- Welcome to Defensieforum.nl.
Recente berichten
#1
Europa / Spanningen in Georgië
Last post by Ace1 - 19/05/2024 | 23:41 uurWordt Georgië de volgende Russische dominosteen? "We laten ons niet verraden door onze regering"
De Georgische gen Z wil niet het volgende slachtoffer van Rusland worden. Al veertig dagen lang is er massaal straatprotest tegen een nieuwe 'Russische wet'. "Mijn moeder kreeg telefoon: of ze wil dat haar zonen in een lijkzak eindigen?"
Gia Japaridze was vorige week even voor middernacht op weg naar huis, toen hij voelde dat hij in gevaar was. Nog voor hij die gedachte kon afmaken, vielen gemaskerde mannen hem in de rug aan. Hij viel op de grond, maar ze bleven hem met baseballknuppels te lijf gaan. Japaridze doet zijn verhaal in een vergaderzaal van de universiteit van Georgië, waar hij lesgeeft aan studenten politieke wetenschappen. Voor de deur staat een lijfwacht. Zijn linkeroog is nog geel en gezwollen, hij heeft hechtingen op zijn hoofd en een hersenschudding. "Maar dat is niets in vergelijking met de pijn in mijn ribben", zegt hij, terwijl hij zijn hemd uit zijn broek trekt en zijn rug toont. Die is bont en blauw. "Ik vertel de waarheid en dat heeft de regering niet graag."
Japaridze is de broer van een oppositiepoliticus en een felle tegenstander van de nieuwe wet die het Georgische parlement deze week aannam. Die verplicht ngo's en mediaorganisaties die meer dan 20 procent van hun budget van internationale donoren krijgen, om zich te registreren als 'vertegenwoordigers van een buitenlandse macht'. De tekst is een enge echo van de wet waarmee Rusland de repressie jaren geleden opvoerde. Almaar meer tegenstanders kregen de laatste dagen knokploegen op bezoek. De regering schakelde callcenters in om hen te bestoken met bedreigingen.
"Vorige week kreeg ik plots telefoon van een nummer uit Tsjaad", vertelt Japaridze, "maar ik ken helemaal niemand in Tsjaad! Ik nam op en werd uitgescholden in het Georgisch." Intussen is de tactiek op Tiktok brandstof voor komische filmpjes: opposanten zijn haast bezorgd en beledigd als ze nog niet gebeld werden. "Maar ik kan er niet mee lachen als ze mijn moeder aan de telefoon vragen of ze wil dat haar zonen in een lijkzak eindigen", zegt Japaridze. "En voor kinderen is het enorm intimiderend om doodsbedreigingen tegen hun ouders te krijgen." Na twee nachten ziekenhuis sprak hij een week geleden in het hart van Tbilisi 100.000 betogers toe.
Mannen zonder uniform
Al veertig dagen komt vooral gen Z zo goed als onafgebroken op straat tegen de regering. Hun strijd is haast existentieel. Het protest gaat om meer dan die 'Russische wet'. Het land staat op een kruispunt. Wordt het de volgende Russische dominosteen of kiest het voor een Europese toekomst? Je kunt de inzet in de straten van de hoofdstad voelen. Sinds de oorlog kleuren Oekraïense vlaggen her en der de muren en ook "Fuck Poetin" is al langer populair. Maar nu duiken almaar meer Europese vlaggen op.
Voor de zijgevel van het Georgische parlement, de ground zero van de betogingen, staat een schoonmaakploeg van de stad naar een Europese vlag te kijken. De laatste dagen bleven collega's slogans wegspuiten, maar tegen de blauwe verf zijn ze niet opgewassen. Ze geven op nog voor ze eraan beginnen. Agenten kijken toe. De hele straat staat vol politiewagens, maar vooral de auto's zonder opschriften en tjokvol mannen zonder uniform vallen op. Huurlingen, gaat het gerucht in de straten.
We spreken een beetje verderop af met Saba Meurmishvili (21). "Europese punctualiteit", zegt de student internationale relaties, als hij tot zijn eigen verbazing exact op het afgesproken uur het café binnenwandelt. Al weken trekt hij zo goed als elke avond de straat op. Gewapend met een rugzak met een gasmasker, een skibril en een product van de apotheek dat de pijn aan de ogen verzacht. Drie weken geleden zette de politie voor het eerst traangas, pepperspray, het waterkanon en rubberkogels in.
Meurmishvili lacht als hij vertelt dat hij helaas alleen aan de rubberkogels kon ontkomen, maar het was een beklemmende ervaring. "We konden geen kant meer op, ik had het gevoel dat ik het bewustzijn verloor." Hij haalt een Europese vlag uit zijn rugzak om te tonen wat er op het spel staat. "We vechten voor onze Europese toekomst. Zoals veel Georgische jongeren denk ik vaak aan vertrekken, maar toen we in december vorig jaar toch eindelijk kandidaat-lidstaat van de Europese Unie werden, begon ik hoop te krijgen. Met deze wet zet onze regering alles weer op losse schroeven."
Het valt op: sinds de oorlog in Oekraïne begint in Brussel het belang van uitbreiding weer door te dringen. Een dossier dat al jaren morsdood was, wordt nu plots geopolitiek cruciaal. Moldavië en Oekraïne kregen in 2022 al het statuut van 'kandidaat-lidstaat', maar Georgië viel uit de boot door het groeiende wantrouwen tegen de regerende partij, Georgische Droom, die sinds 2012 aan de macht is.
Magneet voor Russisch geld
Georgië ondervond de Russische brutaliteit al vaker. Het maakte tot 1991 deel uit van de Sovjet-Unie. In 2008 rolden de tanks van de grote buur opnieuw binnen. Zuid-Ossetië en Abchazië werden geamputeerd, sindsdien wordt een vijfde van het grondgebied door Russische troepen bezet. Er bestaan hier zelfs apps om te controleren of een product in de supermarkt uit Rusland komt. Aan officiële gebouwen wappert, behalve de Georgische, nog altijd de Europese vlag. Georgische Droom regeerde nooit zo prowesters als haar voorganger, maar de partij was wel altijd dubbelzinnig genoeg om Brussel en Moskou tevreden te houden.
De laatste tijd verandert de partij van koers. De regering nam geen sancties tegen Vladimir Poetin. Tbilisi werd vanaf 2022 een magneet voor Russisch geld en is de plek bij uitstek voor bedrijven die de sancties willen omzeilen. Brussel maakte Georgië in december toch kandidaat-lidstaat, maar dat was vooral om Rusland niet in de kaart te spelen. Met de wet saboteert de Georgische regering nu zelf de Europese toenadering en bewijst ze dat het Europese wantrouwen terecht was. Uit peilingen blijkt nochtans dat 80 procent van de bevolking voor toetreding is.
"Georgische Droom is eerder Russische Droom aan het worden, de partij danst naar het pijpen van Moskou en wil onze democratie breken om hier een nieuwe autocratische staat zoals in Wit-Rusland te installeren", zegt Saba Meurmishvili. Een jaar geleden brak er al protest uit tegen de wet, maar de regering trok haar staart in. Meurmishvili werd toen gearresteerd, vloog 48 uur in de cel, verscheen voor de rechter en moest een boete van 800 euro betalen wegens smaad aan de politie. Hij toont het filmpje waarop te zien is hoe hij braaf meeloopt met de agenten en als een heer zelf de deur van de politiewagen opent om in te stappen. "Hoezo, smaad aan de politie?" Een ngo stelde gratis een advocaat ter beschikking en betaalde de boete.
"Je begrijpt meteen waarom de regering de ngo's kapot wil. Ze zijn de enige die ons hier nog beschermen tegen het geweld van de staat." We vragen hem wat die Europese vlag die hij als een cape draagt voor hem betekent. "De rechtsstaat", zegt hij resoluut. Niet meteen een sexy woord voor Europese jongeren, toch? "Je weet pas wat je hebt als je het verliest. Ik vond het bovendien verfrissend om tijdens een bezoek aan Brussel amper politie te zien." "Kijk uit met wat je wenst", zegt hij, als we hem vertellen dat politieke partijen bij ons graag meer blauw op straat beloven. "Voor je het weet, werkt die politie voor partijen die je liever niet aan de macht wil."
Het kasteel op de heuvel
Hij vertrekt. Straks zal hij weer voor het parlement staan. Tegen de avond duiken er op de grote boulevard die door het hart van de stad loopt overal kraampjes op. Oude dames verkopen toeters en fluitjes, regenjassen en vooral veel vlaggen – Georgische en Europese, maar wie goed zoekt, kan er ook eentje van de Navo of de VS vinden. De massa is niet elke avond even groot, maar toch slagen de studenten er elke keer weer in om de slagader van de stad, die van het plein van de Helden naar het plein van de Vrijheid loopt, af te snijden. Vroeger stond daar nog een standbeeld van Lenin, vandaag is het de plek van waaruit je in de heuvels een gigantisch glazen kasteel ziet blinken dat net zo van de wereld is als zijn bewoner, Bidzina Ivanisjvili.
De rijkste man van Georgië bouwde zijn fortuin op het puin van de Sovjet-Unie. Er doen wilde verhalen de ronde: dat hij peperdure schilderijen aan zijn muren heeft hangen, dat hij zebra's als huisdieren houdt, een Frans paspoort kocht, kinderen heeft met albinisme. Ze kloppen allemaal. Ivanisjvili is niet verkozen, maar trekt wel aan de touwtjes bij Georgische Droom. De partij en het parlement dienen zo de belangen van een oligarch met Russische connecties.
