Iran Achieves a Four-Front Missile Command, Breakthrough on Nuclear Missile Warh

[KapiteinRob]

Ik denk dat Iran dermate financiele reserves heeft dat zij wel degelijk een tijdje de inkomsten kunnen missen...

[Lex]

Ik kan het niet met je eens zijn Rob. Als Iran de export "knijpt" komt het land zelf in de problemen. Iran heeft zeer beperkte raffinage mogelijkheden en dat is hun probleem. Voor de eigen economie zijn zij afhankelijk van de import van kant en klare olieproducten.

[KapiteinRob]

Iran hoeft alleen maar de oliekraan (een tijdje) dicht te draaien en dan hebben ze al het resultaat dat de westerse wereld op tilt slaat. Daar hoef je helemaal geen schot voor te lossen en geef je ook geen aanleiding dat ze je militair aan gaan pakken. Gebeurt dat laatste desondanks wel, dan gaat het politiek correcte deel van de westerse wereld weer stuiteren. Dus creëer je met gebruik van het "oliewapen" n.m.m. een in Iraanse ogen win-win-situatie....

[Poleme]

Johan Cruijff zegt wel eens: je moet je tegenstander niet groter maken, dan hij is.
Allerlei experts, opinie-makers, politici etcetera gaan er bijna automatisch vanuit dat de geiten-fetishten uit Teheran/ Qum, de bewoners van planeet Aarde zware tijden zullen doen beleven, bij een aanval door de US en/ of Israel.
Iran als potente Angst-gegner.

Is dat wel zo?
Toen de Taliban dank zij Pakistaanse zakenlieden en inlichtingendiensten de macht kregen in Ariana, begonnen zij de Shi'itische minderheid te vervolgen.  Perzie stuurde troepen naar de Perziese- Ariaanse grens en dreigde de Taliban aan te vallen.  Echter er gebeurde niets, bang voor Pakistaanse nuke-ulaire wapens?
De zeer moderne USS Vincennnes schoot in 1988 per abuis een Iraanse Airbus A320 uit de lucht, men dacht te maken te hebben met een F-14 Tomcat.  Iran zwoor wraak, echter niets gebeurde, dit incident versnelde wel het staakt-het-vuren besluit met Iraq.  De ayatollah's waren bang geworden dat Amerika zich direkt zou mengen in de bloedige 1980- 1988 Iran-Iraq oorlog.  (Indirekt waren de Yanks uiteraard wel betrokken via cladestiene wapenleveringen aan Iran m.b.v. Israelische Herculessen en duidelijk herkenbare blauwe ZIM (=Israelische rederij)-zee containers.  Saddam H. heeft wel eens de handen geschud met ene Donald H. Rumsfeld, die grote hoeveelheden wapentuig aan hem sleet, off-topic.)
Tijdens die Iran-Iraq oorlog bedreigde Iraanse snelboten meermalen de Amerikaanse marine.  De US Navy dacht dat het alemaal wel meeviel, helaas viel de Iraanse marine tot verrassing wel aan.  De US Navy sloeg terug, door de halve Iraanse Marine tot zinken te brengen.

Als vuistregel kun je stellen over de Iraanse regering: Als ze A zeggen, dan doen ze B.  Als ze B zeggen dan doen ze A.  Maar soms zeggen ze A en doen ze ook A, lekker voorspelbaar he.

De straat van Hormuz afsluiten, als reaktie op een aanval? Dat betekend een garandeerde olie-crisis,  ook voor Iran geldt: kies je vijanden met mate.

Een regen van Shihab ballistische vuurpijlen?  De Shihab heeft een gemiddelde nauwkeurigheid van 1.000 meter, dus niet echt geschikt om dat lelijke 'gemeenschapshuis' ten Zuiden van het Gerechtshof in Jerusalaim plat te gooien of dat lelijke gebouw aan de Koning Shaul Boulevard in Tel Aviv, welke een zeer bekende inlichtingen organisatie huisvest.
De Shihab is ook niet uitvoerig getest, dus de betrouwbaarheid van deze raket is ook voor de Iraniers een vraagteken.
De Perzieers kunnen er wel van verzekerd zijn dat een 'Shihab-regen' resulteerd in een reaktie met Jericho-raketten getooid met 'Oppenheimer's speelgoed', I hope the Iranians love their children too...
Natuurlijk kunnen zij het ook proberen te spelen via hun stromannen in 'Het Witte Gebergte'-Zuid (Zuid-Libanon), maar die kregen in de zomer van 2006 een groter pak slaag dan jullie denken.

Kortom, de werkelijke mogelijkheden voor Iran om terug te slaan, zijn beperkt.

[VandeWiel]

Mocht het tot vechten komen in de regio, dan is dit een pittige waarschuwing voor een van de reacties. Een regen van raketten op israel vanuit 4 fronten als afschrikking.



