Effectiviteit VN-vredesmissies kan en moet beter

Gestart door Lex, 08/09/2016 | 22:18 uur

Huzaar1

Citaat van: A.J. op 28/03/2018 | 22:00 uur
Blablablablabla Rutte... De defensienota 2018 ligt nog niet koud op de mat en Rutte begint alweer een grote broek aan te trekken...

Zorg nou eerst maar eens dat je je eigen toko op orde hebt voordat je de VN de maat begint te nemen met je "klappen uitdelen"... Weet je wat voor klappen wij uitdelen kunnen? Niet veel meer dan destijds in Srebrenica in het geval van 13X met als hoofdwapensysteem de .50. Klinkt dat niet erg bekend trouwens?

Dit dus
"Going to war without France is like going deer hunting without your accordion" US secmindef - Jed Babbin"

Lex

Citaat van: A.J. op 28/03/2018 | 22:00 uur
Blablablablabla Rutte... De defensienota 2018 ligt nog niet koud op de mat en Rutte begint alweer een grote broek aan te trekken...

Zorg nou eerst maar eens dat je je eigen toko op orde hebt voordat je de VN de maat begint te nemen met je "klappen uitdelen"... Weet je wat voor klappen wij uitdelen kunnen? Niet veel meer dan destijds in Srebrenica in het geval van 13X met als hoofdwapensysteem de .50. Klinkt dat niet erg bekend trouwens?
Je hebt helemaal gelijk en in het verlengde hiervan, is navolgend bericht interessant:
https://www.defensie.nl/actueel/nieuws/2018/03/28/nederland-stopt-bijdrage-aan-trainingsmissie-somalie
Ook hier weer sprake van tekorten in het P-huis, als een van de redenen.

A.J.

Blablablablabla Rutte... De defensienota 2018 ligt nog niet koud op de mat en Rutte begint alweer een grote broek aan te trekken...

Zorg nou eerst maar eens dat je je eigen toko op orde hebt voordat je de VN de maat begint te nemen met je "klappen uitdelen"... Weet je wat voor klappen wij uitdelen kunnen? Niet veel meer dan destijds in Srebrenica in het geval van 13X met als hoofdwapensysteem de .50. Klinkt dat niet erg bekend trouwens?

Lex

Hoe efficiënt zijn VN-vredesmissies? 'Je moet wel een klap durven uitdelen'

Vredesmissies van de Verenigde Naties moeten effectiever en flexibeler worden: dat was de boodschap van premier Rutte bij een toespraak voor de VN-Veiligheidsraad in New York.

De blauwhelmen van de VN zijn al decennialang een vaste waarde in conflictgebieden over de hele wereld. De VN heeft nu vijftien vredesmissies, vooral in Afrika en het Midden-Oosten. Zo'n 110.000 militairen, agenten en burgerpersoneel opereren daar onder de vlag van de VN om de vrede te bewaren. Nederland is bij zes vredesmissies betrokken, met veruit de grootste inzet in Mali.

Maar de vredesmissies kampen met veel problemen: ze slagen er vaak niet in om de vrede te handhaven. Bovendien zijn vredessoldaten doorgaans slecht getraind en uitgerust. Zo worden ze soms zelf doelwit van aanslagen. Nederland wil het voorzitterschap aangrijpen om de missies te verbeteren.

VN
Dat uitgerekend Nederland de missies op de agenda zet, is geen toeval. Voor ons land heeft het woord 'vredesmissie' een beladen geschiedenis. De VN-missie in de Bosnische moslimenclave rond Srebrenica, begin jaren 90, is dan ook een voorbeeld van hoe verkeerd een missie kan verlopen.

Er werden toen meer dan 7000 mannen en jongens door de Bosnische Serviërs vermoord. Dutchbat, de Nederlandse VN-eenheid ter plaatste, deed niets. Of: kon niets doen, omdat hun mandaat dat niet toeliet. Het is nog steeds een nationale open zenuw en een dieptepunt in de geschiedenis van de VN.

Na het debacle in Srebrenica begon het besef te groeien dat het anders moet. Vredesmissies moesten ondanks hun onpartijdigheid een veel ruimer mandaat krijgen, en het moest de blauwhelmen toegestaan zijn om in te grijpen om strijdende partijen uit elkaar te houden. Ze zouden een veel actievere rol moeten krijgen als bewaker van vrede.