Het blijft bizar dat Georgische Droom enkele maanden voor de verkiezingen een wet doorduwt die het volk zo woedend maakt. Over het waarom zijn er alleen maar theorieën. De regering zou de tegenkrachten nu al preventief willen uitschakelen omdat ze sowieso vreest zwakker uit de verkiezingen van oktober te komen. Ze wil graag de grondwet aanpassen, omdat de Europese en zelfs de Navo-toekomst van het land daarin zwart op wit op papier staat. Het zijn rode lijnen voor Rusland. Daarnaast werkte de wet ook als bliksemafleider voor een andere wet, helemaal op maat van Ivanisjvili, die van Tbilisi een offshoreparadijs wil maken. Sommige analisten denken ook dat de oligarch gewoon de bevelen van Poetin volgt. Nu Rusland de oorlog lijkt te winnen, veranderen de berekeningen. Het is het moment voor een geopolitieke bocht. Maar hij zou ook gewoon bang kunnen zijn. Zelfs politieke analisten kunnen alleen gissen naar wat er echt speelt.
Als de avond valt, schittert het kasteel van Ivanisjvili als een ster aan de hemel. Voor het parlement begint het volk toe te stromen. De sfeer is uitgelaten, als op een festival. De jongeren zingen en dansen op Georgische hymnes. Op het podium nemen de Litouwse en Estse ministers van Buitenlandse Zaken het woord. De scène doet denken aan de pro-Europese Maidan-protesten in Kiev die in 2014 de pro-Russische Viktor Janoekovitsj verdreven, tot grote woede van Moskou. Maar de protesten in Tbilisi zijn veel zachter. De kalender is ook anders: de Georgische president heeft zaterdag haar veto uitgesproken tegen de wet, het parlement zal dat nu wellicht nog voor de zomer vernietigen, maar in het najaar zijn er verkiezingen. De regering hoopt dat het protest tijdens de zomervakantie zachtjes zal verdampen. Ninutsa Khutsishvili (20) is daar ook bang voor, maar ze belooft niet op te geven. Ze zit samen met haar vriendinnen op de trappen van het parlement. Allemaal studenten rechten die nog geen enkele avond gemist hebben, zelfs ziek met koorts. "De inzet is te groot. We kennen onze geschiedenis, we hebben altijd al tegen Rusland moeten vechten. We zullen ons land niet laten verraden door onze regering."
Brussel of Moskou?
De studenten dulden geen Georgische politici op het podium en zijn trots dat het protest geen leiders heeft. Maar bij de verkiezingen wordt dat een probleem. De oppositie is verzwakt en versnipperd. Mikhail Saakasjvili, die na de geweldloze Rozenrevolutie – waarbij hij Eduard Sjevardnadze aan de kant schoof – van 2004 tot 2012 aan de macht was, zit in een ziekenhuis een gevangenisstraf uit. Hij is al lang niet meer populair. De macht steeg hem naar het hoofd en hij kreeg autoritaire trekken.
De Georgiërs verwijten hem dat hij Georgische Droom groot maakte en toch is zijn pro-Europese Verenigde Nationale Beweging nog altijd de grootste oppositiepartij. Of het protest nood heeft aan een charismatische leider, zoals haar ex-man ooit was, vragen we aan Sandra Roelofs, die toen first lady was en in tegenstelling tot Saakasjvili wel nog altijd erg geliefd is in het land. "Dat is de grote vraag. Er is haast bij, er moet nu iemand opstaan, het is het moment om door te pakken." De laatste keer dat ze haar man ging bezoeken, was in september, om de scheiding in te zetten. De laatste jaren bleek Saakajsvili een Oekraïens lief en twee buitenechtelijke kinderen te hebben. Roelofs moest het samen met de Georgiërs vernemen. Ze is niet van plan om op straat te komen, omdat de schaduw haar na woelige jaren "prima bevalt", maar ze staat wel 100 procent achter het protest. Haar ex-man was aan de macht toen Rusland binnenviel. "Nu hoeven ze niet eens binnen te vallen, ze trekken al aan de touwtjes."
De eindstrijd moet nog komen, verzekert iedereen ons. Het is onmogelijk te voorspellen of Georgië uiteindelijk naar Brussel of naar Moskou zal kantelen, maar hier in Tbilisi voert gen Z op enkele weken voor de Europese verkiezingen de krachtigste Europese campagne. Op de trappen voor het parlement waait in een kippenvelmoment de negende symfonie van Beethoven over de boulevard. "In geen enkele Europese hoofdstad wordt er vandaag met meer Europese vlaggen gezwaaid dan hier", drukte Gia Japaridze ons op het hart. "Zonder jullie steun overleven we het niet. Vergeet ons niet, laat ons niet in de steek!"
https://www.standaard.be/cnt/dmf20240517_97069931?utm_source=standaard&utm_medium=newsletter&utm_campaign=middagupdate&utm_content=small_1_middag&utm_term=0-5&M_BT=4233484026835
De Georgische gen Z wil niet het volgende slachtoffer van Rusland worden. Al veertig dagen lang is er massaal straatprotest tegen een nieuwe 'Russische wet'. "Mijn moeder kreeg telefoon: of ze wil dat haar zonen in een lijkzak eindigen?"
Gia Japaridze was vorige week even voor middernacht op weg naar huis, toen hij voelde dat hij in gevaar was. Nog voor hij die gedachte kon afmaken, vielen gemaskerde mannen hem in de rug aan. Hij viel op de grond, maar ze bleven hem met baseballknuppels te lijf gaan. Japaridze doet zijn verhaal in een vergaderzaal van de universiteit van Georgië, waar hij lesgeeft aan studenten politieke wetenschappen. Voor de deur staat een lijfwacht. Zijn linkeroog is nog geel en gezwollen, hij heeft hechtingen op zijn hoofd en een hersenschudding. "Maar dat is niets in vergelijking met de pijn in mijn ribben", zegt hij, terwijl hij zijn hemd uit zijn broek trekt en zijn rug toont. Die is bont en blauw. "Ik vertel de waarheid en dat heeft de regering niet graag."
Japaridze is de broer van een oppositiepoliticus en een felle tegenstander van de nieuwe wet die het Georgische parlement deze week aannam. Die verplicht ngo's en mediaorganisaties die meer dan 20 procent van hun budget van internationale donoren krijgen, om zich te registreren als 'vertegenwoordigers van een buitenlandse macht'. De tekst is een enge echo van de wet waarmee Rusland de repressie jaren geleden opvoerde. Almaar meer tegenstanders kregen de laatste dagen knokploegen op bezoek. De regering schakelde callcenters in om hen te bestoken met bedreigingen.
"Vorige week kreeg ik plots telefoon van een nummer uit Tsjaad", vertelt Japaridze, "maar ik ken helemaal niemand in Tsjaad! Ik nam op en werd uitgescholden in het Georgisch." Intussen is de tactiek op Tiktok brandstof voor komische filmpjes: opposanten zijn haast bezorgd en beledigd als ze nog niet gebeld werden. "Maar ik kan er niet mee lachen als ze mijn moeder aan de telefoon vragen of ze wil dat haar zonen in een lijkzak eindigen", zegt Japaridze. "En voor kinderen is het enorm intimiderend om doodsbedreigingen tegen hun ouders te krijgen." Na twee nachten ziekenhuis sprak hij een week geleden in het hart van Tbilisi 100.000 betogers toe.
Mannen zonder uniform
Al veertig dagen komt vooral gen Z zo goed als onafgebroken op straat tegen de regering. Hun strijd is haast existentieel. Het protest gaat om meer dan die 'Russische wet'. Het land staat op een kruispunt. Wordt het de volgende Russische dominosteen of kiest het voor een Europese toekomst? Je kunt de inzet in de straten van de hoofdstad voelen. Sinds de oorlog kleuren Oekraïense vlaggen her en der de muren en ook "Fuck Poetin" is al langer populair. Maar nu duiken almaar meer Europese vlaggen op.
Voor de zijgevel van het Georgische parlement, de ground zero van de betogingen, staat een schoonmaakploeg van de stad naar een Europese vlag te kijken. De laatste dagen bleven collega's slogans wegspuiten, maar tegen de blauwe verf zijn ze niet opgewassen. Ze geven op nog voor ze eraan beginnen. Agenten kijken toe. De hele straat staat vol politiewagens, maar vooral de auto's zonder opschriften en tjokvol mannen zonder uniform vallen op. Huurlingen, gaat het gerucht in de straten.
We spreken een beetje verderop af met Saba Meurmishvili (21). "Europese punctualiteit", zegt de student internationale relaties, als hij tot zijn eigen verbazing exact op het afgesproken uur het café binnenwandelt. Al weken trekt hij zo goed als elke avond de straat op. Gewapend met een rugzak met een gasmasker, een skibril en een product van de apotheek dat de pijn aan de ogen verzacht. Drie weken geleden zette de politie voor het eerst traangas, pepperspray, het waterkanon en rubberkogels in.
