terugkomen?
Ben je niet in de war met iemand anders?  :angel:
Ja sorry, jullie hebben gelijk...

topic inhoudelijk:
@Neo-Baathist; ik denk dat je gelijk hebt vwb het toerisme in Egypte en Tunesië. Dat gaat ze zeker centjes kosten. Ik betwijfel echter of streng religieuze bewegingen daar echt een boodschap aan hebben. Afghanistan heeft ook aan cultuur en natuur best een toeristisch potentiëel, maar toch zijn de Unesco erfgoederen van Bamyan, vrolijk door de Taliban opgeblazen, omdat ze het "verkeerde" geloof vertegenwoordigden...
En ook Tunesië is er niet ontspannender op geworden voor 'westerse' zonaanbidders.
Voor wat betreft Lybië is het, denk ik, gewoon nog te vroeg om een oordeel te vellen. Eerst heeft men het te druk gehad met het verwijderen van Khadaffi. Nu krijgt men de tijd om na te denken wat men verder met land wil.
En het is nou niet bepaald een geheim dat vooral streng religieuze moslims (Al Q'aida?) de grootste tegenstanders van de Arabische "dictators" waren. Daarnaast denk ik dat de hele situatie iets te toevallig is, om niet van buitenaf aangestuurd te zijn. Jarenlang accepteert men zonder noemenswaardig verzet de macht van de heersende regimes en ineens is er revolutie. En niet in één land, maar als een lopend vuurtje door alle Arabische landen. Ik ben benieuwd welke machten daar achter zitten, maar ik vrees dat ze niet pro-westers zijn.

Lex

Citaat van: Cigarz op 11/11/2011 | 21:04 uur
Hé? Jij was hier toch weg en zou echt nooit meer terugkomen?
Ben je niet in de war met iemand anders?  :angel:

Neo-Baathist

Citaat van: Cigarz op 11/11/2011 | 21:04 uur
Hé? Jij was hier toch weg
Dank voor je gastvrijheid. 
Citaaten zou echt nooit meer terugkomen? Maar goed, terug naar het topic:
Ik kan mij nergens herinneren dat ik weg zou gaan om nooit meer terug te komen.

Citaat

Jij denkt dat hij zijn stelling niet kan beargumenteren. Dat betekent dus dat jij argumenten hebt om zijn ongelijk te onderbouwen? Laat maar horen...
Tanker en consorten redeneren op onderbuik gevoelens. Tot nu toe zijn er geen bewijs dat er fundamentalistische krachten aan macht en invloed winnen. In Egypte stonden de broeders langs het zijlijn. In Tunesie, idem. In Libie (had al geen civiele society) waar een oorlog ontstond, met een machtsvacuüm. Was het meest voor de hand liggende land waar fundamentalisten aan macht en invloed zouden winnen. Maar nergens las je Sharia rechtbanken, nergens las je Islamitische milities die een dogmatische versie van de Islam opleggen aan de bevolking.

Niets van dergelijke. Tuurlijk gaan de Islamitische partijen, in navolging van Tunesie, in Libie en Egypte aan macht en invloed winnen. Maar zowel in Egypte als in Tunesie, moeten ze regeren met gematigde en seculiere krachten binnen de politieke bestel. Al was het maar dat ze beseffen dat invoering van Sharia, toeristen van de stranden en piramides weg houdt.

En toerisme is een belangrijkste bron van inkomsten. Tanker en gelijkgestemden hebben geen benul wat er in de Arabische wereld zich afspeelt en staren zich blind op hapklare nieuwsbronnen.
Externe bemoeizucht staat gelijk aan agressie.
Geopolitiek deskundige.

Cigarz

Hé? Jij was hier toch weg en zou echt nooit meer terugkomen? Maar goed, terug naar het topic:

Jij denkt dat hij zijn stelling niet kan beargumenteren. Dat betekent dus dat jij argumenten hebt om zijn ongelijk te onderbouwen? Laat maar horen...

Neo-Baathist

Citaat van: onderofficier op 11/11/2011 | 18:46 uur
Citaat van: Neo-Baathist op 11/11/2011 | 18:44 uur
Citaat van: Tanker op 04/11/2011 | 20:28 uur
Ik ga voor een verwoestend kruitvat, meer fundamentalisten en sharia.
Lijkt wel of islam en een seculiere staat niet samengaan, Turkije is sinds de verkiezing van Erdogan ook behoorlijk geislamiseerd.

Zal er ooit een grootschalige "clash of civilizations" komen, vraag ik mij wel eens af.......
Kan je dat beargumenteren? Ik denk dat je dat niet kan!

