Opvolging M fregatten

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

Interessant stuk, met een plaatje van een M vervanger concept.

Improving Ship System Design in Concept Exploration

http://202.114.89.60/resource/pdf/5189.pdf

[StrataNL]

M-vervangers? ........ jazeker, goed dat ze ook op de LCF zitten. Maar zou nog liever 4 dan 2 van die 127 mm lopen zien op de M vervangers om (land) doelen te bestoken.

Hmm... die dingen schieten 35 rpm, met geleide munitie... dus precisie waar je U tegen zegt (over zo'n afstand) en je wil wel ruimte over houden voor andere wapens hoop ik? Wat voor schip heb jij wel niet in gedachten...

[Harald]

M-vervangers? ........ jazeker, goed dat ze ook op de LCF zitten. Maar zou nog liever 4 dan 2 van die 127 mm lopen zien op de M vervangers om (land) doelen te bestoken.

[StrataNL]

M-vervangers? De LCF's hebben die 127/54 Compatto....  men is hiermee bezig, maar meen dat dit door budgettaire redenen is uitgesteld. Het was eerst de bedoeling dat het eerste schip in 2013 geschikt zou zijn. De modificatie gaat vooral om de munitiebergplaats onder in het schio en de lift naar boven. Het project is nu samengevoegd met het "Instandhoudingsprogramma LC-fregatten", dat loopt van juli 2017 tot en met december 2021. Per schip bedraagt de doorlooptijd 18 tot 21 maanden.

[Harald]

Firing Trials of 127/54 Compact with Vulcano Kit   (Zo-wie-zo 1 of 2 van die 127 mm kanonnen of de M-vervangers)

(Source: Oto-Melara; issued March 6, 2014)
 
On 6 March 2014, the Italian Navy carried out a number of firing trials on board the frigate Bersagliere to test the 127/54 C gun equipped with Vulcano-Kit (V-kit).

The firing trials, conducted with 127 Vulcano BER (Ballistic Extended-Range) ammunition, proved to be successful, with projectiles achieving a range of over 38 km. The field of fire was limited to 40 km for security reasons.

The Vulcano BER ammunition used in the firing trials are part of a pre-production lot; the production-line qualification is underway on a first pilot lot of ammunition.

It is the first time a military ship, not equipped with the naval gun systems used in the Second World War, has reached such ballistic ranges.
Vulcan BER ammunition provide very accurate and high precision firing actions at ranges beyond 60 km.

OTO Melara is therefore ready to supply the new Vulcano ammunition to the Navies employing the new 127/64 LW weapon system and those employing the previous version 127/54 C naval gun with the V-kit upgrade.

The Vulcano guided ammunition family is being successfully developed in the versions 127GLR (Guided Long Range) and GLR-SAL (Semi Active Laser), which will be available on board ships for firing trials starting from next year.

OTO Melara confirms its technological leadership in the naval artillery and extended range precision ammunition fields; at present it is the only company that can truly state to be able to satisfy the requirements of all the Navies that have in service OTO Melara naval guns which want to deliver effective and accurate Fire Naval Support at a range of 35 km up to over 100 km.

http://www.defense-aerospace.com/articles-view/release/3/152675/italian-navy-tests-vulcano-smart-ammo-kit.html

[Harald]

Surface Warships 2014 (conferentie, waaronder ook NL vertegenwoordigd is en spreekt, dus ... misschien nog enig nieuws en concepten)

Examining today's challenging operating environment and building capacity and capability to meet missions of the future

Naval officers and industry experts will gather in Portsmouth, U.K., January 30-31 for the IQPC Surface Warships 2014 Conference to share ideas and concepts for designing, building, manning, and maintaining naval combatants today and into the future.

The opening keynote address will be delivered by U.S. Navy Rear Adm. Thomas Rowden, the director of Surface Warfare (N96) Chief of Naval Operations.

Presentations will cover a full spectrum from dealing with noncombat roles, such as humanitarian assistance and disaster relief, to high-end capabilities required to defend against ballistic missiles.

Speakers from the Royal Navy will discuss the U.K.'s new Type 26 frigate program from the government acquisition industry design and construction, and operations point of view. Of emphasis will be the U.K. approach to open architecture in the Type 26 and other ship programs. Other presentations will share the Danish and Swedish perspectives to designing and constructing new ship programs and the ability to upgrade and modernize platforms to address emerging missions and keep pace with threats, from an operational perspective of addressing unique requirement.