Meurmishvili lacht als hij vertelt dat hij helaas alleen aan de rubberkogels kon ontkomen, maar het was een beklemmende ervaring. "We konden geen kant meer op, ik had het gevoel dat ik het bewustzijn verloor." Hij haalt een Europese vlag uit zijn rugzak om te tonen wat er op het spel staat. "We vechten voor onze Europese toekomst. Zoals veel Georgische jongeren denk ik vaak aan vertrekken, maar toen we in december vorig jaar toch eindelijk kandidaat-lidstaat van de Europese Unie werden, begon ik hoop te krijgen. Met deze wet zet onze regering alles weer op losse schroeven."
Het valt op: sinds de oorlog in Oekraïne begint in Brussel het belang van uitbreiding weer door te dringen. Een dossier dat al jaren morsdood was, wordt nu plots geopolitiek cruciaal. Moldavië en Oekraïne kregen in 2022 al het statuut van 'kandidaat-lidstaat', maar Georgië viel uit de boot door het groeiende wantrouwen tegen de regerende partij, Georgische Droom, die sinds 2012 aan de macht is.
Magneet voor Russisch geld
Georgië ondervond de Russische brutaliteit al vaker. Het maakte tot 1991 deel uit van de Sovjet-Unie. In 2008 rolden de tanks van de grote buur opnieuw binnen. Zuid-Ossetië en Abchazië werden geamputeerd, sindsdien wordt een vijfde van het grondgebied door Russische troepen bezet. Er bestaan hier zelfs apps om te controleren of een product in de supermarkt uit Rusland komt. Aan officiële gebouwen wappert, behalve de Georgische, nog altijd de Europese vlag. Georgische Droom regeerde nooit zo prowesters als haar voorganger, maar de partij was wel altijd dubbelzinnig genoeg om Brussel en Moskou tevreden te houden.
De laatste tijd verandert de partij van koers. De regering nam geen sancties tegen Vladimir Poetin. Tbilisi werd vanaf 2022 een magneet voor Russisch geld en is de plek bij uitstek voor bedrijven die de sancties willen omzeilen. Brussel maakte Georgië in december toch kandidaat-lidstaat, maar dat was vooral om Rusland niet in de kaart te spelen. Met de wet saboteert de Georgische regering nu zelf de Europese toenadering en bewijst ze dat het Europese wantrouwen terecht was. Uit peilingen blijkt nochtans dat 80 procent van de bevolking voor toetreding is.
"Georgische Droom is eerder Russische Droom aan het worden, de partij danst naar het pijpen van Moskou en wil onze democratie breken om hier een nieuwe autocratische staat zoals in Wit-Rusland te installeren", zegt Saba Meurmishvili. Een jaar geleden brak er al protest uit tegen de wet, maar de regering trok haar staart in. Meurmishvili werd toen gearresteerd, vloog 48 uur in de cel, verscheen voor de rechter en moest een boete van 800 euro betalen wegens smaad aan de politie. Hij toont het filmpje waarop te zien is hoe hij braaf meeloopt met de agenten en als een heer zelf de deur van de politiewagen opent om in te stappen. "Hoezo, smaad aan de politie?" Een ngo stelde gratis een advocaat ter beschikking en betaalde de boete.
"Je begrijpt meteen waarom de regering de ngo's kapot wil. Ze zijn de enige die ons hier nog beschermen tegen het geweld van de staat." We vragen hem wat die Europese vlag die hij als een cape draagt voor hem betekent. "De rechtsstaat", zegt hij resoluut. Niet meteen een sexy woord voor Europese jongeren, toch? "Je weet pas wat je hebt als je het verliest. Ik vond het bovendien verfrissend om tijdens een bezoek aan Brussel amper politie te zien." "Kijk uit met wat je wenst", zegt hij, als we hem vertellen dat politieke partijen bij ons graag meer blauw op straat beloven. "Voor je het weet, werkt die politie voor partijen die je liever niet aan de macht wil."
Het kasteel op de heuvel
Hij vertrekt. Straks zal hij weer voor het parlement staan. Tegen de avond duiken er op de grote boulevard die door het hart van de stad loopt overal kraampjes op. Oude dames verkopen toeters en fluitjes, regenjassen en vooral veel vlaggen – Georgische en Europese, maar wie goed zoekt, kan er ook eentje van de Navo of de VS vinden. De massa is niet elke avond even groot, maar toch slagen de studenten er elke keer weer in om de slagader van de stad, die van het plein van de Helden naar het plein van de Vrijheid loopt, af te snijden. Vroeger stond daar nog een standbeeld van Lenin, vandaag is het de plek van waaruit je in de heuvels een gigantisch glazen kasteel ziet blinken dat net zo van de wereld is als zijn bewoner, Bidzina Ivanisjvili.
De rijkste man van Georgië bouwde zijn fortuin op het puin van de Sovjet-Unie. Er doen wilde verhalen de ronde: dat hij peperdure schilderijen aan zijn muren heeft hangen, dat hij zebra's als huisdieren houdt, een Frans paspoort kocht, kinderen heeft met albinisme. Ze kloppen allemaal. Ivanisjvili is niet verkozen, maar trekt wel aan de touwtjes bij Georgische Droom. De partij en het parlement dienen zo de belangen van een oligarch met Russische connecties.
Het blijft bizar dat Georgische Droom enkele maanden voor de verkiezingen een wet doorduwt die het volk zo woedend maakt. Over het waarom zijn er alleen maar theorieën. De regering zou de tegenkrachten nu al preventief willen uitschakelen omdat ze sowieso vreest zwakker uit de verkiezingen van oktober te komen. Ze wil graag de grondwet aanpassen, omdat de Europese en zelfs de Navo-toekomst van het land daarin zwart op wit op papier staat. Het zijn rode lijnen voor Rusland. Daarnaast werkte de wet ook als bliksemafleider voor een andere wet, helemaal op maat van Ivanisjvili, die van Tbilisi een offshoreparadijs wil maken. Sommige analisten denken ook dat de oligarch gewoon de bevelen van Poetin volgt. Nu Rusland de oorlog lijkt te winnen, veranderen de berekeningen. Het is het moment voor een geopolitieke bocht. Maar hij zou ook gewoon bang kunnen zijn. Zelfs politieke analisten kunnen alleen gissen naar wat er echt speelt.
Als de avond valt, schittert het kasteel van Ivanisjvili als een ster aan de hemel. Voor het parlement begint het volk toe te stromen. De sfeer is uitgelaten, als op een festival. De jongeren zingen en dansen op Georgische hymnes. Op het podium nemen de Litouwse en Estse ministers van Buitenlandse Zaken het woord. De scène doet denken aan de pro-Europese Maidan-protesten in Kiev die in 2014 de pro-Russische Viktor Janoekovitsj verdreven, tot grote woede van Moskou. Maar de protesten in Tbilisi zijn veel zachter. De kalender is ook anders: de Georgische president heeft zaterdag haar veto uitgesproken tegen de wet, het parlement zal dat nu wellicht nog voor de zomer vernietigen, maar in het najaar zijn er verkiezingen. De regering hoopt dat het protest tijdens de zomervakantie zachtjes zal verdampen. Ninutsa Khutsishvili (20) is daar ook bang voor, maar ze belooft niet op te geven. Ze zit samen met haar vriendinnen op de trappen van het parlement. Allemaal studenten rechten die nog geen enkele avond gemist hebben, zelfs ziek met koorts. "De inzet is te groot. We kennen onze geschiedenis, we hebben altijd al tegen Rusland moeten vechten. We zullen ons land niet laten verraden door onze regering."
Brussel of Moskou?
De studenten dulden geen Georgische politici op het podium en zijn trots dat het protest geen leiders heeft. Maar bij de verkiezingen wordt dat een probleem. De oppositie is verzwakt en versnipperd. Mikhail Saakasjvili, die na de geweldloze Rozenrevolutie – waarbij hij Eduard Sjevardnadze aan de kant schoof – van 2004 tot 2012 aan de macht was, zit in een ziekenhuis een gevangenisstraf uit. Hij is al lang niet meer populair. De macht steeg hem naar het hoofd en hij kreeg autoritaire trekken.
De Georgiërs verwijten hem dat hij Georgische Droom groot maakte en toch is zijn pro-Europese Verenigde Nationale Beweging nog altijd de grootste oppositiepartij. Of het protest nood heeft aan een charismatische leider, zoals haar ex-man ooit was, vragen we aan Sandra Roelofs, die toen first lady was en in tegenstelling tot Saakasjvili wel nog altijd erg geliefd is in het land. "Dat is de grote vraag. Er is haast bij, er moet nu iemand opstaan, het is het moment om door te pakken." De laatste keer dat ze haar man ging bezoeken, was in september, om de scheiding in te zetten. De laatste jaren bleek Saakajsvili een Oekraïens lief en twee buitenechtelijke kinderen te hebben. Roelofs moest het samen met de Georgiërs vernemen. Ze is niet van plan om op straat te komen, omdat de schaduw haar na woelige jaren "prima bevalt", maar ze staat wel 100 procent achter het protest. Haar ex-man was aan de macht toen Rusland binnenviel. "Nu hoeven ze niet eens binnen te vallen, ze trekken al aan de touwtjes."
