Iedere militair een medaille

[KapiteinRob]

En daarom is een koninklijke onderscheiding in Nederland geen stuiver meer waard.

Met de miltaire onderscheidingen dreigt het m.i. eenzelfde kant op te gaan. De eisen voor de marinemedaille werden al snel "naar beneden" aangepast": je krijgt een herinneringsmedaille voor de piratenjacht of schuurtjes metselen in Burundi, de NAVO-medaillle was ooit voor 3 maanden onder NAVO-commando, een gevechtsinsigne werd uitgedeeld terwijl men met een bakkie koffie net toevallig in een bepaalde circel stond, etc.

[Ros]

En daarom is een koninklijke onderscheiding in Nederland geen stuiver meer waard. Als je een paar keer opgepast hebt op de hond van de buren kom je al aardig is de buurt van "Het heeft Hare Koninklijke Hoogheid behaagt............".

[Marc66]

Misschien de rest niet, maar de Ridderorde wel, tenslotte krijgt de BN-er een orde omdat hij/zij bijv. leuk kan zingen of, en dat geldt voor de voetballende jeugd, een orde omdat zij gewonnen hebben met voetballen, wat in mijn beleving hun werk is! De militair/defensiemedewerker die zijn werkt doet en in een stuk gevaarlijker gebied dan een voetbalstadion krijgt nooit een orde, wel een medaille, maar een orde, in mijn beleving een hoge onderscheiding wordt niet zomaar uitgegeven, terwijl ik van mening ben dat de militair/defensiemedewerker die met gevaar voor eigen leven bepaalde taken uitgevoerd heeft, in oorlogsgebied waarbij de kogels etc. echt zijn, juist een orde dient te verdienen en, nogmaals, dan die andere niet, misschien die andere "afschaffen"?

Maar, zo denk ik, gekker dan bij de US-army/navy/air force kan het hier in Nederland niet worden. Daar krijgt iedereen een medaille die op een bepaald moment direct of indirect bezig was met dat wat een ander moet doen. Vreemd misschien, ik weet het niet, wel wat bijzonder, denk ik.

[KapiteinRob]

maar ik ben wel van mening dat de militair/defensiemedewerker die daadwerkelijk op uitzending naar een schietgevaarlijk gebied (vb. Yoegoslavie, Irak/Iran, Afghanistan, Cambodja) minimaal een Ridderorde behoort te krijgen

Welja, sla weer eens door. Als je naar dergelijke gebieden wordt uitgezonden, krijg je al een medaille. Dus waarom daar nog "minimaal een ridderorde" bij?

[Marc66]

Overal een medaille voor krijgen, o.a. omdat je aanwezig was op bijv. de trouwdag van PWA is wat bijzonder, maar ik ben wel van mening dat de militair/defensiemedewerker die daadwerkelijk op uitzending naar een schietgevaarlijk gebied (vb. Yoegoslavie, Irak/Iran, Afghanistan, Cambodja) minimaal een Ridderorde behoort te krijgen en dat niet, zoals Kapitein Rob terecht schrijft, die BN-ers altijd maar Ridder in...... (vul maar in) wordt, terwijl hij/zij niet veel bijzonders doet dan, over het algemeen, zijn hobby beoefent.

[dudge]

Een paar decennia op de Duitse Laagvlakte gestationeerd zijn lijkt me geen "campaign". Jou wel?

Zeker niet, heb mijn post iets aangepast ter verduidelijking.

[Ros]

Campaign.....hoe houden wij de dienstplichtige bezig. Dagen volmaken met eindeloos onderhoud, het hele handeltje in de YP 408's laden, naar Duitsland karren, alles in een paar dagen vies maken en, u dacht het al, weer dagen volmaken om alles weer schoon te poetsen.  Zeker een medaille waard.

Je had er in mijn ogen wel een medialle verdient als je de Rus had afgeschikt   maar aangezien je heb liggen afwachten...  

Alleen het feit dat wij daar lagen, de woeste manen alleen bedekt door een dofdonkergroen haarnetje, was al genoeg om de Rode Beer te weerhouden onze kant op te komen, zeven kleuren deden die Russen in de Kozakkenbroeken  

[KapiteinRob]

En toch is een 'campaign medal' geen nieuwe uitvinding,

Een paar decennia op de Duitse Laagvlakte gestationeerd zijn lijkt me geen "campaign". Jou wel?

[dudge]

Dat vind ik trouwens ook met de inzetten waarvoor mensen wel een medaille krijgen:  We/ze doen gewoon ons/hun werk.