Presentations will cover a full spectrum from dealing with noncombat roles, such as humanitarian assistance and disaster relief, to high-end capabilities required to defend against ballistic missiles.

Other presentations will summarize significant new combatant programs for such navies as Spain and Italy; operational and procurement perspectives from the Philippines and Pakistan; research and development activities from the Netherlands; industry solutions for combat systems and propulsion; and programmatic discussions for Europe and NATO.

The event will take place at Action Stations in Portsmouth, and is being chaired by Capt. Edward Lundquist, U.S. Navy (Ret.), a principal science writer with MCR Federal LLC in Arlington, Va.

"Surface combatants are the backbone of all modern navies, so it is essential that these increasingly multirole platforms are implemented to support all future deployments, no matter how diverse."

"Surface combatants are the backbone of all modern navies, so it is essential that these increasingly multirole platforms are implemented to support all future deployments, no matter how diverse," said Mark Eastwood, IQPC conference producer for Surface Warships 2014. "With so many naval participants from all corners of the world – from New Zealand, Peru, Australia, and Colombia – I'm looking forward to hearing about the range of challenges and solutions to the issues that these experts are facing today and moving into tomorrow."

http://www.defensemedianetwork.com/stories/surface-warships-2014/

extra info :
http://www.surfacewarships.com/

[dudge]

Zover ik weet hebben de Type 45 Destroyers een of meerdere  SYLVER  VLS, ik denk dat het model met de MK41 VLS bedoelt is voor export toekomstige klanten kunnen Australie en Nieuw Zeeland zijn waar over 10 jaar de Anzac Fregatten zullen worden vervangen.

Ik verwacht ook dat er SYLVER in de TYPE 26 zal komen, maar je weet het nooit natuurlijk.

[Ace1]

Zou jammer zijn als er wordt teruggegaan naar de MK41.

Zover ik weet hebben de Type 45 Destroyers een of meerdere  SYLVER  VLS, ik denk dat het model met de MK41 VLS bedoelt is voor export toekomstige klanten kunnen Australie en Nieuw Zeeland zijn waar over 10 jaar de Anzac Fregatten zullen worden vervangen.

[dudge]

Zou jammer zijn als er wordt teruggegaan naar de MK41.

[Ace1]

Vertical Launching Systems and the Type 26

Much discussion has been caused by the Type 26 model shown at DSEI 2013, as this new model showed just 16 VLS Strike Length cells instead of the 24 shown earlier at Euronaval 2012. Reportedly, the main reason behind the difference is the fact that at Euronaval the model was fitted with the European SYLVER VLS system, while the DSEI model was fitted with the American MK41.
Why the very noticeable difference?


In this photo by Navy Recognition, the Type 26 model seen at Euronaval 2012: there are 24 SYLVER A70 cells


The photo from DSEI 2013, showing only 16 cells, MK41 Strike Lenght. Overlayed in red, the big question: is there under-deck space for fitting two more MK41 modules, replacing the CAMM cells? The deck area is not a problem, but space under deck might be, as CAMM cells only go around 3 meters deep, while MK41 Strike would go down over twice as much.

MK41

The MK41 vertical launch system was conceived in 1976 and first appeared on the cruiser USS Bunker Hill. The vertical launch system, conceived by FMC but produced by Martin-Marietta (now part of Lockheed Martin), was a major upgrade from the MK26 launcher, which employed a twin-arm ramp with an under-deck ammunition depot for 44 missiles. The same space occupied by a MK26 launcher, thanks to the MK41, became a 61-missiles silo, with all missiles constantly ready to be fired, against only 2 ready to fire on the arms of the MK26 ramp.




Two graphics showing the complex MK26 twin-arm launcher that the MK41 replaced.Missiles were vertically struck down in the two conveyors, and vertically pushed up onto the launcher's two arms.

The MK41 comes in modules which have 8 missile cells each, arranged in two rows of four aligned on the two sides of a vertical uptake used for venting hot gas. Originally, there was also a module with just 5 missile cells, with the space of the other three occupied by a fold-down crane for at sea reloading, as we'll see.