De eindstrijd moet nog komen, verzekert iedereen ons. Het is onmogelijk te voorspellen of Georgië uiteindelijk naar Brussel of naar Moskou zal kantelen, maar hier in Tbilisi voert gen Z op enkele weken voor de Europese verkiezingen de krachtigste Europese campagne. Op de trappen voor het parlement waait in een kippenvelmoment de negende symfonie van Beethoven over de boulevard. "In geen enkele Europese hoofdstad wordt er vandaag met meer Europese vlaggen gezwaaid dan hier", drukte Gia Japaridze ons op het hart. "Zonder jullie steun overleven we het niet. Vergeet ons niet, laat ons niet in de steek!"
https://www.standaard.be/cnt/dmf20240517_97069931?utm_source=standaard&utm_medium=newsletter&utm_campaign=middagupdate&utm_content=small_1_middag&utm_term=0-5&M_BT=4233484026835
#2
Nieuwe ontwikkelingen op Defensiegebied / Re: Internationale ontwikkelin...
Last post by Parera - 19/05/2024 | 22:48 uurHet schijnt dat de Noren ook aan het kijken zijn naar een nieuw MLRS systeem. Er word voornamelijk bericht over HIMARS, maar hoe groot is de kans dat ze aansluiten bij NLD/DEN/DEU/SPA met de (EURO)Puls?
Het is bekend dat Duitsland samen met Noorwegen werkt aan de integratie van de Naval Strike Missile in de Puls. Het lijkt mij voor de hand liggen dat ze dus ook zelf voor dit systeem zullen kiezen? De PULS kan 4 NSM's dragen per voertuig met een bereik van +/- 250 km.
In 2022 is er een MOU ondertekend door Noorwegen en Zuid-Korea voor de levering van K239 Chunmoo MLRS systemen maar tot op heden is er geen contract getekend.
Het is bekend dat Duitsland samen met Noorwegen werkt aan de integratie van de Naval Strike Missile in de Puls. Het lijkt mij voor de hand liggen dat ze dus ook zelf voor dit systeem zullen kiezen? De PULS kan 4 NSM's dragen per voertuig met een bereik van +/- 250 km.
In 2022 is er een MOU ondertekend door Noorwegen en Zuid-Korea voor de levering van K239 Chunmoo MLRS systemen maar tot op heden is er geen contract getekend.
#3
Midden Oosten / Re: Spanning(en) rond Iran
Last post by Lex - 19/05/2024 | 21:58 uurVerongelukte helikopter Iraanse president Raisi zou gevonden zijn: nog geen duidelijkheid over lot
UZI - Een helikopter in het konvooi van de Iraanse president Ebrahim Raisi was zondag betrokken bij ,,een ongeval", melden staatsmedia. Het toestel zou een ,,harde landing" hebben gemaakt in de westelijke provincie Oost-Azerbeidzjan. De minister van Binnenlandse Zaken Ahmed Vahidi bevestigde het nieuws op de staatstelevisie. Verschillende Iraanse media schrijven dat Raisi aan boord van de helikopter was.
Lees verder: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1317712048/verongelukte-helikopter-iraanse-president-raisi-zou-gevonden-zijn-nog-geen-duidelijkheid-over-lot
Telegraaf, 19-05-2024
UZI - Een helikopter in het konvooi van de Iraanse president Ebrahim Raisi was zondag betrokken bij ,,een ongeval", melden staatsmedia. Het toestel zou een ,,harde landing" hebben gemaakt in de westelijke provincie Oost-Azerbeidzjan. De minister van Binnenlandse Zaken Ahmed Vahidi bevestigde het nieuws op de staatstelevisie. Verschillende Iraanse media schrijven dat Raisi aan boord van de helikopter was.
Lees verder: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1317712048/verongelukte-helikopter-iraanse-president-raisi-zou-gevonden-zijn-nog-geen-duidelijkheid-over-lot
Telegraaf, 19-05-2024
#4
Europa / Re: Rusland's Expansie
Last post by Ace1 - 19/05/2024 | 18:45 uurOekraïne machteloos tegen Russische bommen en drones
De luchtafweer van Oekraïne is totaal niet opgewassen tegen de barrage van drones en raketten die uit Rusland komen, zegt buitenlandcommentator Bernard Hammelburg. De Deense premier Mette Frederiksen sprak zich deze week uit over de mogelijkheid de Oekraïners daarom binnen een maand F-16's te gaan leveren.
BNR zet het belangrijkste nieuws over de oorlog in Oekraïne van deze week voor jou op een rij zodat je volledig op de hoogte bent.
'Het is zoveel dat de Oekraïense luchtafweer onvoldoende in staat is om daar iets aan te doen', zegt Hammelburg. Zelfs als de Oekraïners F-16's krijgen, is de vraag hoeveel ze daarmee kunnen. Een groot struikelblok is volgens Hammelburg de beheersing van de Engelse taal. 'Het is niet heel moeilijk om een F-16 te vliegen, maar de vraag is wel in hoeverre de piloten al in staat zijn om er gevechten mee te voeren. Daarnaast is het onderhoud zeer ingewikkeld en belangrijk, dus alle mechanici op de grond moeten Engels kunnen.'
In hoeverre de Oekraïners op dit moment het initiatief ontberen, wordt benadrukt door Oekraïne-correspondent Chris Colijn: 'Het is opvallend hoe makkelijk de Russen door de Oekraïense linies kunnen stoten'. Waar de Oekraïners nog zelf in de aanval zijn, gaat het zeer moeizaam. 'Maar hier boeken de Russen ineens honderd vierkante kilometer terreinwinst in een weekend tijd. Dat is heel zorgelijk voor de Oekraïners.'
Nieuwe Russische raketten
De Russen hebben niet alleen veel materiaal, ze hebben ook een nieuwe raket. Deze week werd de intercontinentale ballistische raket Bulava in gebruik genomen, meldde het staatspersbureau TASS. Deze raket is in tests vanuit een onderzeeër gelanceerd, en zou tot wel zes kernkoppen kunnen dragen.
Russisch minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov zei tijdens een zitting over zijn herbenoeming dat Rusland er klaar voor is als het westen voor Oekraïne wil vechten op het slagveld. Lavrov, die inmiddels alweer zo'n twee decennia minister van Buitenlandse Zaken is, sprak tijdens een parlementaire hoorzitting over zijn herbenoeming in de nieuwe regering die wordt gevormd nadat Poetin deze maand aan een nieuwe termijn van zes jaar is begonnen.
https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10547265/oekraine-machteloos-tegen-russische-bommen-en-drones
De luchtafweer van Oekraïne is totaal niet opgewassen tegen de barrage van drones en raketten die uit Rusland komen, zegt buitenlandcommentator Bernard Hammelburg. De Deense premier Mette Frederiksen sprak zich deze week uit over de mogelijkheid de Oekraïners daarom binnen een maand F-16's te gaan leveren.
BNR zet het belangrijkste nieuws over de oorlog in Oekraïne van deze week voor jou op een rij zodat je volledig op de hoogte bent.
'Het is zoveel dat de Oekraïense luchtafweer onvoldoende in staat is om daar iets aan te doen', zegt Hammelburg. Zelfs als de Oekraïners F-16's krijgen, is de vraag hoeveel ze daarmee kunnen. Een groot struikelblok is volgens Hammelburg de beheersing van de Engelse taal. 'Het is niet heel moeilijk om een F-16 te vliegen, maar de vraag is wel in hoeverre de piloten al in staat zijn om er gevechten mee te voeren. Daarnaast is het onderhoud zeer ingewikkeld en belangrijk, dus alle mechanici op de grond moeten Engels kunnen.'
In hoeverre de Oekraïners op dit moment het initiatief ontberen, wordt benadrukt door Oekraïne-correspondent Chris Colijn: 'Het is opvallend hoe makkelijk de Russen door de Oekraïense linies kunnen stoten'. Waar de Oekraïners nog zelf in de aanval zijn, gaat het zeer moeizaam. 'Maar hier boeken de Russen ineens honderd vierkante kilometer terreinwinst in een weekend tijd. Dat is heel zorgelijk voor de Oekraïners.'
Nieuwe Russische raketten
De Russen hebben niet alleen veel materiaal, ze hebben ook een nieuwe raket. Deze week werd de intercontinentale ballistische raket Bulava in gebruik genomen, meldde het staatspersbureau TASS. Deze raket is in tests vanuit een onderzeeër gelanceerd, en zou tot wel zes kernkoppen kunnen dragen.
Russisch minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov zei tijdens een zitting over zijn herbenoeming dat Rusland er klaar voor is als het westen voor Oekraïne wil vechten op het slagveld. Lavrov, die inmiddels alweer zo'n twee decennia minister van Buitenlandse Zaken is, sprak tijdens een parlementaire hoorzitting over zijn herbenoeming in de nieuwe regering die wordt gevormd nadat Poetin deze maand aan een nieuwe termijn van zes jaar is begonnen.
https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10547265/oekraine-machteloos-tegen-russische-bommen-en-drones
#5
Defensie Nieuws & Media (Internationaal) / Re: Europese Defensief indust...
Last post by Ace1 - 19/05/2024 | 18:43 uurUnterlüß, waar de Duitse wapenindustrie fabrieken bijbouwt: "De naïviteit is weg. Men beseft nu: vrede krijg je niet zomaar"
In het Duitse dorpje Unterlüß drijft wapen�bedrijf Rheinmetall zijn productie flink op. De bouw van nieuwe fabriekshallen wordt er vooral toegejuicht, pacifisme heeft de wind tegen. "Arbeiders van de fabriek worden niet langer scheef bekeken", zegt de lokale dominee. Ook hij steunt nu de wapenindustrie.
