Je eigen uitzendingen

[KapiteinRob]

Whatever; I rest my case betreffende je theoriën......

[Arnito]

Wanneer defensie na 3 vragen in 5 minuten al constateert dat je niets mankeert zijn die medewerkers wel erg goed.
Ik kan toch wel zeggen dat dat uit eerste hand komt, dit was toch mijn ervaring.
Zoals ik nu al voor de 3de keer zeg hoop ik dat het nu veel beter is geregeld.
Uitzendingen vormen nu zeker een onderdeel van je diensttijd, dus is de kans ook veel groter dat er ergens iets mis gaat met het personeel.

[KapiteinRob]

Ik zal wel oliedom zijn dat ik je niet kan volgen; als je geen problemen hebt of hebt gehad, en je stond na 5 minuten weer buiten, zou je ook kunnen zeggen dat defensie bij de MDD uitstekend personeel in dienst heeft dat meteen constateerde dat bij jou alles okay was. Beetje kort door de bocht, ik weet het, maar anderzijds vind ik dat je moeilijk zelf kan oordelen dat defensie tekort schiet (schoot) als je dat niet uit eerste hand kan staven.

[Arnito]

Gelukkig heb ik er niets aan over gehouden nee, maar mij punt was dat defensie zegt dat nazorg zo belangrijk is.
Zoals ik al zei hoop ik dat dat nu een stuk beter is, want zo'n 10 jaar geleden was dat niet het geval.

[KapiteinRob]

Volgens mij heb je zelf aangegeven dat er niets met je aan de hand was/is. Als er meer dan 3 weken later gebleken was dat er wel wat met je aan de hand zou zijn, had je ook gewoon bij de MDD terecht gekund. By the way, ik geef nergens aan te weten wat jij wel of niet gezien hebt. Ik heb zelf ook 6 maanden in Bosnië gezeten en ik heb na die zes maanden zelfs geen 5-minuten-gesprekje gehad. Boeit me verder ook geen meter, want als ik wel ergens last van zou hebben gehad, had ik de MDD heus wel weten te vinden. Maar ja, ik heb dan ook niet midden in veldslagen gezeten, heb geen opengereten lijken zien liggen naast de weg, niet elke nacht weg hoeven duiken voor overvliegende kogels, geen dreigende Serviërs tegenover me zien staan (althans, niet massaal), etc. etc....... Maarruh, heb je er dan wel iets aan overgehouden dan?

Kortom, ik kan me niet vinden in hetgeen je eerder postte hierover.

[Arnito]

Grappig Rob,

Je weet wat ik bedoel, het punt is dat ze in zo'n 5 minuten gesprekje toch niets te weten komen. Uit 2 a 3 vragen kun je toch niet opmaken of iemand problemen heeft of gaat krijgen.
En dat het gesprek net 3 weken na terugkomst was. In de eerste 3 weken leef je misschien nog wel een beetje in de roes. Mijn idee is dat je er later pas last van krijgt. Maar ja dan zeggen ze dat het ergens anders van moet komen want jij had aangegeven dat je nergens last van had.

P.S wat weet jij er nou van wat ik allemaal gezien zou hebben?

[KapiteinRob]

Daar aangekomen zat er een vrouwelijke psichyator, ze zei "en hoe gaat het ermee? slaap je goed of heb je nog ergens last van? Ik sliep goed en had nergens last van volgens mij. Met 5 minuten stond ik weer buiten. Die nazorg was echt uitstekend (NOT)

Ik zie het probleem niet; had je liever een uur lang doorgezaagd willen worden over een paar kogelgaten die je ergens gezien hebt o.i.d.? Je hebt zelf toch aangegeven dat je nergens mee zat, nergens last van had, goed sliep en geen problemen had?

Of zat je misschien op een verkeerd bureau, want wat een "psichyator" voor functionaris is.......  :D

[Arnito]

Ik ben ook naar Bosnie geweest, Ifor 1.
26 December daar na toe gevlogen, en ook ik vond het een geweldige tijd.
Ja het is spannend, maar een tijd om nooit te vergeven. Veel in Busovaca en Santici geweest en elke dag over het geitenpad.