Waarom denk je dat Tanker dat niet kan?
Anders had hij dat gedaan.
Externe bemoeizucht staat gelijk aan agressie.
Geopolitiek deskundige.

onderofficier

Citaat van: Neo-Baathist op 11/11/2011 | 18:44 uur
Citaat van: Tanker op 04/11/2011 | 20:28 uur
Ik ga voor een verwoestend kruitvat, meer fundamentalisten en sharia.
Lijkt wel of islam en een seculiere staat niet samengaan, Turkije is sinds de verkiezing van Erdogan ook behoorlijk geislamiseerd.

Zal er ooit een grootschalige "clash of civilizations" komen, vraag ik mij wel eens af.......
Kan je dat beargumenteren? Ik denk dat je dat niet kan!

Waarom denk je dat Tanker dat niet kan?
Tegenslag is de beste gelegenheid om te tonen dat je karakter hebt; vele tonen (helaas) aan dat ze weinig karakter hebben.

Neo-Baathist

Citaat van: Tanker op 04/11/2011 | 20:28 uur
Ik ga voor een verwoestend kruitvat, meer fundamentalisten en sharia.
Lijkt wel of islam en een seculiere staat niet samengaan, Turkije is sinds de verkiezing van Erdogan ook behoorlijk geislamiseerd.

Zal er ooit een grootschalige "clash of civilizations" komen, vraag ik mij wel eens af.......
Kan je dat beargumenteren? Ik denk dat je dat niet kan!
Externe bemoeizucht staat gelijk aan agressie.
Geopolitiek deskundige.

onderofficier

Tegenslag is de beste gelegenheid om te tonen dat je karakter hebt; vele tonen (helaas) aan dat ze weinig karakter hebben.

Laurens

Citaat van: Tanker op 04/11/2011 | 20:28 uur
Turkije is sinds de verkiezing van Erdogan ook behoorlijk geislamiseerd.

voorbeelden?

Cigarz

Citaat van: Tanker op 04/11/2011 | 20:28 uur...Zal er ooit een grootschalige "clash of civilizations" komen, vraag ik mij wel eens af.......
Ik denk dat we er redelijk dicht bij staan. De Europese samenleving staat op het randje van instorten en er zijn rondom ons genoeg van die aasgieren die graag misbruik zouden maken van de situatie...

Tanker

Ik ga voor een verwoestend kruitvat, meer fundamentalisten en sharia.
Lijkt wel of islam en een seculiere staat niet samengaan, Turkije is sinds de verkiezing van Erdogan ook behoorlijk geislamiseerd.

Zal er ooit een grootschalige "clash of civilizations" komen, vraag ik mij wel eens af.......

jurrien visser (JuVi op Twitter)

"De Arabische Lente is een illusie", zegt Pierre Piccinin.

Als er in het Midden-Oosten of Noord-Afrika iets beweegt, wil onderzoeker Pierre Piccinin dat met zijn eigen ogen zien. Het afgelopen, turbulente jaar reisde hij verschillende malen over en weer naar Tunesië, Libië, Egypte en Syrië. En wordt Syrië, na Libië, het volgende doelwit van de NAVO? Tijd voor een gesprek.

http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2011/11/04/de-arabische-lente-een-illusie-zegt-pierre-piccinin

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Arabische lente brengt meer sharia
»
Een moslima wordt gestraft volgens de sharia-wetten in Atjeh, oktober 2010
AFP Toegevoegd: dinsdag 25 okt 2011, 17:11
Update: dinsdag 25 okt 2011, 22:35

De Arabische lente lijkt vooral islamitische groeperingen aan de macht te brengen, precies wat de verdreven dictators altijd wilden voorkomen. In Tunesië heeft de gematigde islamitische partij Ennahda de verkiezingen gewonnen. In Egypte wordt volgende maand een grote overwinning voor de Moslimbroederschap voorspeld. En in Libië wordt de sharia ingevoerd, zei de leider van de Overgangsraad dit weekeinde.

Toch hoeft het Westen zich geen zorgen te maken, bezweren de nieuwe Arabische leiders. Ze willen geen strenge vorm van sharia invoeren, maar juist een gematigde islam.

Het is nog lang niet duidelijk welke rol de sharia, het islamitische recht, zal gaan spelen in Tunesië, Libië en Egypte. Wereldwijd zijn er zo'n vijftig landen waar de sharia op een of andere manier wordt toegepast. Tussen die landen bestaan grote verschillen. Van het strenge Saoedie-Arabië en Iran, waar de shariawetgeving de enige wetgeving is, tot bijvoorbeeld kleine shariarechtbanken in Kenia, waar alleen familiekwesties van de moslimminderheid worden berecht.