"We hebben het beste, schoonste water uit heel Duitsland", pocht burgemeester Kurt Wilks. Zijn kleine dorp Unterlüß, op een halfuur rijden van Hannover, heeft zich lang geleden in de groene natuurgebieden van Neder�saksen genesteld. Op een rustige dag hoor je de vogels in het natuurgebied aan de rand van het dorp. Op andere dagen wordt die rust af en toe verstoord door een knal. Dan testen de mannen van Rheinmetall hun artillerie. "Vroeger hoorde je het veel vaker. Maar met de wapens van tegenwoordig is het lawaai verminderd. We zijn er intussen aan gewend, wij horen de knallen niet meer", zegt Wilks.
Op het einde van de 19de eeuw kocht de Rheinische Metallwaaren- und Maschinenfabrik Actiengesellschaft in de Lüneburger Heide meer dan 1.000 hectare grond om er kanonnen van groot kaliber te testen en te tonen. Er kwamen fabrieksgebouwen en arbeiderswoningen. Tijdens de twee wereldoorlogen was de firma een belangrijke wapen- en munitieleverancier. Dwang�arbeiders werkten er aan de band.
Bij de bevrijding bombardeerden de geallieerden de fabriek. Tien jaar later, toen Duitsland weer een leger kreeg, begon de firma weer wapens te produceren. Vandaag tonen luchtbeelden hoeveel ruimte de wapenfabrikant rond het dorp inneemt. Rheinmetall is de belangrijkste werkgever voor de 3.300 inwoners van het dorp. Een op de vier werkt in of voor de wapenfabriek, de anderen wonen iets verderaf
"Ons lot was altijd met het bedrijf verbonden", vertelt Wilfried Manneke, dominee op rust. Hij toont een foto van het kruis in de kerk, gemaakt uit een onderdeel van een Leopard 2-tank. Manneke was altijd bijzonder kritisch voor Rheinmetall. Ter voorbereiding van mijn bezoek aan Unterlüß had hij enkele documentaires opgestuurd over 'duistere deals' die het bedrijf in het verleden heeft gesloten. "Zeker bekijken", was zijn boodschap.
Linkse bende
Manneke heeft zich altijd in een spagaat bevonden omdat vele kerkgangers hun brood in de fabriek verdienen. In zijn preken wilde Manneke de duiven aansporen zonder de haviken te beledigen. Toen in 1994 de naam van het gebedshuis veranderde van 'Kerk voor de oorlogsslachtoffers' in 'Vredeskerk' bleven acht kerkgangers voorgoed thuis. Manneke nam altijd deel aan de demonstraties tegen Rheinmetall, maar hij ging nooit mee tot aan de poort van het bedrijf. "Ik wilde vermijden dat de arbeiders die de fabriek verlieten hun dominee bij de tegenstanders zouden zien."
De betogingen waren de burgemeester een doorn in het oog. Hij spreekt over rellen en ruziezoekers die naar zijn dorp afzakten om keet te schoppen. "Sommige arbeiders werden bespuugd en beschimpt, de stroomvoorziening werd verstoord. Enkele activisten hadden hun vingertoppen met zuur ingesmeerd zodat ze geen vingerafdrukken konden achterlaten", zegt hij. "Neen, die 'linkse bende' kon hier bij de lokale bevolking op weinig goodwill rekenen."
Aan de rand van het dorp schrapen graafmachines de bovenste laag van de grond weg. Aan een bordje op een raster dat rond het domein gespannen is, staat de tekst: "Opslagruimtes voor voertuigen met explosieven of munitie". "Ja, hier komen de nieuwe fabriekshallen", bevestigt een bouwvakker, die het verbod om met de pers te praten straal negeert. Rheinmetall is niet bepaald gul voor de pers die Unterlüß bezoekt: officiële interview-aanvragen worden afgewimpeld, arbeiders spreken is onmogelijk. Volgens Manneke, die enkele werknemers kent, hebben ze spreekverbod gekregen. Alleen strak geregisseerde bezoeken van enkele Duitse media mogen een glimp van de fabriek tonen.
In de nieuwe productie-eenheid, die binnen twee tot drie jaar op volle toeren moet draaien, zal Rheinmetall munitie, onderdelen voor raketartillerie en springstof produceren. Dan moeten jaarlijks 200.000 granaten het bedrijf verlaten. De investering bedraagt 300 miljoen euro en betekent vijfhonderd extra arbeidsplaatsen in Unterlüß.
Voor de eerste spadesteek kwamen Duits bondskanselier Olaf Scholz, de minister van Defensie Boris Pistorius en Mette Frederiksen, de minister-president van Denemarken, op 12 februari naar Unterlüß. "Alleen op deze manier kunnen we van ons leger een van de meest efficiënte van Europa maken", zei Scholz op een persconferentie. "Dat is nodig, want we leven niet meer in tijden van vrede." Zijn regering heeft 100 miljard euro geleend en in een speciaal fonds gestoken om het leger beter uit te rusten. De defensiebedrijven varen er wel bij.
Ongeveer een jaar geleden kwam Pistorius, hij was toen nog maar een maand minister, al op bezoek bij Rheinmetall. Om Oekraïne te helpen tegen de Russische aanvallers had Duitsland zijn wapendepots met tanks en munitie geleegd en de minister zei dat de defensie-industrie haar productie moest opdrijven om de wapens te leveren die Oekraïne nodig heeft. Veel meer dan zijn kanselier, die onmiddellijk na de Russische invasie het begrip Zeitenwendehanteerde, belichaamt Pistorius de nieuwe flinke Duitse houding. Hij zegt dat zijn land weer "oorlogsvaardig" moet zijn en smeedt banden met de defensiebedrijven. Zij zagen hun omzet de laatste twee jaren flink stijgen. Sinds februari 2022 is de beurswaarde van Rheinmetall verdrievoudigd.
De kwade buur
Op 20 maart 2023 introduceerde ceo Armin Papperger zijn bedrijf op de DAX, de beursindex van veertig topbedrijven in Duitsland. Het lelijke eendje zwemt sindsdien tussen de zwanen. "Ik wil deze dag aan ons personeel wijden. Misschien hebben zij de laatste 24 jaar nooit de erkenning gekregen waarop ze recht hadden", zei hij in zijn toespraak op de beurs van Frankfurt.
De Zeitenwende is zeker in Unterlüß voelbaar. "De werknemers vertellen me dat ze minder scheef worden bekeken. Hun vrienden en kennissen tonen interesse voor hun werk", zegt dominee Manneke.
Hij neemt niet langer deel aan de vredesbetogingen. Hoewel hij principieel van mening is dat Rhein�metall niet mag leveren aan conflictgebieden, bekijkt hij de oorlog op Oekraïense bodem met andere ogen. "Ook ik heb lang gedacht dat we door vrienden waren omringd en dat ons leger zich niet extra moest uitrusten. Maar Oekraïne wordt aangevallen en moet zich kunnen verdedigen om te vermijden dat het hele land dezelfde gruwelijke misdaden ondergaat als Boetsja (waar de Russen in de eerste maanden van de invasie onschuldige en soms geknevelde burgers hebben vermoord, red.)." Hij zegt dat de kerk eigenlijk tot dialoog moet oproepen, "maar ja". Dan haalt hij lichtjes de schouders op en citeert uit Willem Tell, het toneelstuk van Friedrich Schiller: "Es kann der Frömmste nicht in Frieden bleiben, wenn es dem bösen Nachbar nicht gefällt" ("Zelfs de meest vrome kan niet in vrede blijven leven als zijn kwade buur dat niet wil").
Burgemeester Wilks is tevreden. Zijn inwoners, die vroeger vaak met de nek werden aangekeken omdat ze dodelijke wapens maken, dienen nu 's lands belang. "De naïviteit is weg. Nu beseft men dat je vrede niet zomaar krijgt." Hij illustreert de nieuwe sfeer met de bocht die Anton Hofreiter heeft genomen, een belangrijke groene politicus die sinds de invasie het pacifisme heeft laten varen en elke gelegenheid gebruikt om voor meer wapenleveringen te pleiten. Eigenlijk staat niemand beter dan Hofreiter symbool voor de nieuwe tijd in Duitsland.
Vredesduif op de borst
De investering van 300 miljoen in Unterlüß doet de burgemeester dromen. Hij hoopt dat de vijfhonderd nieuwe personeelsleden zich in zijn dorp zullen vestigen. In de Berliner Straße wachten oude woningen van Rheinmetall die de gemeente grondig heeft gerenoveerd, maar waarvoor weinig interesse is. Nieuwe inwoners, waarschijnlijk hoog�geschoolden met een goed inkomen, zouden via de belastingen de gemeentekas kunnen spijzen. Wilks overlegt met de belangrijke werkgever over hoe ze de nieuwe arbeidskrachten kunnen over�halen om naar Unterlüß te verhuizen. "Ik probeer al zo lang om hier weer een restaurant of een café te krijgen", zegt hij. "Het laatste heeft jaren geleden de deuren gesloten."
