Klaas Jol vs. ambtenaren van Defensie

Gestart door Robbert Jol, 25/05/2003 | 22:52 uur

DvdW

The beauty of grace is that it makes life not fair...

ת'תקווה בלב נועל, עם חזק לא נתקפל
כי לא נולד הבן זונה שיעצור את ישראל

Timeline News

Beste Robert
8)
Eens een compliment naar jou. En pas op voor de hyena's die op de loer ligeen. Te vaak merken we dat gewonde "dieren" door gieren worden afgemaakt. En  dan VOORAL wat je deed, bereikt hebt en wat je was. Precies wat die lui afbreken wat jij bent of hij is...kunnen die lui nooit bereiken. Wij maken het boek :Valor4Honor" voor hem en kakken op de laffe opportunisten die elkaar als dames in een regenbuitje schutten:) Groeten...D&A. :)

Mourning

Wens jouw en je vader heel, heel veel sterkte. Is gewoon ronduit schandalig om je mensen op die manier te behandelen. Ik neem aan dat jullie al wel met de (massa)media contact hebben of hebben gehad?

Regards,

Mourning 8)
"The only thing necessary for Evil to triumph is for good men to do nothing"- Edmund Burke
"War is the continuation of politics by all other means", Carl von Clausewitz, Vom Kriege/On War (1830).

Owl Lord

Heel HEEL veel sterkte en veel succes!!!!

Hopelijk komt er nog "iets" bevredigends uit al deze ellende!

Ton de Zwart

Het verhaal is me meer dan bekend, daar ik Klaas Jol al kende vanuit Scheveningen, waar hij woonde voor hij naar het Korps ging in de jaren '50. Ik heb hem in dienst meegemaakt, als baas en als kameraad. Later heb ik hem, na zijn ontslag nog éénmaal ontmoet toen hij een klein antiekwinkeltje dreef in Scheveningen. Helaas ben ik daarna het spoor bijster geraakt. Ik zou graag weten hoe het hem nu vergaat, heeft hij een emailadres?

Ton de Zwart

Robbert Jol

Goedendag,

Mijn vader kreeg 24 jaar geleden als lid van de Whiskey Compagnie een
afgrijselijk skiongeluk in Noorwegen. Hij overleefde dit wonderwel.
Maar zijn toekomst als Marinier en Mensch was totaal verwoest.
In het Marinehospitaal in Overveen ontsnapte mijn vader ten tweede
male aan de dood d.m.v. een stomateruglegging uitgevoerd door de
toenmalige marinechirurg Wiekmeyer, deze vergat meedere
voorbereidingen zorgvuldig te treffen.
En enkele dagen na de operatie explodeerde mijn vader zijn buik.
Het Marinehospitaal was niet berekend op de complexe medische
behandeling van KJ. Maar ja de kosten voor een Academische behandeling
waren de bottleneck voor Defensie.
Toch heeft KJ zich staande weten te houden en na enkele maanden deed
het hoofdkwartier beroep weer op hem, gezien zijn specialisme als
moutainleader,
kikvorsman, seal, koudweer-specialist, commando etc. was hij blijkbaar
onmisbaar geworden bij de KM. De SMD van de KM heeft KJ doen laten
geloven dat hij nog een kans maakte in het arbeidsproces deel te
kunnen nemen.
Dit is terugkijkend een ernstige beslissing geweest van de SMD.
Ondanks de hevige pijnen wist hij nog enige jaren door te zetten en
werd uiteindelijk nog bevorderd tot overste. Maar de schade die de
skistok door zijn lichaam heeft aangericht was niet meer te
onderdrukken.
Zijn lichamelijke klachten waren onacceptabel en het trauma van het
ongeval
bleek ook mee te groot te zijn. Voor de SMD was dit laatste echter de
reden KJ af te keuren. Mijn vader werd op psychische gronden
afgekeurd. (70 % laatste salaris). Terwijl mijn vader een zeer
evenwichtig persoon is, die eerder door de behandeling van zijn
voormalig werkgever tot wanhoop is gedreven.
Er werd niet gerept over de seksuele disfunctie,
voedselketendisfunctie
, hyperventilatie en de pijnen die continu aanwezig zijn. Dit alles
werd niet ingeschaald bij zijn afkeuring.
Vele medische dossiers zijn in die periode "verdwenen" en enkele jaren
geleden weer zijn opgedoken inzake wet WOB.

