‘Onfeilbaar vechten is illusie, nu de acceptatie nog’

[KapiteinRob]

afwachten totdat ook het OM klaar is

O ja, ik was weer vergeten dat het OM natuurlijk wat moet vinden. Ook zo typisch Nederlands.....

[HermanB]

Nee het probleem is de schreeuwerigheid hier in Nederland, die overspannen reacties overal. Gewoon rustig het onderzoek afwachten totdat ook het OM klaar is en dan het rapport presenteren nadat de troepen terug zijn in Nederland. Het is de meest logische manier om dit soort dingen aan te pakken. Maar in Nederland moet het allemaal snel snel snel en dan worden er fouten gemaakt.

Persoonlijk erger ik me ook dood aan de vakbonden, ze kennen hen plaats niet en zijn veel te mediageil.

[Mourning]

Wohaa! Wat een manier om een verhaal te "verkrachten", Ros.

[Ros]

Inderdaad, wij moeten maar eens ophouden met moeilijk doen en vragen stellen en de onderste steen boven willen krijgen. Dit soort incidenten moet je maar gewoon zien als bijkomstige factor. Niet van wakker liggen, in de volgende AMO lopen wel weer een paar sukkels die wij naar een ver land kunnen sturen om zich door de tegenstander dan wel door eigen troepen voor de noten te laten schieten.

Keertje "Oh my God" roepen, geel lintje om een boom spannen en dan weer terug naar onze eigen zorgen die veel erger zijn dan het verlies van een jonge militair. De blessure van een Ajax speler is toch veel belangrijker dan wat dan ook en waar komt mijn volgend beltegoed vandaan.

Het maakt de job van de CDS ook wat eenvoudiger. Incidentje, XX doden, bandje afdraaien en back to business. Vragen die gesteld worden door nabestaanden kan je dan gewoon pareren met "jammer dan, hoort bij het vak, shit happens". Troost u met het feit dat hij/zij nu een held is, en gestorven is voor volk en vaderland. Dat het een kogel is geweest met NL er op moet u maar voor lief nemen.

De spreekwoordelike spijker word hier dus flink mijlen ver van de kop geslagen.  Er is wel een stukje in het artikel dat wel inhoud heeft en dat is;

Dat is vrij uniek in de wereld

Dan zijn wij maar uniek en apart en klasse A zeikerds dat wij de ware toedracht van dit soort incidenten uitgediept willen hebben. Het gaat dan niet eens om het vinden van schuldigen danwel het laten rollen van koppen, maar om dit soort zaken te voorkomen of tot een minimum te beperken.

En dat er gesteld word dat er veel anders word gedacht in de VS, Engeland en Spanje, of met andere woorden dat wij ons maar ook zo op moeten stellen doet bij mij het bloed helemaal koken 

[Mourning]

De spreekwoordelijke spijker wordt hier goed op de kop geslagen. Goed artikel.

De kern dat de politiek overal het woordje "vrede(s)" voor wilt plaatsen en daarbij de realiteit voor een deel uit het oog lijkt te verliezen en dus als er iets misgaat of er doden vallen dan moet er een schuldige zijn of elk schot "boven water komen". Dat is geen doen.

Regards,

Mourning 

[HermanB]

Hier valt weinig over te discussieren, de man benoemt precies wat er mis is met Nederland.

[Lex]

Ongelukken tijdens gevechten. In andere landen leiden ze nauwelijks tot ophef, zegt militair historicus Klep, maar in Nederland is het wennen.

Rotterdam, 26 febr. Het liefst hadden vakbonden en partijen in de Tweede Kamer gezien dat minister Eimert van Middelkoop (ChristenUnie) of staatssecretaris Jack de Vries (CDA), beiden van Defensie, vandaag nog in het vliegtuig naar Uruzgan zou stappen. Ze vinden dat één van de bewindslieden de onrust moet wegnemen die ontstaan is na bekendmaking van het onderzoek naar het incident, vorige maand, waarbij twee Nederlandse militairen door vuur van eigen troepen werden gedood.

,,Zo'n oproep kan alleen maar in Nederland", zegt militair historicus Christ Klep. ,,Het laat zien hoe moeizaam Nederland omgaat met dit soort incidenten. Het is ondenkbaar dat de Spaanse, Britse of Amerikaanse minister van Defensie wordt opgeroepen naar het missiegebied te gaan om daar uitleg te geven."
Hij verbaast zich over de ophef die is ontstaan onder militaire vakbonden en politici. Het incident kenmerkt volgens hem hoe Nederland met zijn krijgsmacht omgaat. ,,We hebben nog altijd een 'arboleger'. We werken met hele harde afspraken en vaste procedures. Dat is vrij uniek in de wereld."