Daarnaast  "diegene die achter zijn gebleven"  zijn ook direct of indirect bezig (geweest) met het de uitzending(en) goed te laten te verlopen.
Denk aan Lutra, opleidingscentra, administratie en weet ik nog allemaal nog meer.
24/7 was men en is men bezig, in Nederland, om te zorgen dat uitzendingen waar ook ter wereld kunnen/konden worden/werden uitgevoerd.   Alleen dit wordt (voor het gemak?)vaak vergeten.

En toch is een 'campaign medal' geen nieuwe uitvinding, op persoonlijke titel al meer dan 200 (?) jaar uitgereikt?  
Blijkbaar is er toch behoefte aan (bij) hen die daadwerkelijk ingezet zijn (om zich) te onderscheiden.
Noord-Duitsland, Noordzee en Aruba vallen daar inderdaad allemaal niet onder daar er geen werkelijke actie is geweest. Overigens snap ik ergens de behoefte wel, als de Russen hadden aangevallen zou het snel zijn gegaan, maar om daar nu een medaille voor te willen...
Meelopen in het Defile met de hema medaille gaat mij trouwens helemaal te ver. What's next? 2e generatie oorlogslachtoffers herdenken? 

[onderofficier]

Ik ben in Duitsland, Belgie, Friesland en Groningen geweest, op de buik in de Duitse modder gelegen om de Rus af te wachten.................en wat denk je ......stank voor dank, helemaal niets, nakkes, nada  

Zelf eentje moeten bestellen bij Wehkamp.

Je had er in mijn ogen wel een medialle verdient als je de Rus had afgeschikt   maar aangezien je heb liggen afwachten...  

Los van bovenstaande vind ik het een jankstuk van de eerste orde. Hebben niet alle militairen toendertijd gediend met het idee dat we dat deden m.b.t. de eventuele komst van de Russen? Is het op de Duitse Laagvlakte spannender geweest als op een fregat in de Noord-Atlantische Oceaan of door de sneeuw ploegend in Noord-Noorwegen? Nee, natuurlijk niet. "We" hebben in die periode gewoon ons werk gedaan.

Dat vind ik trouwens ook met de inzetten waarvoor mensen wel een medaille krijgen:  We/ze doen gewoon ons/hun werk.

Daarnaast  "diegene die achter zijn gebleven"  zijn ook direct of indirect bezig (geweest) met het de uitzending(en) goed te laten te verlopen.
Denk aan Lutra, opleidingscentra, administratie en weet ik nog allemaal nog meer.
24/7 was men en is men bezig, in Nederland, om te zorgen dat uitzendingen waar ook ter wereld kunnen/konden worden/werden uitgevoerd.   Alleen dit wordt (voor het gemak?)vaak vergeten.

[Leo2]

Ik ben in Duitsland, Belgie, Friesland en Groningen geweest, op de buik in de Duitse modder gelegen om de Rus af te wachten.................en wat denk je ......stank voor dank, helemaal niets, nakkes, nada  

Zelf eentje moeten bestellen bij Wehkamp.

Zelfs geen "Luchtmachtmedaille" ?

(Bij de KL de LandmachtM en bij de Marine de MarineM)

Of wil de schrijver van het HP-stuk een medaille voor de " al-die-jaren-niet-paraat- collegae" ?
Want dat zijn, mi, de enige zonder.

Ton

[Ros]

Ik ben in Duitsland, Belgie, Friesland en Groningen geweest, op de buik in de Duitse modder gelegen om de Rus af te wachten.................en wat denk je ......stank voor dank, helemaal niets, nakkes, nada  

Zelf eentje moeten bestellen bij Wehkamp.

[KapiteinRob]

Het enige waar ik de schrijver van het artikel gelijk in moet krijgen, is het feit dat er voor minder een medaille wordt gegeven. En dan doel ik niet op de idioterie van koninklijke burgerlintjes voor BN-ers of de postduivenverenigingvoorzitters of de 30-aprilridders van defensie, maar wel zo'n huwelijksmedaille omdat je een paar uur hebt gestaan voor PWA en Maxima o.i.d.

Los van bovenstaande vind ik het een jankstuk van de eerste orde. Hebben niet alle militairen toendertijd gediend met het idee dat we dat deden m.b.t. de eventuele komst van de Russen? Is het op de Duitse Laagvlakte spannender geweest als op een fregat in de Noord-Atlantische Oceaan of door de sneeuw ploegend in Noord-Noorwegen? Nee, natuurlijk niet. "We" hebben in die periode gewoon ons werk gedaan.