'Klap uitdelen'
Een van de vaandeldragers van die visie is generaal-majoor buiten dienst Patrick Cammaert. Onder zijn bevel is in de Democratische Republiek Congo de VN-troepenmacht erin geslaagd veel rebellen te ontwapenen. "Vredeshandhavers moeten proactief en preventief op kunnen treden", zegt hij. "Ze moeten een klap kunnen uitdelen om erger te voorkomen."

Tegenwoordig is Cammaert consultant en adviseert hij over veiligheid en defensie. Hij is duidelijk: het VN-hoofdkwartier toont ook vandaag nog te weinig leiderschap om VN-missies te laten slagen.

Dat heeft alles te maken met de structuur van die missies. Over het algemeen geldt dat de rijkste landen in de VN betalen. De VN-vredesmissies kosten zo'n 4,8 miljard euro per jaar en worden grotendeels gefinancierd door westerse landen en grootmachten als China en Rusland.

Maar de uitvoering is een ander verhaal. De meeste troepen worden namelijk geleverd door relatief arme landen in Afrika en Azië, zoals Ethiopië, Bangladesh en Nepal. Hun soldaten kunnen op missie voor de VN aanzienlijk meer verdienen dan in hun thuisland.

En daar wringt de schoen. Want in veel landen die troepen leveren, speelt een politieke factor mee: sneuvelbereidheid.

"Het is soms makkelijker om thuis in je hoofdstad tegen het parlement te verdedigen dat je slachtoffers hebt gemaakt omdat je aangevallen bent, dan dat je slachtoffers hebt omdat je pro-actief bent", legt Cammaert uit. "Van een aantal landen gaan de commandanten daarom snel op de rem staan. En dan zie je heel snel in de conflictzones dat niemand bij nacht uitgaat, dat de mensen in de compounds blijven."

Zo kan het gebeuren dat troepen weigeren om de bevelen van hun oversten, uit een ander land, op te volgen. Zo wordt een VN-missie feitelijk vleugellam. "Het kan niet zo zijn dat je daar blauwhelmen naartoe stuurt, maar dat de lokale bevolking je alleen maar in de compound ziet en de helikopters op het vliegveld blijven staan. Dan moet je niet raar opkijken als je stenen door de ruiten van je voertuig krijgt", zegt Cammaert.

"Men moet bereid zijn om te zeggen: ik ga patrouilleren, ook bij duisternis, in dat en dat gebied. Het gaat om de wil en de leiderschap om de missie uit te voeren.

Secretaris-generaal
Cammaert vindt dat de verantwoordelijkheid voor dat probleem op het VN-hoofdkwartier in New York ligt. Volgens hem moet secretaris-generaal Guterres strengere eisen stellen aan de landen die troepen sturen en op die manier leiderschap tonen. "Dat doet hij nu misschien niet goed genoeg."

Daar is Nederland het dus mee eens, bleek vandaag uit de toespraak van Rutte. Ook hij benadrukte dat er meer leiderschap nodig is. "Om de vrede te handhaven is het niet alleen belangrijk om de juiste spullen en genoeg troepen te hebben", zegt Cammaert. "Het gaat om de juiste mindset."

NOS, 23-08-2018

Lex

Rutte hamert op betere vredesmissies VN

NEW YORK - De vredesmissies van de Verenigde Naties (VN) moeten moderner en beter. Daarop hamerde premier Mark Rutte in zijn rol als voorzitter van de Veiligheidsraad van de VN in New York.

Volgens Rutte speelt het verzamelen van inlichtingen ter plekke een sleutelrol bij het slagen van een missie. Ook vindt hij het nodig dat landen elkaar volgens schema aflossen bij het leveren van materieel voor missies. Dat verlaagt bijvoorbeeld de drempel om mee te doen, aldus de premier. Hij sprak tijdens een speciaal debat over VN-vredesmissies dat door Nederland was georganiseerd als tijdelijk lid van de Veiligheidsraad.

Rutte pleitte ook voor een duidelijke strategie voor elke missie. VN-topman Antonio Guterres had kort daarvoor al gewaarschuwd dat een taakomschrijving voor een VN-missie er niet moet uitzien als een opgetuigde kerstboom: ,,Kerstmis is voorbij."