Waarschijnlijk zouden Hans-Dietrich Springhorn en Malcolm Chamberlain best tevreden zijn met een café in Unterlüß, maar de uitbreiding van Rhein�metall is hen dat niet waard. Springhorn, met een vredesduifspeldje op de borst en op zijn pet, is een oudgediende van de vredesbeweging. Bij de betogingen loopt hij steevast voorop. "Bij elke oorlog merk je dat de oorlogsindustrie er garen bij spint", zegt hij op een rustige middag in het park. Dat Rheinmetall in Unterlüß als het nieuwe wirtschafswunder wordt gezien, zint hem niet. Hij vreest dat de vijfhonderd nieuwe werknemers de sfeer in het dorp helemaal pro wapenindustrie zullen doen kantelen. "Het bedrijf zal ook vooral hoog�opgeleiden aantrekken, die niet tevreden zijn met de bestaande woningen. Er zullen nieuwe, chiquere wijken komen." Hij vreest ook dat de Russen, als ze Duitsland willen straffen voor de wapenleveringen aan Oekraïne, de gebouwen van Rheinmetall in het vizier zullen nemen. "Wij zijn een van de voornaamste doelwitten, net als op het einde van de Tweede Wereldoorlog."
Maar er zit hem wel meer dwars: hij vindt dat het geld dat de overheid nu in de wapenindustrie pompt beter naar armoedebestrijding of de verhoging van de pensioenen zou gaan. "Wij hebben niks met dat conflict te maken, de Duitse soevereiniteit wordt niet bedreigd", vindt Springhorn.
Sinds 2017 organiseert hij mee de jaarlijkse vredeskampen in het dorp. Dan wordt in het park een grote circustent opgesteld en komen wel honderd vredesactivisten gedurende een week samen om over vrede en actie te praten. "Oké, de radicale activisten zijn er dan ook bij, maar tot geweld is het, bij mijn weten, nooit gekomen", zegt hij.
Malcolm Chamberlain, die Duits met een Engels accent spreekt, kwam in de jaren 70 als Britse soldaat naar Duitsland. Hij was meteen onder de indruk van het pacifisme en de Nie wieder Krieg-gedachte. Na zijn dienst in het leger heeft hij even als wapenmecanicien bij Rheinmetall gewerkt, maar gaandeweg voelde hij zich steeds meer een pacifist. Hij heeft respect voor kanselier Scholz, die in dit "hitsige" klimaat het hoofd koel houdt en geen Taurus-lange�afstandsraketten wil leveren. "Dat is wat anders dan 'Panzer-Toni', die almaar meer wapens voor Oekraïne vraagt", zegt hij met een sneer naar Anton Hofreiter, de groene politicus.
De mannen voelen zich niet gehoord. "Soms mag ik mijn mening weleens in de media verkondigen, maar we slagen er niet in het debat aan te zwengelen", zegt Springhorn. "De krijgers krijgen nu alle ruimte. Zo werkt massabeïnvloeding."
Tuinhuis in brand
Samen met Chamberlain zoekt hij andere media op "om een genuanceerd beeld te krijgen". Vele van zijn nieuwsbronnen worden propagandakanalen van Poetin genoemd. "Men noemt ons weleens Putinversteher. Maar wat betekent dat? Wij proberen tenminste de beweegredenen van Poetin te begrijpen. Dat is de enige manier om tot een dialoog te komen."
De twee mannen zijn tevreden dat de linkse Sahra Wagenknecht bij de Europese verkiezingen met een eigen partij opkomt. Zij is tegen de wapenleveringen aan Oekraïne en pleit voor vredesonderhandelingen. Bundnis Sahra Wagen�knecht (BSW) boort een onbegrepen publiek aan. In een peiling van 2 mei behaalde BSW bij de Europese verkiezingen, als gloednieuwe partij, 7 procent. De tegenstanders van de zware investeringen in defensie zijn vaak veteranen van de belangrijke vredesbeweging in Duitsland, die de strijd in Oekraïne analyseren volgens het model van de Koude Oorlog en dan, net als vroeger, "de Amerikanen en hun expansiedrift" met de vinger wijzen. Hun visie krijgt weerklank bij extreemrechts, dat graag zoete broodjes bakt met Moskou of Peking.
De oorlog in Oekraïne en het Zeitenwende-beleid heeft in Duitsland tot een grotere polarisatie geleid. Onlangs is zelfs het tuinhuis van de ceo van Rheinmetall, niet zover van Unterlüß, in brand gestoken. Op enkele honderden meters van Pappergers villa woont dominee Manneke. Heeft hij de Rhein�metaller, in dit nieuwe klimaat, al op de koffie gevraagd? Manneke lacht en zegt: "Niemals!"
https://m.standaard.be/cnt/dmf20240515_95864345?journeybuilder=nopaywall
In het Duitse dorpje Unterlüß drijft wapen�bedrijf Rheinmetall zijn productie flink op. De bouw van nieuwe fabriekshallen wordt er vooral toegejuicht, pacifisme heeft de wind tegen. "Arbeiders van de fabriek worden niet langer scheef bekeken", zegt de lokale dominee. Ook hij steunt nu de wapenindustrie.
"We hebben het beste, schoonste water uit heel Duitsland", pocht burgemeester Kurt Wilks. Zijn kleine dorp Unterlüß, op een halfuur rijden van Hannover, heeft zich lang geleden in de groene natuurgebieden van Neder�saksen genesteld. Op een rustige dag hoor je de vogels in het natuurgebied aan de rand van het dorp. Op andere dagen wordt die rust af en toe verstoord door een knal. Dan testen de mannen van Rheinmetall hun artillerie. "Vroeger hoorde je het veel vaker. Maar met de wapens van tegenwoordig is het lawaai verminderd. We zijn er intussen aan gewend, wij horen de knallen niet meer", zegt Wilks.
Op het einde van de 19de eeuw kocht de Rheinische Metallwaaren- und Maschinenfabrik Actiengesellschaft in de Lüneburger Heide meer dan 1.000 hectare grond om er kanonnen van groot kaliber te testen en te tonen. Er kwamen fabrieksgebouwen en arbeiderswoningen. Tijdens de twee wereldoorlogen was de firma een belangrijke wapen- en munitieleverancier. Dwang�arbeiders werkten er aan de band.
Bij de bevrijding bombardeerden de geallieerden de fabriek. Tien jaar later, toen Duitsland weer een leger kreeg, begon de firma weer wapens te produceren. Vandaag tonen luchtbeelden hoeveel ruimte de wapenfabrikant rond het dorp inneemt. Rheinmetall is de belangrijkste werkgever voor de 3.300 inwoners van het dorp. Een op de vier werkt in of voor de wapenfabriek, de anderen wonen iets verderaf
"Ons lot was altijd met het bedrijf verbonden", vertelt Wilfried Manneke, dominee op rust. Hij toont een foto van het kruis in de kerk, gemaakt uit een onderdeel van een Leopard 2-tank. Manneke was altijd bijzonder kritisch voor Rheinmetall. Ter voorbereiding van mijn bezoek aan Unterlüß had hij enkele documentaires opgestuurd over 'duistere deals' die het bedrijf in het verleden heeft gesloten. "Zeker bekijken", was zijn boodschap.
Linkse bende
Manneke heeft zich altijd in een spagaat bevonden omdat vele kerkgangers hun brood in de fabriek verdienen. In zijn preken wilde Manneke de duiven aansporen zonder de haviken te beledigen. Toen in 1994 de naam van het gebedshuis veranderde van 'Kerk voor de oorlogsslachtoffers' in 'Vredeskerk' bleven acht kerkgangers voorgoed thuis. Manneke nam altijd deel aan de demonstraties tegen Rheinmetall, maar hij ging nooit mee tot aan de poort van het bedrijf. "Ik wilde vermijden dat de arbeiders die de fabriek verlieten hun dominee bij de tegenstanders zouden zien."
De betogingen waren de burgemeester een doorn in het oog. Hij spreekt over rellen en ruziezoekers die naar zijn dorp afzakten om keet te schoppen. "Sommige arbeiders werden bespuugd en beschimpt, de stroomvoorziening werd verstoord. Enkele activisten hadden hun vingertoppen met zuur ingesmeerd zodat ze geen vingerafdrukken konden achterlaten", zegt hij. "Neen, die 'linkse bende' kon hier bij de lokale bevolking op weinig goodwill rekenen."
Aan de rand van het dorp schrapen graafmachines de bovenste laag van de grond weg. Aan een bordje op een raster dat rond het domein gespannen is, staat de tekst: "Opslagruimtes voor voertuigen met explosieven of munitie". "Ja, hier komen de nieuwe fabriekshallen", bevestigt een bouwvakker, die het verbod om met de pers te praten straal negeert. Rheinmetall is niet bepaald gul voor de pers die Unterlüß bezoekt: officiële interview-aanvragen worden afgewimpeld, arbeiders spreken is onmogelijk. Volgens Manneke, die enkele werknemers kent, hebben ze spreekverbod gekregen. Alleen strak geregisseerde bezoeken van enkele Duitse media mogen een glimp van de fabriek tonen.
In de nieuwe productie-eenheid, die binnen twee tot drie jaar op volle toeren moet draaien, zal Rheinmetall munitie, onderdelen voor raketartillerie en springstof produceren. Dan moeten jaarlijks 200.000 granaten het bedrijf verlaten. De investering bedraagt 300 miljoen euro en betekent vijfhonderd extra arbeidsplaatsen in Unterlüß.
Voor de eerste spadesteek kwamen Duits bondskanselier Olaf Scholz, de minister van Defensie Boris Pistorius en Mette Frederiksen, de minister-president van Denemarken, op 12 februari naar Unterlüß. "Alleen op deze manier kunnen we van ons leger een van de meest efficiënte van Europa maken", zei Scholz op een persconferentie. "Dat is nodig, want we leven niet meer in tijden van vrede." Zijn regering heeft 100 miljard euro geleend en in een speciaal fonds gestoken om het leger beter uit te rusten. De defensiebedrijven varen er wel bij.