Dat vandaag de dag de medailles als zoete broodjes worden uitgedeeld is iets dat ik jammer vind (want het haalt m.i. de gevoelswaarde van andere medailles naar beneden), maar rechtvaardigt nog niet met terugwerkende kracht uitreiken van medailles omdat je een paar maanden in Duitsland gelegerd bent geweest. Ik heb vanuit Seedorf nog nooit geklaag gehoord dat het allemaal fysiek en mentaal zo belastend was.....

En het is helemaal van de ratten besnuffeld dat deze voormalige collega's dus meelopen met nagemaakte medailles in hetzelfde defile als de "echte" veteranen.  

[jurrien visser (JuVi op Twitter)]

Iedere militair een medaille

Is het zo gek om Koude-Oorlogmilitairen te eren? De overheid deelt onderscheidingen uit voor veel minder.

Ze staan op hun achterste benen, de oud-militairen die jaarlijks op 5 mei in Wageningen defileren. Of beter gezegd, ze staan op hun strepen. Want die hebben ze verdiend door hun leven in de waagschaal te leggen voor volk en vaderland. Niemand die dat betwist, ook ik niet. Iedere veteraan die zich door moedig gedrag onderscheidde tijdens de Tweede Wereldoorlog, in Korea, in Nederlands-Indie, Libanon, Afghanistan of waar dan ook, mag zijn eretekens met trots voeren.

Maar hoe zit dat met militairen die hun werk deden in legerbases op Nederlandse en Duitse bodem, in de periode 1946-1991, ofwel de Koude Oorlog? Ze hebben nooit een schot gelost, behalve losse flodders tijdens oefeningen. Ze hebben vooral geoefend en ze hebben wachtgelopen, anticiperend op de inval van een vijand die uiteindelijk nooit is gekomen. In de definitie die Defensie hanteert zijn ze geen veteranen. Militairen die in Korea in de loopgraven hebben gelegen terwijl de kogels over hun hoofden floten, zeggen dan ook: die hebben dus geen enkel recht op wat voor onderscheiding dan ook.

Als je direct levensgevaar als voorwaarde stelt voor een medaille, verdienen de soldaten die het Rode Leger tot staan moesten brengen inderdaad geen bijzonder huldeblijk. Maar zoals er vele soorten risico's bestaan, bestaan er ook vele gradaties in onderscheidingen. Daarin zou de oplossing gezocht kunnen worden. Want het mag inmiddels wat zijn weggezakt in het collectieve geheugen, tijdens de Koude Oorlog – en zeker in de jaren vijftig en zestig – werd de dreiging van een communistische invasie als bijzonder realistisch beleefd. Minstens zo realistisch als de terrorismedreiging van nu.

Wie er de militaire en civiele plannen en draaiboeken van destijds op naslaat, iets dat ik zelf heb mogen doen, proeft de angst van de legerleiding. Dit vertaalde zich in een urgentie die ook aan de lagere echelons zeer voelbaar werd gemaakt. Menige dienstplichtige moet bijvoorbeeld in de periode van de Cubacrisis met klapperende tanden hebben wachtgelopen. Het doet de Koude-Oorlogmilitairen geen recht om dat met de kennis van nu weg te relativeren. Zij waren degenen die de eerste kogels zouden moeten opvangen. In menig opzicht hebben ze in dezelfde ongewisse situatie gezeten als de wachtposten van Kamp Holland in Uruzgan.

Maar moeten ze daarom nu een speciale status krijgen? Daar is best wat voor te zeggen, zeker omdat de overheid haar burgers voor wel minder onderscheidt. Op dit moment maakt de voorzitter van de postduivenvereniging een grotere kans op een lintje dan iemand die jarenlang de eigen landsgrenzen verdedigde tegen de bloeddorstige communistische hordes die destijds elk moment werden verwacht. Op geen enkele manier moet een onderscheiding voor Koude-Oorlogmilitairen gelijk worden gesteld aan die van soldaten die daadwerkelijk hebben gevochten. En op 5 mei moeten ze ook vooral niet voorop lopen in het defile. Maar enig officieel huldebetoon zou niet misstaan, zeker gezien de graagte waarmee we veel mindere prestaties belonen.

http://www.hpdetijd.nl/2012-05-01/iedere-militair-een-medaille/