Sedert de jaren tachtig probeert KJ zijn gelijk te halen tegen de
foutieve afkeuring en de medische blunder. Nadat hij werd afgekeurd
moest mijn vader genoegen nemen met 70 % van zijn laatste soldij.
Gezien het overlijden van mijn moeder jaren daarvoor had hij ook de
algehele verantwoorden over mij (geb. 1972). Dit alles liep zeer
stroef, gezien Defensie mijn vader niet-hulpbehoevend achtte.
Door alle malaise moesten we ons huis verkopen en mijn vader vluchtte
naar de Ardennen om in een caravan zich daar voor te bereiden op het
ergste. Doch mijn vader is uit een speciaalsoort hout gesneden en wist
zich staande te houden
en ging de strijd aan met het Ministerie om eerherstel en een
invaliditeitspensioen die conform de klachten zijn te bewerkstelligen.

Na vele procedures werd mijn vader in het gelijk gesteld.
Waar het Ministerie direct weer in beroep is gegaan. En mijn vader
weer in het diepe wierp. Een regelrecht schandaal.
De schade die de skistok heeft aangericht (van anus tot en met
schouder) wordt momenteel nog ontkend door de medische adviseur van
het Ministerie (L.G Koenen).
De kosten voor een advocaat hadden we niet, dus mijn vader moest alle
juridische
beslommeringen zelf voeren.
Ondanks alle neutrale onderzoeken en bevindingen van allerlei
professoren en de bovenwater gekomen dossiers acht het ministerie het
onmogelijk dat er niet goed in omgesprongen met KJ.
Kort geleden ontvingen wij een schrijven van een onderzoeksarts Merckx
die destijds de keuring samen met keuringsarts HJ Cats begeleidde
nooit documenten
in bezit heeft gehad die wijzen op een bijv. seksuele disfunctie etc.
Terwijl bij de gang van de skistok door het lichaam dit uiteraard het
geval moest zijn geweest.


Ons enige geluk is in de jaren negentig geweest dat ik de toemalige
Staatsecretaris Gmelich tegen het lijf liep die direct werk van deze
ontkenning maakte en mijn vader alsnog een Invaliditeitspensioen van
140 % !!!! toekende.

Dit kwam zeer goed uit.
Mijn vader kon weer in de stenen woning gaan leven.
Alleen kwam het 16 jaar te laat.
Het ministerie zeg dat KJ blij moet zijn met zijn huidige pensioen en
niet
moet zeuren om dit te laten geschieden tot aan de dag van ontslag.
Dit gaat er bij KJ niet in.
Maar tegen de Staat der Nederlanden je gelijk te behalen schijnt
onmogelijk te zijn, zelfs als alle bewijzen zijn geleverd.
Het mortuariumbeleid van Defensie werkt tot op heden wonderwel.
Het enige probleem wat zij hebben is dat "they fucked the wrong
Marine",
hoor ik mijn vader vaak roepen.

Ten tijde van dit schrijven zijn er allerlei onderzoeken gaande maar
het ministerie frustreerd de rechtvaardige zaak kranig.
Als een professor vraagt om colonfoto's uit 1979, krijgt hij foto's
uit 1982
(na 5 maanden). Ook blijft het ministerie roepen over verjaring, maar
alle stukken wegmoffelen en dan roepen over verjaring.

Ik heb gemerkt dat het lastig Klaas Jol te heten in deze tijd.
Je gezondheid geven voor je vaderland, een bekwaam marinier willen
zijn,
vertrouwen hebben in je baas, goed voor je kameraden zijn en dan op
deze manier te worden behandeld door het Ministerie en de
landsadvocaat.
Wanneer u KJ heeft gekend zult u begrijpen wat ik bedoel.

Mijn vader zou best een steuntje in de rug kunnen gebruiken in zijn
strijd voor rechtvaardigheid zodat hij de wanhoop die het ministerie
hem heeft bezorgd eens en voor altijd achter zou kunnen laten. En
hopelijk nog kan gaan genieten
de vele fraaie dingen dingen die het leven ook hebben te bieden.

Als u begaan bent met mijn vader's lot, laat het mij weten.
Ook als u mijn vader een boodschap wilt sturen.
Eventueel zijn er mensen die mijn vader kunnen helpen dit onrecht
om te buigen.

Want hoe dan ook, uiteindelijk zullen we de strijd winnen,
ik hoop dat mijn vader dit alleen levend nog zal meemaken.


Hoogachtend,

Robbert Jol.