Telegraaf, 28-03-2018

Poleme

Vredes missies zijn een imperfect middel.
Dat sommige vredesmissies al decennia lang bestaan, conclusie: vrede brengen ze vaak niet.
Ze weten die hoogstens beperkt te handhaven.

Hoe komt dat nou ?
- Vredesmissies zijn onderhevig aan de geo-politieke spellen van en in de VN veiligheidsraad.
- Er is een (zeer)chronisch gebrek aan troepen, materieel en geoefendheid.
- Missie leiders worden vaak aangesteld vanwege hun nationaliteit, niet vanwege hun vaardigheden, dit om bepaalde VN lidstaten tevreden te houden.

En dit zijn maar enkele kwalen die vredesmissies hinderen.

* Een missie leider is niet alleen militair, maar ook politicus op VN-, nationaal-, en lokaal niveau.
Je moet weten op welke deuren je moet kloppen en welke deuren je moet ontwijken.
Zo is er een alomtegenwoordige angst in de VN om te zeggen waar het op staat.  Niet alleen bij lager personeel, maar ook bij leidinggevenden.
Missie leiders zijn bang voor de gevolgen van een slecht nieuws rapport aan het hoofdkantoor in New York. Bang voor hun eigen carrière, voor de politieke gevolgen van kritiek op troepen uit een bepaald land.
Citaat uit het adviesrapport van de doorgewinterde diplomaat Lakhdar Brahimi, uit 2000: 'Vertel de Veiligheidsraad wat ze moeten weten, niet wat ze willen horen.'
Stel dat de lidstaten je missie budget naar beneden schroeven, wees dan duidelijk: dat betekent dat ik dit, dit en dit niet meer kan doen.  Dat betekent dat er zoveel mensen zullen sterven. Beseft iedereen dat?'
Maar zo een harde opstelling levert eerder ontslag dan respect op.   Toen in 2003 besloten moest worden hoeveel troepen een nieuwe missie in Liberia nodig had, had de militaire rechterhand van Kofi Annan een plan gemaakt, waarvoor 15.000 troepen begroot stonden. De Amerikanen, die het leeuwendeel van de kosten voor vredesmissies dragen, reageerden als door een wesp gestoken: "Are you out of your mind ?"
5.000 troepen kon hij krijgen.  Kofi's rechterhand bleef kalm.  Wat is jullie plan met 5.000 man ? Laat dat eens zien.
Dat plan was er niet. Hij kreeg 15.000 troepen.

Tijdens een VN scenario training die werd gegeven op de Amsterdamse marinebasis, met situaties die echt zijn voorgevallen, moet een Ierse officier voor de klas presenteren. Het scenario: je vindt op patrouille een meisje dat net verkracht is. Ze wijst je op de daders, soldaten bij een checkpoint verderop. Wat doe je?

De Ierse zegt dat ze de lokale politie zou bellen, om de mannen te arresteren.
Instructeur: 'Je loopt al 3 dagen door de bush. Er is daar geen politie.'
De Ierse: 'Als er een veiligheidsvacuüm zou zijn, zou ik mijn middelen in kaart brengen en -'
Instructeur: 'Nee, nee, nee. Veiligheidsvacuüm ? Praat geen Star Wars taal! Wat zou je doen ?'
De Ierse: 'Ik zou proberen te kijken...'
Instructeur: 'Wat zou je doen ?!'
De Ierse, na enig aarzelen: 'Ik zou de mannen aanhouden.'

Dat zalvende, om de hete brij heendraaien, typisch de Verenigde Naties.

En dan heb je ook nog te maken met de logge bureaucratie van de Verenigde Naties, de cultuur van volledig naar de letter handelen.
Voorbeeld: een VN patrouille vond een verkracht meisje, en wilde haar naar de dichtstbijzijnde kliniek brengen. Officieel mag dat niet in een VN-auto. Mocht het meisje sterven, dan zijn de VN aansprakelijk. Probeer dat maar eens uit te leggen aan die lokale bevolking.
Het mandaat van een vredesmissie,het takenpakket dat is opgesteld door de VN-Veiligheidsraad, zien de meeste blauwhelmen als een plafond.  Angstvallig zorgen ze dat ze niets doen wat daar niet in staat.  De taken zijn lijntjes waar ze netjes binnen moeten kleuren.