Na terugkomst in Nederland zomaar een werkdag werd ik ineens geroepen of ik me even wilde melden in kamernr ......
Daar aangekomen zat er een vrouwelijke psichyator, ze zei "en hoe gaat het ermee? slaap je goed of heb je nog ergens last van? Ik sliep goed en had nergens last van volgens mij. Met 5 minuten stond ik weer buiten. Die nazorg was echt uitstekend (NOT)
Ik hoop voor alle militairen dat dat nu een stuk beter is geregeld.

Mvg Arnito

[Fleur]

Ben ondertussen voor de beroepscommissie voor vergoedingspensioen moeten komen, dit is voor mijn aanvraag voor een militaire invakiditeitsvergoeding.

De rechter die deze commissie voorzat lachte mij gewoon in mijn gezicht uit, een ander haalde aan dat ik mij tot burgelijke rechtbanken diende te wenden om mijn werkgever aan te klagen omdat zij mij ondanks mijn zogenaamde psychische problemen toch op zending naar ex Yougoslavie stuurden. Ondertussen zijn we dus drie jaar verde dan mijn aanvraag voor dit pensioen en ben ik alleen maar weer een frustratie rijker en heel wat geld armer.
Ga maar mee op een opdracht hé

[CodeCharly]

Ik heb SFIR 3 gedraait als landmachter nog, ik zat in Al Khidr; kamp Al Jasser al Jadid.

[Sophietje]

[Er is echter wel een zeer groot verschil in mentaliteit tussen de Nederlansche en de Belgische Krijgsmacht met name de bekwaamheid van officieren om met hun personeel om te gaan en ook de onstpannigsmogelijkheden verschillen heel veel.

Heb je verhaal gelezen, vind het verschrikkelijk voor je.
Maar ik denk niet het psychisch is, maar puur lichamelijk.
En inderdaad is het gelul over trauma's in het verleden, dan hebben ze voor je werd aangenomen ook niet goed hun werk gedaan.
Meid, sterkte.

[Fleur]

[Er is echter wel een zeer groot verschil in mentaliteit tussen de Nederlansche en de Belgische Krijgsmacht met name de bekwaamheid van officieren om met hun personeel om te gaan en ook de onstpannigsmogelijkheden verschillen heel veel.

[Buitenstaander?]

Het is allemaal dekking, natuurlijk kunnen ze niet toegeven later dat ze hun verantwoordelijkheid niet hebben genomen.

En inderdaad, je bent verantwoordelijk voor je werknemers, je weet van tevoren wat er verwacht moet worden, en wat je werknemers daar kunnen meemaken, daardoor heb je ook de verantwoordelijkheid om van tevoren te kijken of die werknemer dat aan kan.

en over die trauma,s in het verleden, dat ze daarom niet aansprakelijk zijn is gelul, het blijft een feit dat je verantwoordelijk moet blijven voor welk persoon je op een uitzending stuurd, en als er een reden kan zijn waardoor dat niet kan, en dat maakt niks uit of het door je werk komt of niet, dan mogen ze je niet op uitzending sturen, en dan later als je klachten krijgt, zeggen ja, komt door een eerdere trauma wat niks met het werk te maken heeft!

De kans is er dat als je diegene niet op uitzending stuurd hij/zij geen klachten had gekregen!
en dan mogen ze zichzelf niet dekken, met een smoesje van een eerdere trauma.

Eerder een docu gezien over marinier met PTSS, het werd ook geconstateerd dat hij dat had, kreeg therapie, met behoud van zijn baan daarvoor in het UMC, 9 maanden later werd hij volledig gezond verklaard door hun, mocht voor 100% zijn werk weer doen, ook al had hij zelf zijn twijfels, 3 maanden later moest hij naar bosnie, gaf aan daar niet klaar voor te zijn, moest toch.
Die uitzending was dus funest voor hem, daarnaar oneervol ontslag gekregen, moet zijn hele leven lang medicijnen slikken, en waarschijnelijk zijn leven lang in therapie.
Terwijl het goed te genezen is, als je het op tijd constateerd.
Later gaf UMC ook aan een verkeerde prognose te hebben gesteld.
De vragen waar ik dan op kom
Waarom je uberhaupt iemand met een PTSS verleden op uitzending laat?
Ook al is het genezen, je blijft er altijd zwak voor.
En waarom werd er niet geluisterd naar hem toen hij aangaf daar nog niet klaar voor te zijn?