Geen wetboeken
De sharia kent geen vaststaande wetboeken. Rechters moeten zich baseren op eerdere vonnissen en juridische uitspraken van islamitische rechtsgeleerden, vandaar de sterk uiteenlopende versies van sharia.

In feite zijn het vooral voorschriften voor moslims hoe ze zich in het dagelijks leven moeten gedragen. Uiteindelijk geeft God zijn oordeel over het handelen van elk individu, maar de sharia kent ook sancties om het juiste handelen af te dwingen.

Stokslagen
Sharia-rechtbanken behandelen officieel maar enkele rechtsgebieden, vooral op het gebied van familierecht, zedelijkheid en diefstal. In de Koran staan vijf verboden: op overspel, valse beschuldiging van overspel, het drinken van alcohol, diefstal en op het plegen van overvallen. Officieel staan er lijfstraffen op: stokslagen, steniging, amputatie of in het ergste geval de doodstraf. In de praktijk passen de meeste moslimlanden deze zware lijfstraffen niet toe, maar volstaan ze met mildere straffen.

Veel moslimlanden kennen naast de sharia-rechtbanken ook seculiere rechtbanken, waar de rechtsregels van de overheid gelden. Dat geldt onder meer voor gematigde moslimlanden als Indonesië, Bangladesh en Mali. Het staatsrecht en strafrecht bestaan er los van de sharia. In de 'strengere' landen als Afghanistan en Pakistan is de sharia de voornaamste bron van wetgeving.

Strakke broek
Toch is er de laatste tijd een trend dat de sharia 'oprukt' in de wereld. In delen van Indonesië, zoals Atjeh, heeft dat onder meer tot gevolg dat mensen, vooral vrouwen, zich ineens aan kledingvoorschriften moeten houden, zoals een verbod op strakke broeken of onbedekt haar.

Dit soort sharia-voorschriften, van meisjesbesnijdenis tot het dragen van sluiers, is wereldwijd een voortdurende bron van discussie. Zo had de Libische leider Kadhafi het verboden dat mannen meerdere vrouwen mogen trouwen, maar tot schrik van het Westen zei de Overgangsregering dit weekend dat ze polygamie weer gaat toestaan.

Democratie?
Analisten waarschuwen dat de nieuwe Arabische leiders zich nu liberaal en gematigd voordoen, maar dat straks wel degelijk de zogeheten 'baarden', de strenge islamisten, het voor het zeggen krijgen.

Toch lijkt een ding zeker: shariawetgeving en democratie zijn geen onverenigbare begrippen, zoals sommige westerse critici zeggen. Juist in landen als Tunesië, Egypte en Libië, waar de bevolking decennialang heeft geleden onder corruptie en wanbestuur, komen via de stembus de islamitische partijen aan de macht. De bevolking kiest voor hen in de hoop dat ze het beter gaan doen dan Ben Ali, Mubarak en Kadhafi. En daar hoort de sharia-wetgeving bij, om politici en burgers op het rechte pad te houden.

Bron: NOS

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Saoedische Restoratie volgt op Arabische Lente

Geplaatst door Nick Ottens op 22 oktober, 2011 - 17:45

Terwijl de Arabische Lente in landen als Syrië en Jemen nog hevig voortduurt is de grootste olie-exporteur van het Midden-Oosten de contrarevolutie begonnen. Wat Saoedi-Arabië betreft moeten de volksopstanden van de afgelopen maanden de machtsbalans in de regio zeker niet al te veel in haar nadeel kantele

Als invloedrijkste olieproducent ter wereld is Saoedi-Arabië enorm gebaat bij stabiliteit in de regio, met name rond de waterwegen die zo'n essentiële schakel vormen in de mondiale oliehandel. Twee derde van het olietransport vindt plaats over zee. De helft hiervan vaart door de Perzische Golf. Olietankers met bestemming Europa en de Verenigde Staten passeren het Suezkanaal of varen rond de Kaap de Goede Hoop, afhankelijk van de grootte van het schip.

Saoedi-Arabië is het enige olieproducerende land dat beschikt over de mogelijkheid om binnen korte tijd meer olie te pompen. Toen in Libië de industrie begin dit jaar stil kwam te liggen omdat ook daar het volk tegen de macht in opstand kwam compenseerden de Saoediërs snel de beperkte Libische olieproductie om de prijs stabiel te houde

Om te voorkomen dat olie als wapen wordt ingezet en de monarchie in gevaar komt streeft Saoedi-Arabië naar een voorspelbare machtsverdeling in het Midden-Oosten. Het onafhankelijke optreden van Turkije en jarenlange Iraanse pogingen om diens Islamistische revolutie te "exporteren" worden dan ook scherp in de gaten gehouden in Riyad.