* Je moet geweld gebruiken om burgers te beschermen.
Oost-Congo, 2006.  De informatie lijkt betrouwbaar, de locatie bereikbaar, de missie haalbaar.   De VN heeft eindelijk een kans om Bosco Ntaganda, een van Congo's bruutste rebellenleiders, op te pakken. Een verkrachter, martelaar, moordenaar.   De missie leider geeft de opdracht aan de brigadecommandant die met zijn troepen in de buurt is: aanpakken die man.

Maar de commandant sputtert tegen.  De missie zou te moeilijk zijn.  De missie leider beveelt, dreigt, maar de commandant weigert zijn orders op te volgen.
Ntaganda verdwijnt weer in de bush.  Hij zal nog 7 jaar op vrije voeten door de Kivu's trekken voor hij zichzelf uiteindelijk in 2013 aangeeft en wordt uitgeleverd aan het Internationaal Strafhof in Den Haag.

Het enige wat de missie leider in 2006 kan doen, is een rapport schrijven, 'om te zeggen wat voor bal gehakt die commandant is. Hij had gewoon de ballen niet.'

Geweld gebruiken is voor blauwhelmen een heel gevoelige keuze.  Geweld uit zelfverdediging is algemeen geaccepteerd: als er op je geschoten wordt, schiet je terug.
Officieel mag een vredesmissie onder 'hoofdstuk 7' zoals dat in de VN heet, ook geweld gebruiken die verder gaat dan zelfverdediging: geweld om burgers die bedreigd worden te beschermen. Maar dat gebeurt vaak niet.

Want of je geweld moet gebruiken om te voorkomen dat burgers geweld wordt aangedaan is een kwestie van inschatting.  Je kunt niet met 100 % zekerheid zeggen of Ntaganda op het punt staat een dorp plat te branden of zijn leven te beteren. En toch moet je een keuze maken.

Maar je kunt het mandaat ook zien als een vloer.  De basis vanwaaruit je vertrekt met je missie.  De taken zijn het uitgangspunt, de ideologie waar je mee werkt.
Hoe je die verder vormgeeft, dat is aan jou.  Alles wat niet beschreven is, mag gewoon.

* Regels zijn er om te buigen / rekken.


De grootste uitdaging heeft eigenlijk niets te maken met ingewikkelde militaire manoeuvres, maar met het imago van de VN.  Die worden gezien als slap, als een grap.
VN soldaten doen toch niks.  Als ze al hun compound uitgaan zijn ze 'met 2-componentenlijm' vastgelijmd aan hun pantserwagens.  Geen lokale burger zal stenen naar je wagens gooien als ze zien dat je bezweet bent van een patrouille.  Maar als mensen zien dat je auto's en helikopters stof staan te vangen, vragen ze zich af: wat doe je hier eigenlijk ?

Je moet dus gezien worden. Patrouilleren. Per auto en te voet, dag en nacht, ook in afgelegen gebieden.  Een houding aannemen die zegt: "Don't mess with us !"
Zodat burgers het gevoel hebben dat de VN er zijn om hen te beschermen.

Maar dat is in praktijk moeilijk.  Want vredesmilitairen dragen niet alleen een blauwe baret, maar ook een nationale pet.  Elk bevel dat zij van de VN krijgen, wordt eerst overlegd met de eigen regering.  Die willen geen lijkzakken mee naar huis, en verbieden vaak gevaarlijke operaties, of nachtelijke patrouilles.
'Met een lange schroevendraaier' beïnvloeden de hoofdsteden zo, over de schouders van de VN-leiding, de vredesmissie. Een VN missie is zo sterk als de wil van de troepenleverende landen.

En vergis je niet: dat Nederland wat troepen naar Mali stuurt, betekent niet dat de WIL er is in Den Haag.  Op de derde dag gaan we al praten over wie ons gaat aflossen. Nou, dat valt niet goed bij de VN hoor.  Dat kost enorm veel geld en inspanning om op korte termijn weer aflossing te regelen.
We zijn nauwelijks aangekomen ! Allemaal angst poepen.
* Alles staat of valt met de wil om ook echt vrede af te dwingen en te bewaren.


Het is geen liefdadigheid.  Geen gender projectje.  Het gaat zelfs niet over rechtvaardigheid, gelijkheid, of emancipatie, maar gaat volledig over pragmatisme.  Waar het om gaat is dat vredesmissies vrouwen nodig hebben om te functioneren.