Ongeveer een jaar geleden kwam Pistorius, hij was toen nog maar een maand minister, al op bezoek bij Rheinmetall. Om Oekraïne te helpen tegen de Russische aanvallers had Duitsland zijn wapendepots met tanks en munitie geleegd en de minister zei dat de defensie-industrie haar productie moest opdrijven om de wapens te leveren die Oekraïne nodig heeft. Veel meer dan zijn kanselier, die onmiddellijk na de Russische invasie het begrip Zeitenwendehanteerde, belichaamt Pistorius de nieuwe flinke Duitse houding. Hij zegt dat zijn land weer "oorlogsvaardig" moet zijn en smeedt banden met de defensiebedrijven. Zij zagen hun omzet de laatste twee jaren flink stijgen. Sinds februari 2022 is de beurswaarde van Rheinmetall verdrievoudigd.
De kwade buur
Op 20 maart 2023 introduceerde ceo Armin Papperger zijn bedrijf op de DAX, de beursindex van veertig topbedrijven in Duitsland. Het lelijke eendje zwemt sindsdien tussen de zwanen. "Ik wil deze dag aan ons personeel wijden. Misschien hebben zij de laatste 24 jaar nooit de erkenning gekregen waarop ze recht hadden", zei hij in zijn toespraak op de beurs van Frankfurt.
De Zeitenwende is zeker in Unterlüß voelbaar. "De werknemers vertellen me dat ze minder scheef worden bekeken. Hun vrienden en kennissen tonen interesse voor hun werk", zegt dominee Manneke.
Hij neemt niet langer deel aan de vredesbetogingen. Hoewel hij principieel van mening is dat Rhein�metall niet mag leveren aan conflictgebieden, bekijkt hij de oorlog op Oekraïense bodem met andere ogen. "Ook ik heb lang gedacht dat we door vrienden waren omringd en dat ons leger zich niet extra moest uitrusten. Maar Oekraïne wordt aangevallen en moet zich kunnen verdedigen om te vermijden dat het hele land dezelfde gruwelijke misdaden ondergaat als Boetsja (waar de Russen in de eerste maanden van de invasie onschuldige en soms geknevelde burgers hebben vermoord, red.)." Hij zegt dat de kerk eigenlijk tot dialoog moet oproepen, "maar ja". Dan haalt hij lichtjes de schouders op en citeert uit Willem Tell, het toneelstuk van Friedrich Schiller: "Es kann der Frömmste nicht in Frieden bleiben, wenn es dem bösen Nachbar nicht gefällt" ("Zelfs de meest vrome kan niet in vrede blijven leven als zijn kwade buur dat niet wil").
Burgemeester Wilks is tevreden. Zijn inwoners, die vroeger vaak met de nek werden aangekeken omdat ze dodelijke wapens maken, dienen nu 's lands belang. "De naïviteit is weg. Nu beseft men dat je vrede niet zomaar krijgt." Hij illustreert de nieuwe sfeer met de bocht die Anton Hofreiter heeft genomen, een belangrijke groene politicus die sinds de invasie het pacifisme heeft laten varen en elke gelegenheid gebruikt om voor meer wapenleveringen te pleiten. Eigenlijk staat niemand beter dan Hofreiter symbool voor de nieuwe tijd in Duitsland.
Vredesduif op de borst
De investering van 300 miljoen in Unterlüß doet de burgemeester dromen. Hij hoopt dat de vijfhonderd nieuwe personeelsleden zich in zijn dorp zullen vestigen. In de Berliner Straße wachten oude woningen van Rheinmetall die de gemeente grondig heeft gerenoveerd, maar waarvoor weinig interesse is. Nieuwe inwoners, waarschijnlijk hoog�geschoolden met een goed inkomen, zouden via de belastingen de gemeentekas kunnen spijzen. Wilks overlegt met de belangrijke werkgever over hoe ze de nieuwe arbeidskrachten kunnen over�halen om naar Unterlüß te verhuizen. "Ik probeer al zo lang om hier weer een restaurant of een café te krijgen", zegt hij. "Het laatste heeft jaren geleden de deuren gesloten."
Waarschijnlijk zouden Hans-Dietrich Springhorn en Malcolm Chamberlain best tevreden zijn met een café in Unterlüß, maar de uitbreiding van Rhein�metall is hen dat niet waard. Springhorn, met een vredesduifspeldje op de borst en op zijn pet, is een oudgediende van de vredesbeweging. Bij de betogingen loopt hij steevast voorop. "Bij elke oorlog merk je dat de oorlogsindustrie er garen bij spint", zegt hij op een rustige middag in het park. Dat Rheinmetall in Unterlüß als het nieuwe wirtschafswunder wordt gezien, zint hem niet. Hij vreest dat de vijfhonderd nieuwe werknemers de sfeer in het dorp helemaal pro wapenindustrie zullen doen kantelen. "Het bedrijf zal ook vooral hoog�opgeleiden aantrekken, die niet tevreden zijn met de bestaande woningen. Er zullen nieuwe, chiquere wijken komen." Hij vreest ook dat de Russen, als ze Duitsland willen straffen voor de wapenleveringen aan Oekraïne, de gebouwen van Rheinmetall in het vizier zullen nemen. "Wij zijn een van de voornaamste doelwitten, net als op het einde van de Tweede Wereldoorlog."
Maar er zit hem wel meer dwars: hij vindt dat het geld dat de overheid nu in de wapenindustrie pompt beter naar armoedebestrijding of de verhoging van de pensioenen zou gaan. "Wij hebben niks met dat conflict te maken, de Duitse soevereiniteit wordt niet bedreigd", vindt Springhorn.
Sinds 2017 organiseert hij mee de jaarlijkse vredeskampen in het dorp. Dan wordt in het park een grote circustent opgesteld en komen wel honderd vredesactivisten gedurende een week samen om over vrede en actie te praten. "Oké, de radicale activisten zijn er dan ook bij, maar tot geweld is het, bij mijn weten, nooit gekomen", zegt hij.
Malcolm Chamberlain, die Duits met een Engels accent spreekt, kwam in de jaren 70 als Britse soldaat naar Duitsland. Hij was meteen onder de indruk van het pacifisme en de Nie wieder Krieg-gedachte. Na zijn dienst in het leger heeft hij even als wapenmecanicien bij Rheinmetall gewerkt, maar gaandeweg voelde hij zich steeds meer een pacifist. Hij heeft respect voor kanselier Scholz, die in dit "hitsige" klimaat het hoofd koel houdt en geen Taurus-lange�afstandsraketten wil leveren. "Dat is wat anders dan 'Panzer-Toni', die almaar meer wapens voor Oekraïne vraagt", zegt hij met een sneer naar Anton Hofreiter, de groene politicus.
De mannen voelen zich niet gehoord. "Soms mag ik mijn mening weleens in de media verkondigen, maar we slagen er niet in het debat aan te zwengelen", zegt Springhorn. "De krijgers krijgen nu alle ruimte. Zo werkt massabeïnvloeding."
Tuinhuis in brand
Samen met Chamberlain zoekt hij andere media op "om een genuanceerd beeld te krijgen". Vele van zijn nieuwsbronnen worden propagandakanalen van Poetin genoemd. "Men noemt ons weleens Putinversteher. Maar wat betekent dat? Wij proberen tenminste de beweegredenen van Poetin te begrijpen. Dat is de enige manier om tot een dialoog te komen."
De twee mannen zijn tevreden dat de linkse Sahra Wagenknecht bij de Europese verkiezingen met een eigen partij opkomt. Zij is tegen de wapenleveringen aan Oekraïne en pleit voor vredesonderhandelingen. Bundnis Sahra Wagen�knecht (BSW) boort een onbegrepen publiek aan. In een peiling van 2 mei behaalde BSW bij de Europese verkiezingen, als gloednieuwe partij, 7 procent. De tegenstanders van de zware investeringen in defensie zijn vaak veteranen van de belangrijke vredesbeweging in Duitsland, die de strijd in Oekraïne analyseren volgens het model van de Koude Oorlog en dan, net als vroeger, "de Amerikanen en hun expansiedrift" met de vinger wijzen. Hun visie krijgt weerklank bij extreemrechts, dat graag zoete broodjes bakt met Moskou of Peking.
De oorlog in Oekraïne en het Zeitenwende-beleid heeft in Duitsland tot een grotere polarisatie geleid. Onlangs is zelfs het tuinhuis van de ceo van Rheinmetall, niet zover van Unterlüß, in brand gestoken. Op enkele honderden meters van Pappergers villa woont dominee Manneke. Heeft hij de Rhein�metaller, in dit nieuwe klimaat, al op de koffie gevraagd? Manneke lacht en zegt: "Niemals!"
https://m.standaard.be/cnt/dmf20240515_95864345?journeybuilder=nopaywall
#6
Defensie Nieuws & Media (Internationaal) / Re: Europese Defensief indust...
Last post by Ace1 - 19/05/2024 | 18:33 uur'De herontwikkeling van Europese defensieapparaten duurt nog wel tien jaar'
Het duurt nog een jaar of tien voordat de Europese defensieapparaten herbewapend zijn. Dat voorspelt Michelle Haas, onderzoeker aan de Universiteit van Gent. 'De defensie-industrie duurt er lang over om een nieuwe productielijn op te zetten.'