Het (enorme) koningshuis dat er zetelt moet tegelijkertijd religieuze spanningen in binnen- en buitenland beheersen. De Saoedische koning is immers bewaker van de heilige steden Mekka en Medina en staat aan het hoofd van een streng Islamistische staat waarin de Koran fundamentalistisch wordt uitgelegd en nageleefd. De excessen van de vele Saoedische prinsen en prinsessen ten spijt heeft de stokoude koning Abdoellah een reputatie hoog te houden. Als vroom man die jarenlang de Nationale Garde van Saoedi-Arabië leidde, wat als een tweede leger fungeert en het koningshuis moet beschermen tegen een militaire couppoging, beweert de vorst de gehele Moslimgemeenschap te vertegenwoordigen.

Eenzelfde pretentie heeft de Iraanse grootayatollah aan de overzijde van de Perzische Golf. De Arabier en de Pers zijn beide zowel wereldse als religieuze leiders die streven naar regionale hegemonie. Volgens Riyad hebben de Iraniërs in het geniep tenminste enkele van de Arabische opstanden aangewakkerd met als doel de Saoedische macht te breken. Toen afgelopen maart in het kleine en welvarende Bahrein de sjiitische meerderheid de straat om ging om politieke vertegenwoordiging te eisen binnen de soennitische monarchie vermoedden de Saoediërs onmiddellijk een complot. Samen met de Verenigde Arabische Emiraten intervenieerden zij daarom met militair geweld en werd de opstand neergeslagen.

Het was de meest zichtbare Saoedische interventie tot dan toe maar niet de eerste. In januari bood Saoedi-Arabië al toevlucht aan de verstoten Tunesische dictator en ook de Jemenitische president Ali Abdullah Saleh vond onderdak in het koninkrijk nadat hij verwond was in een bomaanslag.

In het tribaal en religieus versplinterde Jemen mengde Saoedi-Arabië zich al eens eerder in een burgeroorlog. Dat komt nu van pas. In Salehs afwezigheid bloedde de protesten van jongeren dood en nam de Islamitische Islah beweging het stokje over. Deze oppositiegroep bestaat uit Moslimbroeders en Salafisten die bekend staan om hun weinig gematigde geloofsovertuigingen. De macht ligt echter bij de derde groep binnen Islah, de Hashid stam waarmee Saoedi-Arabië nauwe banden heeft. Wie uit deze machtsstrijd als winnaar verrijst maakt voor Riyad niet meer uit. Zowel Saleh als de Hashid steunen op geld uit het noorden.

Saoedi-Arabië voerde een soortgelijk buitenlands beleid met betrekking to Egypte. Zolang het leger aan de macht was wisten de twee soennitische mogendheden de vrede met Israël te bewaren en werden Iran en Syrië gemarginaliseerd. Tegelijkertijd bood Saoedi-Arabië ten tijde van president Nasser, waar het minder goede betrekking mee onderhield, onderdak aan leden van de Moslimbroederschap en zou het de salafistische tak van de beweging jarenlang hebben gefinancierd.

Toch gaf Saoedi-Arabië de voorkeur aan Moebarak en de zijnen. Door zijn gedwongen aftreden verzwakte Egypte en is een pilaar van stabiliteit in het Midden-Oosten omgevallen. Het gebrek aan Amerikaanse steun voor de in Saoedische ogen trouwe bondgenoot van het Westen werd de Verenigde Staten in Riyad niet in dank afgenomen. Voorlopig moet het koninkrijk zonder veel steun de Iraanse druk weten te weerstaan. Of het leger in Egypte in het zadel blijft of de Moslimbroeders middels vrije verkiezingen aan de macht komen maakt eigenlijk weinig meer uit -- beide zullen tot op zekere hoogte van Saoedi-Arabië afhankelijk zijn.

Met geld alleen komt Riyad er echter niet. De door Saoedi-Arabië gesteunde eenheidsregering van Libanon kwam begin dit jaar ten val toen Hezbollah, een door Iran gefinancierde terreurbeweging, zich uit de coalitie terugtrok. Niet alle fanatici zijn om te kopen.

Des te verontrustender is de interne onvrede. Saoedi-Arabië blijkt niet immuun voor volkswoede, ondanks pogingen een opstand te ontmoedigen met verhoogde onderwijs- en welvaartsgelden. De afgelopen weken zouden sjiieten in het olierijke westen van het koninkrijk meerdere malen in ongeregeldheden zijn verwikkeld. De officiële berichtgeving is schaars maar Riyad zegt het buitenland de schuld te geven van de onvrede daar. De beschuldigende vinger gaat wederom naar Teheran.