Ik heb nooit een uitzending mee gemaakt, alleen mijn vriend dus.
Heb daar veel verhalen over gehoord, alleen positieve.
Natuurlijk weet ik dan ook dat het niet allemaal feest en geweldig is.

Maar ik heb van hem gehoord als de beste en mooiste tijden van zijn leven.

maar zie mijn visie van een uitzending, het is niet altijd geweldig en feest, maar ook niet altijd spanning en sensatie.
vooral hard werken, en je tijd zien door te komen denk ik

[Fleur]

Yep, ze willen totaal niet toegeven dat ze in de fout gingen, we werden volledig medisch nagezien voor ons vertrek, en net zoals bij jullie en in tal van andere deelnemende landen zijn er honderde collega's in onze situatie.
Uit de rapporten van de commissie voor vergoedingspensioenen (militaire invaliditeits beoordeling), blijkt dat volgens hun bevindingen het puur psychisch is wat door tal van burgerartsen wordt ontkent. zij stellen dat we reeds vroeger een psychichs probleem hadden en dat de aanleiding is voor ons huidig gezondheidsprobleem. Onze stelling is als zij uit ons medisch dossier kunne opmaken dat men ons met die awijking liet deelnemen aan de missie's, zij dus hadden moeten kunnen inschatten dat we zogenaamd de stres niet gingen aankunnen en zijn zij logischer wijs toch nog verantwoordelijk.
Ik neem aan dat je voor militairen van een lagere rang dit kan proberen vol te houden, gezien het veelal lager opleidingsniveau. maar ook onderofficieren en officieren zitten met gelijkaardige problemen. we brachten alles enkele jaren geleden in de pers wat een wereldschandaal uitlokte echter zonder resultaat voor ons. Het enig wat we er mee konde bereiken is dat de compounds ter plaatse veel beter gescreend worden op vervuiling en mogelijk toxische risico's, toch vreemd dat  ze dan bij ons de psychische toer opgan niet?

[Buitenstaander?]

En ze kunnen niet aantonen dat er een verband kan liggen?

En je bent nu volledig arbeidsongeschikt dus daardoor?



Het wordt zwaar onderschat nog waar een militair last van kan krijgen na een uitzendingen.
aanpassings problemen, depressies, lichamelijke klachten.

gelukkig wordt dat nu meer onder de aandacht gebracht, maar kan nog beter, vooral de mentaliteit op je werk plek, maar ook zeker van je relaties.

Merk ook eigenlijk, hoewel het je maten zijn dat ze elkaar weinig controleren, of is dat meer een mannelijk trekje.

Die collega,s van jou, die worden maten, die gaan je in moeilijke situaties dekking geven waardoor er een enorme vertrouwen onderling ontstaat, maar als ze zien na een uitzending dat hun maat wel erg veel afvalt, of merkt dat hij wel anders reageerd op iets, doen ze daar weinig mee, behalve een opmerking plaatsen van "he ben je op dieet ofzo", of "krijg je van vrouw lief wel genoeg te eten"
Of als die moe is "he was je vrouw weer wild ofzo", maar vraag me af of ze denken van "he we moeten hem een beetje in de gaten houden"

Tuurlijk je maten zijn geen maatschappelijk werkers, maar ze kunnen wel elkaar een beetje in het oog houden.


En als er problemen zijn op zijn werk,en er zijn al vermoedens dat het niet echt goed gaat, wat sneller contact leggen met zijn partner of familie.

Dat zijn wel allemaal dingen die je als nazorg kan geven, en waardoor het niet kan exploderen.