Inlichtingen verzamelen bij de lokale bevolking is onmogelijk als je de helft van die bevolking, de vrouwen, niet te spreken krijgt, omdat die angst hebben met mannelijke militairen te praten.  Zeker als een van de grootste problemen geweld tegen vrouwen is, heb je vrouwen nodig om met slachtoffers te spreken.
Om geruchten op te vangen.  Om eerste hulp te verlenen.

'Als mannen zeggen dat ze jou niet kunnen beschermen, dan zeg je: ho ho ho, misschien moet ik jou wel beschermen'
Dat momenteel slechts een schamele 4,2 % van de militairen op vredesmissie vrouw is, is beschamend.

* Meer vrouwen op VN missie dus !





Nulla tenaci invia est via - Voor de doorzetter is geen weg onbegaanbaar.

A.J.

Citaat van: tentara71 op 09/09/2016 | 13:40 uur
Denk dat zij het vooral heeft over de slew aan mishandelingen, diefstallen en verkrachtingen die afgelopen jaren door VN-troepen zijn gepleegd.
Enig ethisch normbesef en de bewaking daarvan is echt wel gewenst. Daarbij de onwil van sommige commandanten om in te grijpen of überhaupt ergens te patrouilleren vanwege de kans op tegenstand (zie documentaire over KOLMARNS De Wolf in Mali) en dan wordt duidelijk wat ze bedoelt.

Dan moet ze dat zeggen.

MasterChief1971

Denk dat zij het vooral heeft over de slew aan mishandelingen, diefstallen en verkrachtingen die afgelopen jaren door VN-troepen zijn gepleegd.
Enig ethisch normbesef en de bewaking daarvan is echt wel gewenst. Daarbij de onwil van sommige commandanten om in te grijpen of überhaupt ergens te patrouilleren vanwege de kans op tegenstand (zie documentaire over KOLMARNS De Wolf in Mali) en dan wordt duidelijk wat ze bedoelt.
"Whosoever commands the sea, commands the trade; whosoever commands the trade of the world commands the riches of the world, and consequently the world itself"- Sir Walter Raleigh

A.J.

Citaat van: Hennis op 08/09/2016 | 22:18 uur
Hennis: 'Effectiviteit VN-vredesmissies kan en moet beter'

Cultuur- en gedragsverandering nodig
Geloofwaardigere VN-missies vragen om een cultuur- en gedragsverandering, met name binnen het leiderschap. Hennis: "Commandanten moeten leren hun mensen ervan te doordringen in actie te komen als zijzelf of burgers bescherming nodig hebben. Ook dit vraagt om betere en andere trainingen, ook tijdens missies. Zodat er beter ingespeeld kan worden op wat er in het veld gebeurt."

Really? Ik denk dat de politiek dit zich mag gaan aantrekken en het vooral niet op het bordje van de militaire leiding moet gaan neerleggen. Aan de militairen ligt het in 99% van de gevallen niet want ze zijn te allen tijde gebonden aan de politieke (door jullie ja!) spelregels en de ROE's. Daarbij helpt het natuurlijk ook niet mee dat de politiek je als militair in het geval van mislukken als een baksteen laat vallen en heel hard bezig is om een zondebok te vinden en de schuld vooral niet bij zichzelf neer te leggen...  :sick:

Dat je als militair met gebrekkig en totaal niet op de taak berekend materiaal op pad wordt gestuurd is natuurlijk de schuld van de militairen zelf, want die kunnen best naar Noorloos om op eigen kosten goed materiaal te bemachtigen en anders leen je het maar van je coalitie partners... Beggars army... :dead:

Sparkplug

Citaat van: ARM-WAP op 09/09/2016 | 11:31 uur
En voor Nederland was er Srbrenica...
We zijn ondertussen nagenoeg een kwarteeuw verder.

Het is echter telkenmale "de politiek" die schuld draagt voor de staat van het materiaal. Immers, regeringen beslissen over de budgetten die ze vrijmaken voor Defensie. Defensie probeert met de steeds korter wordende riemen te roeien...