De Saoedische interventie in Bahrein had niet alleen tot doel de volksopstand daar de kop in te drukken; het was ook een boodschap aan de sjiitische minderheid in Saoedi-Arabië alsmede het sjiitische bewind in Iran. De Saoediërs geven de voorkeur aan dollar diplomatie maar als wapengekletter nodig is schuwen ze het niet.

Een militaire interventie in navolging van Bahrein lijkt in Syrië onwaarschijnlijk maar in dat land zal wel het lot van de Arabische Lente -- en daarmee de toekomstige machtsbalans in het Midden-Oosten -- bepaald worden.

De Saoedische koning nam in augustus publiekelijk afstand van het Syrische regime dat hij veroordeelde voor het geweld dat het inzette tegen demonstranten. Cynisch machtsvertoon natuurlijk want het is niet alsof er in Saoedi-Arabië bijzonder veel vrijheid van meningsuiting geldt. Opvallend was echter de snelheid waarmee andere Golfstaten alsmede de Arabische Liga zich achter de koning schaarden.

Tot nog toe lijkt Saoedi-Arabië niet veel meer gedaan te hebben om de uitkomst van de Syrische opstand te beïnvloeden dan satelliettelefoons te leveren aan de oppositie. Als het nog geen wapens Syrië in heeft gesmokkeld is dat hoogstwaarschijnlijk slechts een kwestie van tijd. Naarmate de protesten meer beginnen te lijken op een gewapende revolte zal Riyad banden proberen te smeden met de tribale soennitische leiders in het oosten van Syrië alsmede de Moslimbroederschap in de steden. Wanneer de Ba'ath Partij valt gaat Syrië een periode van onrust tegemoet waarin verschillende bewegingen de macht zullen proberen te grijpen. Saoedi-Arabië zet in op een overwinning voor de Moslimbroeders die immers als enige oppositiebeweging georganiseerd zijn.

Vraag is of de Iraniërs met een soennitisch bewind in Damascus kunnen leven. Een pro-Saoedische staat zou het lastiger maken voor Teheran om de proxy oorlog die het grotendeels via Hezbollah met Israël voert door te zetten. Ook tast het Irans invloed in Irak aan waar het aanstuurt op een verbond. De vermeende aanslag die Iran beraamde op de Saoedische ambassadeur in de Verenigde Staten zou erop kunnen duiden dat Iran zich dusdanig in het nauw gedreven voelt dat het bereid is enorme risico's te dragen in het dwarsbomen van het koninkrijk. Het kan de Arabische Lente echter niet een al te warm hart toedragen. Iran heeft ook met interne onvrede en etnische verdeeldheid te kampen. Wanneer het regime in Syrië valt geeft het wellicht aanzet to hernieuwde protesten in Iran.

http://www.dagelijksestandaard.nl/2011/10/saoedische-restoratie-volgt-op-arabische-lente

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Arabische journalisten: gure herfst
»
Zondag zijn er verkiezingen in Tunesië
AFP Toegevoegd: zaterdag 22 okt 2011, 07:37

Door correspondent Tijn Sadée

Tien maanden na de revolutie houden de Tunesiërs morgen hun eerste vrije verkiezingen. Ruim 11.000 kandidaten namens meer dan 100 partijen dingen naar de 218 zetels in het parlement.

De gebeurtenissen in het land, begin dit jaar, bleken de aanzet tot de Arabische lente. Massaal kwamen mensen in een groot deel van de Arabische wereld in opstand, gewapend met vaak niets anders dan een account op Facebook of Twitter.

De aloude gezagsgetrouwe Arabische media stonden erbij en keken ernaar. Is hun tijdperk voorbij? Krijgen nu jonge journalisten, opgestaan tijdens de revoluties, eindelijk een kans? Of maakt de Arabische Lente al weer plaats voor een gure herfst?

Zorgen
Op een conferentie in Brussel, aan de vooravond van de verkiezingen op 23 oktober in Tunesië, delen Arabische journalisten hun zorgen over de toekomst.

"Mijn station 25 TV is onlangs al weer stilgelegd door de militairen", zegt de Egyptische televisiejournalist Mostafa El-Ghamry. 25 TV ontstond tijdens de revolutie. "Het gaat de komende tijd heel heavy worden in mijn land, maar ik ben bereid om voor de persvrijheid in Egypte te sterven. De mensen op het Tahrirplein zijn niet voor niets gestorven", zegt hij.