DEBKAfile's military sources disclose that Iran's Revolutionary Guards Corps have created a separate missile command, in which Syria's missile force is to be integrated. The joint command was formalized in a new mutual defense treaty signed by the Syrian defense minister, Gen. Hassan Turkmani in Tehran last week.

Israeli military sources judge the operational merger of Iranian and Syrian missile corps to be a major strategic hazard to the Jewish state.
Western and Israeli military experts connect it with other indications that Iran's program for developing missiles capable of delivering nuclear payloads has gone into high gear and reached an advanced stage. They believe the Iranians have beaten most of the technical difficulties holding it up.

On May 26, the International Atomic Energy Agency in Vienna, which often goes easy on Iran, released a harsh report confirming Iran's progress in "missile warhead design."

The new missile command was cautiously announced last week by the IRGC commander, Gen. Mohammad Ali Jafari. He said: "An independent command might be created in Sepah (IRGC) in order to fortify the structure and activities of the missile section."

DEBKAfile's Iranians sources explain Jafar's cautious language on three grounds:

1. He was preparing Iran's population and the Arab world for a pretty portentous development.
2. He was at pains not to put off figures in the West who argue strongly in favor of unconditional talks with Tehran over its nuclear misdeeds. He counted on those advocates shouting down the Western strategists who would appreciate the startling significance of the separate command.
3. Tehran also views Syria's co-option and the new mutual defense treaty as a sort of guarantee that Assad's "peace talks" with Israel will in no way detract from his military and other commitments to Iran.

DEBKAfile's Iranian sources disclose that the details of the combined command were worked out ahead of the Syrian defense minister's talks in Tehran: It was agreed that Syria's missile units would come under the new independent Iranian missile section and their operations would be fully coordinated with Tehran. Iranian officers are to be attached to Syrian units and Syrian officers posted to the Iranian command.

In the interim, Hizballah's rise to power in Beirut has brought Lebanon into the shared Syrian-Iranian orbit. This development has enabled Tehran to line up a row of missiles deployments of varying strengths from Iran, Syria and Lebanon and up to the Hamas-ruled Gaza Strip – a missile array never before seen in the Middle East and a strategic menace most of Israel's security leaders rate unacceptable.
Military experts comment that Tehran's centralized control of four hostile missile fronts will virtually neutralize the American and Israeli anti-missile defense systems in the region; the Arrow and the Patriot missile interceptors could handle incoming missiles from one or maybe two directions – but not four.

DEBKAfile's military sources report that Israel's armed forces have been working overtime, against repeated holdups, to get the third Arrow battery installed. It is to be deployed in northern Israel as a shield against Syrian ballistic missiles and Iranian missiles stationed in Syria.
The formation of the joint Iranian-Syrian missile command has slowed the project down. It calls for modifications in the Arrow's deployment to meet the fresh challenge and a time-consuming study by US and Israeli intelligence specialists of how the new command structure functions. Western military sources doubt the Arrow system will be up and running by this summer, a period considered critical by military observers.

They discount as over-optimistic recent claims by Israeli officials that the new Iron Dome will be ready for operational testing against short-range missiles in the next year or two.

In a related development, DEBKAfile's Gulf sources report that next week, Iran's supreme ruler Ayatollah Ali Khamenei and Syrian president Bashar Assad launch a major campaign to further isolate American influence and bludgeon moderate Arab governments into alignment with their extreme anti-US, anti-Israel line.

Assad sets out Sunday, June 1, for the United Arab Emirates for talks with Sheikh KHalifa bin Zayed al-Nahayan in Abu Dhabi. Tuesday, he spends two days in Kuwait. The visits were set up by the Qatar ruler Sheikh Hamad bin Khalifa al-Thani, who spent Friday, May 30, in Assad's palace, gathering compliments for the Doha accord he mediated which solved Lebanon's political crisis by installing a national unity government in Beirut dominated by Hizballah.

The Qatari ruler, Assad and Khamenei have joined forces to use the Lebanon accord as an object lesson to teach Arab governments that they do not need the United States or Saudi Arabia to help them manage their problems.

This message was relayed in Iran foreign minister Manouchehr Mottaki's arrogant statement in Stockholm Friday. He said: "The United States of America needs a serious review of its foreign policy towards the Middle East. These policies in... Afghanistan, Iraq, Lebanon, Palestine and generally speaking in the Middle East are mistaken policies."

DEBKAfile's political sources point out that these reverses are piling up against the United States and Israel at the worst time possible: both governments are hobbled - Washington in the dying days of the Bush administration, and Israel, by the grave corruption allegations against prime minister Ehud Olmert which have placed him and the other two senior policy-makers, the defense and foreign ministers, at loggerheads.

Bron: http://www.debka.com/article.php?aid=1352

(edit: bron toegevoegd)