MK41 quick overview. Also shows the two large multi-module silos on Arleigh Burke-class ships

Each module carriers its own launch sequencer, motor control panel and gas exhaust system. When a missile is fired, it exhausts downwards through the blowout bottom end of its canister; the hot gas goes down into the MK41's plenum and then vents upwards through the uptake, which has its own hatch opening between the two rows of cells.
The plenum can withstand 7 launches from each cell, plus a restrained firing with full motor burn from any other cell. A deluge system is installed to provide flooding of missile cells to prevent warhead explosions.


The uptake hatch between the two rows of four cells is very evident in this image, showing the launch of a Tomahawk. Notice the high pressure, high-temperature gas venting upwards from the hatch.

Multiple MK41 8-cell modules can be assembled together in a silo: Ticonderoga class cruisers were built with two large silos, each containing seven 8-cell modules plus, originally, a 5-cell plus crane module, giving the ship a total of 122 missile cells.


What looks like a 5+crane MK41 module is being lowered into the silo, to join three 8-cell modules already in position. Note the density of the installation. A further four 8-cell modules will follow, to form a 61 cell large silo.


A 61-cell silo, completed, with a caniser being lowered towards an empty cell. Note the 3-cell wide hatch of the crane, in the second module from the bottom, to the right of the image.

On the DDG-51 Flight I and II, the MK41 modules were arranged in a silo with 29 cells on the bow (the equivalent of three cells taken up by the crane) and 61 on the stern.

The All-Up Round missiles used in the MK41 come in sealed canisters which are used for storage, transportation, handling and, ultimately, for launch. Once a canister is struck down into a VLS cell, it becomes an integral part of the launcher system. Each canister has a common external envelope to support system launcher module interfaces, while internal mechanical and electrical components are tailored to specific missile shapes and interface requirements. In other words, to each missile, its own canister:

MK13 canisters are for Standard SM-2 series missiles;
MK14 canisters are for Tomahawk
MK15 canisters are for ASROC
MK21 canisters are for SM-3 anti-ballistic missiles
MK22 canisters are for Sea Sparrow
MK25 is the special, quad-pack canister for ESSM

There are successive variants of the canisters. Today, the Tomahawk All-Up-Rounds come in MK14 Mod 2 canisters. Before it came the Mod 1, which had a launch security device for the control of Tomahawk employment, and by the Mod 0, which had a key-operated security device against unwanted launches, as it was meant to carry the now withdrawn nuclear-tipped Tomahawk.
The canister MK21 Mod 3, instead, is a slightly modified MK21 used with the new Standard SM-6 missile.

Canisters have a shell structure is a steel weldment with corrugated steel skins and cast steel end frames. They are fitted with a variety of vital equipment and characteristics, including: adjustable lateral restraint shoes, longitudinal shock isolators, an ablative coated steel baseplate structure, ablative blocks, deluge piping, nitrogen fill piping, cables, a code plug and a Canister Safe and Enable Switch. The Canisters also contain a telemetry antenna and monitoring connection.
The canisters are not simple boxes. They contain precious equipment, and the missile cannot do without its canister.


Voor de rest van het artikel lees onderstaande link

http://ukarmedforcescommentary.blogspot.nl/2013_10_01_archive.html

[dudge]

Misschien dat de Duitsers wel 1 op 1 hun schepen vervangen, maar bezuinigen op de bewapening van hun schepen zodat deze minder duur worden in aanschaf en zo minder drukken op de begroting/budget.
Dat er hierdoor minder slagkracht en ook bescherming komt door/voor de schepen is een consequentie welke zij nemen.
Eigenlijk precies wat Nederland heeft gedaan met de aankoop van de OPV, deze heeft geen zware bewapening.
Maar de "fout" in het ontwerp van de OPV vind ik (en waarschijnlijk iedereen) dat er geen mogelijkheden zijn om "zwaardere" bewapening te plaatsen op de OPV, doordat er geen ruimte of constructief niet sterk genoeg.