"We leven momenteel in anarchie", zegt de Tunesische journalist Abdel Aziz Hali. "Ik hoop dat we na de verkiezingen een democratisch Tunesië krijgen, maar ik ben pessimistisch."

Minder vrijheden
Zijn collega Hamza Alsou'd uit Jordanië hoopt dat de wereld eindelijk de schijnwerpers zet op zijn land. "Door een nieuwe wet riskeert een journalist die over corruptie schrijft astronomisch hoge boetes. Niemand die dus durft."

Protesten in Jordanië werden in maart keihard neergeslagen. Alsou'd: "Het Westen ziet Jordanië als een relatief stabiel land met een mild regiem, maar het tegenovergestelde is waar: wij hebben minder vrijheden dan Egyptenaren of Tunesiërs."

Bron: NOS

KapiteinRob

Citaat van: Elzenga op 26/07/2011 | 17:57 uur
Soms is het wijzer...hoewel ook moeilijk en ergens gevaarlijk...dus zoiets moet goed begeleid worden....om te scheiden.. en binnen een eigen entiteit en groep de zaak (weer) op te bouwen.

Lijkt me meer iets dat van pas komt in het topic over de problemen in de Eurozone.........

Elzenga

#4
Citaat van: refdag op 26/07/2011 | 08:14 uurEen harde voorwaarde voor succesvolle democratische hervormingen is het door alle burgers gedeelde gevoel van loyaliteit aan de eigen staat. Dat vereist enerzijds het bestrijden van sektarisch groepsdenken, anderzijds de opleiding van een nieuwe klasse van politici die hun ambt niet zien als de snelste weg tot zelfverrijking.
Als ik dit zo lees zijn veel Westerse landen ook toe aan een herijkingsproces. En misschien ligt daar wel het diepere probleem hier. Democratie in het Westen is volgens mij zo uitgehold en omgeven met schandalen, leugen-cultuur en geloofwaardigheidsproblematiek van politiek en overheden, dat dit toch moeilijk een aanlokkelijk voorbeeld kan zijn voor de landen daar. Zeker als Westerse landen ook nog jarenlang de dictaturen daar hebben gesteund en als vrienden behandeld...en dat in bepaalde landen daar nog steeds doen. Alternatieven, sommigen minder wenselijk, worden dan aantrekkelijker.

Nu het hek van de dam is daar is het misschien het meest verstandig om groepen in bepaalde landen vooral niet te lang te gaan dwingen samen te werken...wat veelal tot nog grotere botsingen en geweld leidt....maar te onderkennen dat de veelal koloniaal getrokken grenzen van landen niet altijd langer te handhaven zijn. We hebben dat met name in Oost-Europa, de Balkan en de voormalige USSR ook gezien...en recent Indonesië/Timor en in Soedan...en ook onze zuiderburen worstelen er nog steeds mee. Soms is het wijzer...hoewel ook moeilijk en ergens gevaarlijk...dus zoiets moet goed begeleid worden....om te scheiden.. en binnen een eigen entiteit en groep de zaak (weer) op te bouwen. Wat uiteindelijk, zie EU en andere samenwerkingsverbanden, op termijn ook weer tot samenwerking kan leiden en zelfs samengaan.

Ik krijg soms de indruk dat de globalisering op bepaalde terreinen dit soort tegenreacties/stromingen oproept...ergens mensen meer werelds worden,  maar daardoor meer behoefte krijgen aan ook andere eigen identiteit(en) en gevoel van saamhorigheid en ergens bij horen. Speelt denk ik ook in veel Westerse landen en veroorzaakt ook daar problemen en (politieke) spanningen. 

KapiteinRob

Citaat van: dudge op 26/07/2011 | 10:44 uur
Zeker als die oorlog plaatsvind aan de zuid-grens van Europa.

Er is momenteel een oorlog aan de zuidgrens van Europa bezig.

Citaat van: dudge op 26/07/2011 | 10:44 uur
Je kan een hoop zeggen van een dergelijk land en hun barbaarse (en selectieve) straffen, het is beter dan een volle 'burgeroorlog'.

Vind jij; een burgeroorlog wil ook nog wel eens resulteren in de afschaffing van een walgelijke "staatsvorm".

Los daarvan zouden ze het lekker uit mogen zoeken daar; ik snap niet waar we ons mee bemoeien. Linksom of rechtsom kan het tegen je werken, zoals in het openingsartikel ook al wordt aangegeven.


KapiteinRob

Citaat van: dudge op 26/07/2011 | 08:56 uur
Met alle goedbedoelde 'hulp', zouden we die arabieren wel eens in het puin kunnen storten.