Al tijdens de Nederlandse deelname aan UNIFIL (1979-1985) had men dit kunnen bedenken.
A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

ARM-WAP

Citaat van: Lex op 08/09/2016 | 22:18 uur
Hennis: 'Effectiviteit VN-vredesmissies kan en moet beter'

Nieuwsbericht | 08-09-2016 | 15:48

"We moeten voorkomen dat mensen het vertrouwen in de slagkracht van de VN verliezen. Dit vraagt om goed geleide, adequaat getrainde en met betrouwbaar materieel uitgeruste militairen".
Dat vertrouwen is bij Belgische militairen verdwenen sedert Somalie en ten laatste sinds Rwanda.
De jongere, onervaren militairen kun je mss nog warm proberen maken voor Blauwmuts/-helm opdrachten.
En voor Nederland was er Srbrenica...
We zijn ondertussen nagenoeg een kwarteeuw verder.

Het is echter telkenmale "de politiek" die schuld draagt voor de staat van het materiaal. Immers, regeringen beslissen over de budgetten die ze vrijmaken voor Defensie. Defensie probeert met de steeds korter wordende riemen te roeien...
En wie bedoelt Hennis met "de mensen"?

Sparkplug

Citaat van: Lex op 08/09/2016 | 22:18 uur
Hennis: 'Effectiviteit VN-vredesmissies kan en moet beter'

Nieuwsbericht | 08-09-2016 | 15:48

"We moeten voorkomen dat mensen het vertrouwen in de slagkracht van de VN verliezen. Dit vraagt om goed geleide, adequaat getrainde en met betrouwbaar materieel uitgeruste militairen".

Daar komt men nu mee na vele VN-vredesmissies van de afgelopen decennia  :sick:
A fighter without a gun . . . is like an airplane without a wing.

-- Brigadier General Robin Olds, USAF.

Lex

Hennis: 'Effectiviteit VN-vredesmissies kan en moet beter'

Nieuwsbericht | 08-09-2016 | 15:48

"We moeten voorkomen dat mensen het vertrouwen in de slagkracht van de VN verliezen. Dit vraagt om goed geleide, adequaat getrainde en met betrouwbaar materieel uitgeruste militairen". Minister Jeanine Hennis-Plasschaert zei dit vandaag op de VN-conferentie in Londen met bijna 80 deelnemende landen.
Tijdens de conferentie stond de noodzaak om de effectiviteit van VN-vredesmissies te vergroten centraal. Hennis:  "Onze ervaring met Minusma in Mali leert dat goed materieel en training essentieel zijn voor het succes van de missie en de veiligheid van onze mensen en die van de bevolking."

Actieve rol Nederland
De minister gaf aan dat Nederland graag een actieve rol wil spelen bij het moderniseren van VN-missies. De missies moeten meer gericht zijn op wat er in het veld gebeurt. Zo wil Nederland meewerken aan het verbeteren van de trainingen, vooraf en tijdens de missie. "Onze bijdrage in Mali is sterk gericht op inlichtingen. Deze zijn onmisbaar in missies. Maar zonder training krijgen we dit in VN-missies niet goed van de grond".

'Blij met pilot'
Nederland heeft in Minusma het initiatief genomen voor een cursus van een week om nieuwe mensen van inlichtingeneenheid Asifu beter voor te bereiden en te laten instromen. "Deze training van een week zorgt ervoor dat nieuwe lichtingen sneller bekend zijn met de werkwijze binnen deze inlichtingenmissie. Ik ben ook erg blij met de VN-pilot Train the Trainers in Entebbe. Nederland neemt hieraan met een inlichtingeninstructeur."

Cultuur- en gedragsverandering nodig
Geloofwaardigere VN-missies vragen om een cultuur- en gedragsverandering, met name binnen het leiderschap. Hennis: "Commandanten moeten leren hun mensen ervan te doordringen in actie te komen als zijzelf of burgers bescherming nodig hebben. Ook dit vraagt om betere en andere trainingen, ook tijdens missies. Zodat er beter ingespeeld kan worden op wat er in het veld gebeurt."

Gedeelde verantwoordelijkheid
Om de geloofwaardigheid en het succes van VN-missies verder te vergroten zijn ook verbeteringen nodig op het hoogste niveau. Op het gebied van planning, toezeggingen en uitvoering. Hennis: "Dit is onze gedeelde verantwoordelijkheid; van de VN zelf én van de afzonderlijke lidstaten."

Mindef