En als het dan misloopt, zoals met het 'eigen vuur', gaat iedereen, van politiek tot vakbond, de schuldvraag stellen en moet er liefst morgen de uitslag van een onderzoek klaarliggen, zegt Klep, die jarenlang verbonden was aan het ministerie van Defensie. Hij is auteur van het in 2005 verschenen standaardwerk Van Korea tot Kabul, over de Nederlandse militaire deelname aan vredesoperaties vanaf 1945.

Militairen zeggen zich niet te herkennen in de bevindingen van het Defensie-onderzoek. Daaruit blijkt dat op één avond in januari drie friendly fire-incidenten plaatsvonden. Daarbij werden twee Nederlandse en twee Afghaanse militairen gedood. Een Nederlander raakte zwaar gewond aan beide benen. Betrokken militairen vinden dat er te snel conclusies zijn getrokken. Vakbonden denken dat de minister zo snel met een tussenrapport komt ,,om de Tweede Kamer te sussen", aldus AFMP-voorzitter Wim van den Burg. ,,Het is politiek voor de bühne, waar militairen niets aan hebben."

De ophef die is ontstaan laat zien dat het denken over de Nederland krijgsmacht aan veranderen is, zegt Klep. ,,We zijn van nature geen oorlogsnatie", zegt hij. Maar anno 2008 wordt Nederland wél geconfronteerd met gebeurtenissen die onlosmakelijk verbonden zijn aan oorlog: bodybags keren terug naar Nederland; er vallen burgerslachtoffers; militairen die per ongeluk op collega's schieten. Het zijn allemaal dingen die bij een oorlog horen. ,,Dat is het leerproces waar Nederland op dit moment in zit. Het wordt steeds duidelijker dat onze krijgsmacht er is om te vechten."

Maar die perceptie heerst volgens hem nog te weinig bij de politiek. Daardoor wordt de kloof tussen 'Den Haag' en 'Uruzgan' groter, zegt Klep. Dat verklaart een deel van de onrust onder de militairen. Fouten zijn onlosmakelijk verbonden aan gevechtshandelingen zoals die in Uruzgan plaatsvinden. Onfeilbaar vechten is een illusie, aldus Klep. De acceptatie moet nog groeien, zegt hij. In Amerika zou lang niet zoveel ophef zijn ontstaan over het eigenvuurincident als nu in Nederland.

De politieke ophef komt ook omdat de missie gevoelig ligt bij politieke partijen. ,,Er is geen parlement in de wereld dat zich zo druk maakt over wat er in het uitzendgebied gebeurt als het Nederlandse." Tegelijkertijd raken militairen in Uruzgan gewend aan het idee dat er in die provincie gevochten wordt.
Militairen vragen zich af waarom het parlement moet worden geïnformeerd, terwijl ze nog midden in een operatie zitten, zegt Klep. ,,Een onderzoek dat zo vroeg komt, roept altijd vragen op. Het voldoet niet aan de ultieme waarheidsvraag."
Dat is het probleem voor Van Middelkoop, zegt Klep. ,,De politiek zegt: we willen antwoorden, en Van Middelkoop wil die zo snel mogelijk geven." Vervolgens stuurt de minister binnen een paar weken een Kamerbrief van vier kantjes. ,,Ja, dan krijg je rapporten die half af zijn, die alleen maar meer vragen oproepen."

Vakbonden vormen een katalysator in de discussie. Ook dat is typisch Nederlands, aldus Klep. De Nederlandse cultuur zit stevig verankerd in het Nederlandse leger. ,,Militaire vakbonden zijn het verlengstuk van de Nederlandse poldermaatschappij. In tegenstellig tot landen als Amerika zijn de bonden hier echte belangenverenigingen die hun zegje willen doen bij dit soort kwesties."
Klep prijst de openheid waarmee Dick Berlijn zo snel met het nieuws naar buiten kwam over het friendly fire-incident, al maakt hij zich zorgen. ,,Een van de kenmerken van een leger dat steeds professioneler wordt, is dat het zich meer gaat afsluiten. Er heerst steeds meer een houding van: wij zien hier aan het vechten, en dat hoeft niet iedereen te weten. Kijk naar de commando's, niemand weet wat die precies doen. Dat is allemaal geheim."

NRC, Gepubliceerd: 26 februari 2008 17:23

Dit artikel is door mij bewust niet geplaatst in het topic over Afghanistan, omdat het opgezet is als een discussiestuk, welke ook kan toepassing kan worden verklaard voor toekomstige missies.