Als dit als resultaat heeft dat handen afhakkende en stenigingen uitvoerende landen onder het puin terecht komen, kan ik er niet mee zitten. Wat mij betreft mogen ze het sowieso allemaal lekker zelf uitzoeken en moeten we ons als westerse wereld er helemaal niet mee bemoeien. En zij zich niet met ons. Olie (ver)kopen en that's it.

jurrien visser (JuVi op Twitter)

Arabische lente of verwoestend kruitvat


De aanvankelijke euforie over wat in het Westen de Arabische lente werd genoemd, lijkt een halfjaar na dato aan­merkelijk bekoeld te zijn. In plaats van een naderende zomer verwachten sommigen zelfs een heuse geweldsexplosie, te vergelijken met 'onze' Eerste Wereldoorlog.


In december 2010 stak een Tunesische jongeman Mohammed Bouaziz zichzelf uit pure wanhoop in brand, hiertoe gedreven door de uitzichtloosheid van zijn bestaan.

Het vuur dat zijn lichaam verteerde, transformeerde zich in de daaropvolgende weken en maanden tot een olympische fakkel, die eerst in Tunesië zelf van provincie tot provincie werd gedragen totdat de Tunesische hoofdstad werd bereikt. Uiteindelijk betekende het het einde van de ambts­periode van de Tunesische president Zine al-Abidine.

Daarmee leek het startschot voor de revolutie te zijn gegeven, want de fakkel werd vervolgens oostwaarts gedragen.




Iedere revolutie heeft haar eigen martelaren en de persoon van Mohammed Bouaziz werden het gezicht en het symbool van een verloren generatie zonder toekomstperspectief.

Bondgenoot

Intussen werd het Westen volkomen verrast door de gebeurtenissen. De Tunesische president Zine al-Abedine was immers decennialang het vertrouwde gezicht van het meest seculiere regime in de Arabische wereld en een onversaagde westerse bondgenoot.

Wat niet mocht verhinderen dat politieke leiders in westerse hoofd­steden zich haastten de Tunesische president af te serveren als ,,een dictator" omdat men, zoals de Amerikaanse 
president Barak Obama verklaarde, ,,aan de goede kant 
van de geschiedenis wilde staan." Hetzelfde scenario herhaalde zich korte tijd later in Egypte.

Paradoxaal genoeg gaf het Westen hiermee ook een verkeerd signaal af. Westerse bondgenoten in Bahrein, Jemen en andere Arabische landen begrepen dat hun bondgenootschap met het Westen kennelijk niet loonde.

Met deze conclusie trad de Arabische revolutie een bloedige fase in, want Arabische regimes besloten demonstranten in eigen land niet met een olijftak,maar met een kalasjnikov tegemoet te treden.

Terwijl het Midden-Oosten worstelt met de gevolgen van de volksopstanden, worstelt het Westen met zijn perceptie ervan. In Europa dénken we revoluties te begrijpen, omdat die in belangrijke mate de koers van ons continent hebben bepaald. Revoluties zijn echter altijd het product van maatschappelijke misstanden én van intellectuele stromingen die hun wortels en voedingsbodem vinden in de eigen geschiedenis. Dat maakt het tot een hachelijke zaak om revoluties in andere delen van de wereld louter te bezien vanuit Europees perspectief.

Het waren maatschappelijke misstanden zoals honger, ellende onder arbeiders en onderdrukking die aan de wieg stonden van de Franse en de Russische revoluties, respectievelijk in 1789 en 1917.

Deze oorzaken van revoluties kunnen we ook probleemloos terugvinden in het huidige Midden-Oosten. De intellectuele stromingen die vervolgens het verloop en de uitkomst van deze revoluties bepalen, zijn in de Arabische wereld heel anders dan die in Europa. Dat maakt dat het niet vanzelfsprekend is dat de huidige onrust in het Midden-Oosten zal resulteren in liberale democratieën.

De aard en de positie van de islam in de samenlevingen van het Midden-Oosten lijken erop te wijzen dat eventuele toekomstige democratieën in de Arabische wereld níét liberaal zullen zijn, naar Europees model. Verder stellen nogal wat Arabische jongeren uberhäupt vraagtekens bij de democratie als staatssysteem, waarbij hun zienswijze in belangrijke mate wordt bepaald door de veelal niet-functionerende democratieën in Libanon en Irak.

Desondanks leidden de gebeurtenissen van 11 september 2001 tot een verhevigde druk van Washington op Arabische landen om tot politieke her­vormingen te komen. Washington zag in vrije verkiezingen en in het invoeren van democratie het meest doeltreffende medicijn om de kwaal van islamitisch radicalisme te bestrijden. Het ,,nieuwe democratische Irak" moest hierbij een voorbeeldfunctie gaan vervullen.