Op 24 februari 2022 veranderde de Europese perceptie van Rusland in één klap door de invasie van Oekraïne. Als gevolg daarvan sprak de Duitse bondskanselier Scholz van een 'Zeitenwende', oftewel een keerpunt. In heel Europa gingen we meer investeren in defensie.
Het defensieapparaat was in bijna alle Europese landen na de Koude Oorlog wegbezuinigd. De annexatie van de Krim in 2014 vormde een eerste keerpunt. Zeker in Oost-Europa is men toen weer langzaamaan meer gaan investeren in Defensie. In andere delen van Europa werd die noodzaak minder gevoeld. Nederland is hierop een uitzondering. Door het neerhalen van MH17 kwam het conflict in Oekraïne hier eerder dan in de rest van West-Europa op de politieke agenda te staan. 'Maar ook hier is het natuurlijk sinds 2022 veel urgenter geworden', zegt Haas.
Nog steeds verschillen landen van elkaar in hoe ze de oorlog in Oekraïne aanvliegen. Bijna iedereen heeft zijn defensiebudget opgeschroefd, maar waartoe dat gebeurt verschilt per land. Zo biedt de oorlog in Oekraïne Spanje de mogelijkheid meer te investeren in Defensie, maar doet Spanje dit vooral om Marokko af te schrikken. Dat geldt ook voor Griekenland, dat zich bewapent tegen Turkije. 'Voor hen is Rusland heel duidelijk geen existentiële dreiging.' Landen uit Oost-Europa en de Baltische staten vrezen op hun beurt wel dat het conflict zich uitbreidt naar hun grenzen, zegt Haas. 'Landen denken altijd aan hun eigen verdediging.'
Diversere productie-output
Er gaat meer geld naar de defensie-industrie. Toch is Europa twee jaar na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne nog lang niet op het punt waar het hadden willen zijn. Haas wijt dit onder meer aan problemen in de productiecapaciteit. De Europese productie-output moet diverser, zegt zij. Dit betekent dat Europese landen niet alleen meer wapens moeten produceren, maar ook daarvan meer soorten moeten produceren. 'Je bent kwetsbaar als je maar een paar defensiesystemen hebt. Als de tegenstander die uitschakelt, sta je met lege handen.'
Haas wijst op het feit dat het opnieuw opbouwen van defensie nou eenmaal een lange tijd duurt. Zeker omdat de meeste landen de afgelopen jaren 'wegkeken'. 'De defensie-industrie duurt er lang over om een nieuwe productielijn op te zetten.' Ons continent kampt bovendien met een beperkte industriële capaciteit. Hierdoor zijn we voor wapens grotendeels afhankelijk van de VS. De Europese kwaliteit is hoog, maar de kwantiteit laat nog op zich wachten. 'De herontwikkeling van de Europese defensieapparaten duurt nog wel tien jaar', verwacht Haas.
De Europese Unie kan een 'coördinerende rol' spelen in de heropbouw van de Europese defensie-industrie, Daar blijft het bij. Defensiebeleid is grotendeels belegd bij de lidstaten zelf. Wel kunnen ze via de Europese vredesfaciliteit hun bonnetjes van defensie-uitgaven declareren, zegt Haas.
https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10547277/de-herontwikkeling-van-europese-defensieapparaten-duurt-nog-wel-tien-jaar
Het duurt nog een jaar of tien voordat de Europese defensieapparaten herbewapend zijn. Dat voorspelt Michelle Haas, onderzoeker aan de Universiteit van Gent. 'De defensie-industrie duurt er lang over om een nieuwe productielijn op te zetten.'
Op 24 februari 2022 veranderde de Europese perceptie van Rusland in één klap door de invasie van Oekraïne. Als gevolg daarvan sprak de Duitse bondskanselier Scholz van een 'Zeitenwende', oftewel een keerpunt. In heel Europa gingen we meer investeren in defensie.
Het defensieapparaat was in bijna alle Europese landen na de Koude Oorlog wegbezuinigd. De annexatie van de Krim in 2014 vormde een eerste keerpunt. Zeker in Oost-Europa is men toen weer langzaamaan meer gaan investeren in Defensie. In andere delen van Europa werd die noodzaak minder gevoeld. Nederland is hierop een uitzondering. Door het neerhalen van MH17 kwam het conflict in Oekraïne hier eerder dan in de rest van West-Europa op de politieke agenda te staan. 'Maar ook hier is het natuurlijk sinds 2022 veel urgenter geworden', zegt Haas.
Nog steeds verschillen landen van elkaar in hoe ze de oorlog in Oekraïne aanvliegen. Bijna iedereen heeft zijn defensiebudget opgeschroefd, maar waartoe dat gebeurt verschilt per land. Zo biedt de oorlog in Oekraïne Spanje de mogelijkheid meer te investeren in Defensie, maar doet Spanje dit vooral om Marokko af te schrikken. Dat geldt ook voor Griekenland, dat zich bewapent tegen Turkije. 'Voor hen is Rusland heel duidelijk geen existentiële dreiging.' Landen uit Oost-Europa en de Baltische staten vrezen op hun beurt wel dat het conflict zich uitbreidt naar hun grenzen, zegt Haas. 'Landen denken altijd aan hun eigen verdediging.'
Diversere productie-output
Er gaat meer geld naar de defensie-industrie. Toch is Europa twee jaar na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne nog lang niet op het punt waar het hadden willen zijn. Haas wijt dit onder meer aan problemen in de productiecapaciteit. De Europese productie-output moet diverser, zegt zij. Dit betekent dat Europese landen niet alleen meer wapens moeten produceren, maar ook daarvan meer soorten moeten produceren. 'Je bent kwetsbaar als je maar een paar defensiesystemen hebt. Als de tegenstander die uitschakelt, sta je met lege handen.'
Haas wijst op het feit dat het opnieuw opbouwen van defensie nou eenmaal een lange tijd duurt. Zeker omdat de meeste landen de afgelopen jaren 'wegkeken'. 'De defensie-industrie duurt er lang over om een nieuwe productielijn op te zetten.' Ons continent kampt bovendien met een beperkte industriële capaciteit. Hierdoor zijn we voor wapens grotendeels afhankelijk van de VS. De Europese kwaliteit is hoog, maar de kwantiteit laat nog op zich wachten. 'De herontwikkeling van de Europese defensieapparaten duurt nog wel tien jaar', verwacht Haas.
De Europese Unie kan een 'coördinerende rol' spelen in de heropbouw van de Europese defensie-industrie, Daar blijft het bij. Defensiebeleid is grotendeels belegd bij de lidstaten zelf. Wel kunnen ze via de Europese vredesfaciliteit hun bonnetjes van defensie-uitgaven declareren, zegt Haas.
https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10547277/de-herontwikkeling-van-europese-defensieapparaten-duurt-nog-wel-tien-jaar
#7
KM / Re: Opvolger Walrusklasse
Last post by jurrien visser (JuVi op Twitter) - 19/05/2024 | 14:56 uurCitaat van: Harald op 19/05/2024 | 10:10 uurhttps://www.kivi.nl/afdelingen/defensie-en-veiligheid/nieuws/artikel/vervanging-onderzeeboten-koninklijke-marine
Zinnige vragen waarbij ik punt 1 voor de gebruiker het meest relavant vind (voor de industrie is het een ander verhaal).
Knuppel in het hoederhok, punt 1. vervang SSK door SSN ... en door!
#8
Citaat van: Huzaar1 op 19/05/2024 | 11:46 uurJullie zijn kampioen vooroordeel.
Dit betekent niets. Maar ga je gang hoor, jaren voordat we ook nog maar bij een definitief ontwerp zijn de huil smily inzetten omdat je 90% van de informatie mist.
Klopt helemaal, idd heb geen inside info en we hebben nog geen definitief ontwerp.
Maar... wat ik schreef klopt ook. De ideeën, wensen welke eerst gezegd werden, bijvoorbeeld in het hoogste geweldsspectrum is compleet losgelaten.
Dus wat er eerst gesuggereerd werd komt er niet, compleet andere insteek.
Dat vind ik jammer.
#9
Citaat van: Harald op 18/05/2024 | 09:52 uurWat me opvalt is dat men vanuit Defensie niet meer spreekt van LPX, vrij vertaald Landings Platform voor de toekomst, maar nu steeds ATS, Amfibische Transport Schepen.
Tekstueel een downgrading en dit zal in de praktijk straks ook zijn gezien dat de schepen straks niet meer hun eigen broek op kunnen houden kwa zelfbescherming en afhankelijk zullen zijn van andere fregatten.
Jammer...
Jullie zijn kampioen vooroordeel.
Dit betekent niets. Maar ga je gang hoor, jaren voordat we ook nog maar bij een definitief ontwerp zijn de huil smily inzetten omdat je 90% van de informatie mist.
#10
KM / Re: LPX
Last post by silvester herc - 19/05/2024 | 11:23 uurCitaat van: Harald op 18/05/2024 | 09:52 uurWat me opvalt is dat men vanuit Defensie niet meer spreekt van LPX, vrij vertaald Landings Platform voor de toekomst, maar nu steeds ATS, Amfibische Transport Schepen.Misschien een idee om dit topic te versnderen in ATS
Tekstueel een downgrading en dit zal in de praktijk straks ook zijn gezien dat de schepen straks niet meer hun eigen broek op kunnen houden kwa zelfbescherming en afhankelijk zullen zijn van andere fregatten.
Jammer...