De OPV is uberhaupt niet gemaakt voor gevechtstaken, dus is ook helemaal niet nodig.
Denk dat de Britten een beter voorbeeld zijn, met hun 'Fitted for but not with'

[Harald]

Misschien dat de Duitsers wel 1 op 1 hun schepen vervangen, maar bezuinigen op de bewapening van hun schepen zodat deze minder duur worden in aanschaf en zo minder drukken op de begroting/budget.
Dat er hierdoor minder slagkracht en ook bescherming komt door/voor de schepen is een consequentie welke zij nemen.
Eigenlijk precies wat Nederland heeft gedaan met de aankoop van de OPV, deze heeft geen zware bewapening.
Maar de "fout" in het ontwerp van de OPV vind ik (en waarschijnlijk iedereen) dat er geen mogelijkheden zijn om "zwaardere" bewapening te plaatsen op de OPV, doordat er geen ruimte of constructief niet sterk genoeg.

[StrataNL]

Aangezien de M fregat vervanger misschien niet de taken van het LCF op zich hoeft te nemen, hoop ik wel dat er in ieder geval mogelijkheid komt er er ook wat long range SAM's op te zetten. Het is m.i. gewoon een must voor een fregat van >4000 ton.

Ik denk (hoop) dat we wel kunnen zeggen dat er minstens 2x8 Mk41 cellen op de M-FF vervanger komen. Dus 64 ESSM Blk2's of VL RAM mee te nemen als je dat wil.

[dudge]

Diverse marines denken daar toch anders over.
Bij de US Navy wordt de minimaal 1,35 km - maximaal 15 km - 26 km reikende RIM-7P Sea Sparrow toch echt vervangen door de Rolling Airframe Missile.  De RAM block 1 reikt 9 km ver, de RAM block 2 haalt 18 kilometer.
Het primaire luchtverdediging wapen van de Britse Type 23 fregatten is toch echt de 1 - 10 km ver reikende Sea Wolf.  Waarvan de Type 23 er 32 stuks in een VLS heeft.  Het primaire luchtverdediging wapen van de nieuwe Type 26 wordt de ca. 23 km ver reikende CAMM / Sea Captor.
De Zuid-Afrikaanse MEKO-SAN 200 fregatten worden verdedigt door 8 Umkhonto infra-rood geleide raketten met een bereik van 12 km.  De Finnen hebben de Umkhonto block2 met een bereik van 15 km en er is oktober jongstleden en ER variant getest met een bereik van 20 km.
De Israelische Sa ar 5 korvetten hebben ook geen ESSM, maar maar liefst 64 12 km reikende Barak 1 raketten aan boord.

De RIM-7P en RIM-162 Evolved Sea Sparrow Missile zijn beiden semi actief radar geleide raketten, net als de Barak 1 en Sea Wolf. Deze raketten gaan af op doelen, die 'belicht' worden door de vuurleiding radar(s) van het schip. De meeste marine schepen hebben meestal maar 2 vuurleiding radars, dus kunnen er maar een beperkt aantal semi actief geleide wapens tegelijk naar hun doel worden geleid.
De CAMM / Sea Ceptor heeft wel een eigen radar en heeft dus een actieve "fire and forget" geleiding.  En kent deze beperking dus niet.
De Umkhonto heeft een passieve infra-rood geleiding en deze op de Darter dog fight missile gebaseerde raket is zeer goed in staat om een manoeuvrerende anti schip raket te onderscheppen.  Een ESSM is goed opgewassen tegen non-manoeuvring luchtdoelen, maar zodra deze evasive (ontwijkende)  manoeuvres gaan uitvoeren, dan schiet deze toch echt mis.
De RAM raket is ook infra-rood geleid en kan ook manoeurvrerende doelen onderscheppen.  En gaat daarnaast af op uitgezonden radar straling van het inkomend projectiel of vliegtuig.
De ESSM, Standard SM-2 en 25 km ver reikende Aster-15 zijn prima wapens, om schepen die opereren in een taakgroep verband, van zeg 3, 4, 5 of 7 schepen te verdedigen.  Maar gezien het feit dat de Westerse marines over aanzienlijk minder schepen beschikken, dan bijvoorbeeld tijdens de Koude Oorlog.  En schepen in toenemende mate individueel (gaan) opereren.  Dan ligt het voor de hand dat men kiest voor een point defense systeem. Met 32, 42 of zelfs 64 raketten, in plaats van een area defense systeem met een veel kleiner, ca. 50% minder, aantal raketten.