Eigenheid

Veel Arabische intellectuelen en islamisten verwijten het Westen dat het geen rekening houdt met de ,,eigenheid" van de Arabische wereld. Deze Arabische eigenheid werd duidelijk na 
de Iraakse verkiezingen van 
7 maart 2010.

Tijdens de politieke stoelendans die na de verkiezingen op gang kwam, waarschuwden diverse politici voor burger­oorlog als hun politieke eisen niet werden ingewilligd. Vrijwel alle politieke partijen in Irak bezitten milities.

De ontwikkelingen in deze jongste Arabische democratie vertonen overeenkomsten met de oudste Arabische democratie, Libanon. Dat land maakt zichtbaar dat de eerste loyaliteit van burgers niet bij de staat ligt, maar bij de eigen groep. Al deze groepen vechten om hun deel van de politieke macht, want dat geeft toegang tot staatsfuncties en tot de schatkist.

Democratische bewegingen van intellectuelen bleken de afgelopen decennia te zwak om de heersende regimes uit te dagen. Veel intellectuelen emigreerden naar het Westen, om van daaruit hun oppositie voort te zetten. Het waren islamitische bewegingen die in de Arabische wereld zelf stand­hielden. Ze zijn beter en vaak ook internationaal georganiseerd en kunnen rekenen op sympathie van burgers. Deze bewegingen vertegenwoordigen echter de agenda van de politieke islam. Het realiseren van een democratische rechtsstaat, gefundeerd op de gelijkheid van alle burgers voor de wet, is bepaald niet hun uitgangspunt en doel. Ze steunen weliswaar de oproep van Washington tot vrije verkiezingen, maar enkel omdat dit voor hen een succesformule is gebleken.

Te vrezen valt dat bij af­wezigheid van een werkelijk democratische oppositie in veel landen vrije verkiezingen zullen leiden tot de vervanging van een autoritair militair regime door een militant islamitisch regime.

Een harde voorwaarde voor succesvolle democratische hervormingen is het door alle burgers gedeelde gevoel van loyaliteit aan de eigen staat. Dat vereist enerzijds het bestrijden van sektarisch groepsdenken, anderzijds de opleiding van een nieuwe klasse van politici die hun ambt niet zien als de snelste weg tot zelfverrijking.

Zonder deze voorwaarden hebben vrije verkiezingen geen enkele zin. Maar in plaats van het sektarisme in Irak en Libanon aan te pakken, heeft het Westen zich de sektarische spelregels eigen gemaakt en steunt het de ene groep tegen de andere, naar gelang de omstandigheden.

In het denken van veel van mijn Arabische vrienden staat democratie voor afwezigheid van gezag en voor alle problemen van geweld en chaos die hiermee samenhangen. ,,Jullie in Europa hebben democratie, wij hebben gezag", houden ze me steeds weer voor. De ont­wikkelingen in Libanon, Irak en nu ook in Egypte, hebben hen slechts gesterkt in deze visie. In werkelijkheid is het het heersende sektarische denken dat tot gezagsvacuüms leidt.

Doos van Pandora

Op basis van de ontwikkelingen in Irak en Libanon vrezen veel Arabieren dat mét de invoering van democratie de doos van Pandora wordt geopend en de aanwezige groepen en sekten elkaar op leven en dood gaan bestrijden.

Zo hoorde ik enkele weken geleden een Arabische deskundige de bezorgde woorden uitspreken dat het huidige Midden-Oosten hem deed denken aan Europa vlak van voor de Eerste Wereldoorlog. Er waren toen zo veel brandhaarden in Europa dat iedereen voelde dat de bom vroeg of laat zou barsten. Alleen wist niemand wáár dit zou gebeuren.

Iets dergelijks is aan de orde in de Arabische wereld van nu, maar als gevolg van de westerse fixatie op de oorlog in Libië en op de gebeurtenissen in Syrië ziet men dat in het Westen niet. Zo neemt in Irak het sektarisch geweld iedere maand toe. In Libanon is de sfeer om te snijden en iedereen vraagt zich af of dit kleine land opnieuw op een burgeroorlog afstevent. Groeiende spanning ook in de golfregio, waar de Arabische golfstaten en Iran elkaar wantrouwen.

Het Westen zou er daarom goed aan doen de balans te bewaren tussen enerzijds het aanmoedigen van hervormingsbewegingen en anderzijds het bewaren van stabiliteit in de regio.

http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/arabische_lente_of_verwoestend_kruitvat_1_578449