Waarom geen VLS op de MKS-180 ?  Midscheeps is er wel plaats voor 2 20 voet (6,10 meter) containers.  Ik heb wel eens een tekening gezien van  2 Rb-15 anti schip raketten inclusief lanceer installatie, ingebouwd in een 20 voet container.  Wil men dan extra anti schip raketten meenemen, naast de optionele 8 stuks, dan kan dat op deze manier.  Daarnaast is de huidige RAM launcher met de hand te herladen.  Ik denk dat een VLS veel moeilijker of helemaal niet handmatig te herladen is.  Gezien het feit dat de MKS-180 2 jaar op 'safari' gaat en niet altijd de beschikking heeft over goed uitgeruste havens.

Daar heb je wel een aantal interessante punten. Ik snap op zich de afweging voor de lichtere wapens, zeker wanneer het gaat om kleinere corvetten. Echter, de MKS180 doet, net als de M vervanger, zo'n 5.000 ton. Dat is een aanzienlijk schip. De radar systemen om doelen over langere afstand aan te grijpen zijn aanwezig. Een RAM is relatief goedkoop, klein en licht, er veel van kunnen meenemen en op zee kunnen herladen is dan ook zeker een voordeel. Echter, wat ik zo kan achterhalen, is de missile een stuk langzamer, met mach2+ (en dan hangt het dus van hoeveel die plus is af) valt bijvoorbeeld een op hoogte en snelheid vliegende Eurofigter niet neer te halen. Een CAMM gaat voor Mach 3+ en een ASTER15 voor MACH 3.5+.  Goed, de echte cijfers zijn geheim en verschillen per bron, de werkelijke waarden zijn, zoals zeker jij weet, afhankelijk van veel variabelen. Maar desondanks heeft ook de block II dus maar een beperkt bereik met 18 km.  Tegen inkomende raketten, zal dit genoeg zijn. Maar een vliegtuig neerhalen dat je op een afstandje schaduwt of aanvalt lukt dus niet. Een herschuiving in de focus naar meer point defence kan ik in het licht van je verhaal wel begrijpen, maar 2 RAM's als enige luchtverdediging op een schip dat (itt de Israëlische) ver van huis en luchtdekking kan opereren mager.

De F124 heeft bijvoorbeeld naast de 2 RAM's een schil met ESSM's en SM2's.
Een Type 26 krijgt naast de genoemde CAMM/Sea Ceptor ook de beschikking over 2x CIWS en Sylver VLS, waar eventueel nog extra Sea Ceptor missiles of Aster13/Aster30 missiles kunnen worden meegenomen. Niet te vergeten dat de Britse marine als geheel veel meer mogelijkheden heeft, met 7 Type-45's en (hopelijk) 2 carriers.
Buiten Europa is er het Indiase Shivalik fregat, hoewel met 6200 ton iets groter, beschikt ook deze over 2* CIWS, Barak 32* Barak SAM, en 24 Buk missiles. En daarnaast hebben ze dus nog een berg destroyers.
De Chinese Jiankai II van 4200 ton doet het ook rustig aan, met een aantal HQ16's en 2xCIWS.
Een Russische Grigorovich van 4000 ton beschikt met zowel 2*CIWS, 8 Igla SAM en 36 SA-N-12 ook over een meerlaags paket. En dan hebben de Russen nog een paar tot de tanden bewapende destroyers.

Al met al heb ik dus mijn twijfels over de Duitse plannen. Hoewel de MKS180 misschien te verklaren is, is die zeker in combinatie met de F125 in het totale force structure plaatje een zeer beperkte capaciteit.

Als de RBS15 uitgebreid kan worden is dat mooi. Zeker wanneer deze ook gebruikt worden om landdoelen aan te grijpen, een Iver Huitfeld kan 16 van die dingen mee nemen, maar uiteindelijk kun je daarmee nog steeds maar iets van 4 doelen bestrijden.

Aangezien de M fregat vervanger misschien niet de taken van het LCF op zich hoeft te nemen, hoop ik wel dat er in ieder geval mogelijkheid komt er er ook wat long range SAM's op te zetten. Het is m.i. gewoon een must voor een fregat van >4000 ton.

[Ace1]

Ik denk dat een VLS veel moeilijker of helemaal niet handmatig te herladen is.  Gezien het feit dat de MKS-180 2 jaar op 'safari' gaat en niet altijd de beschikking heeft over goed uitgeruste havens.

VLS MK41 valt te herladen op zee maar dan niet de versie die de LCF's heeft het gaat dan wel te kosten van meerdere cellen.